Zuster Margriet van der Vliet, algemeen overste Zusters Franciscanessen van Mariadal Roosendaal tijdens het officiële afscheid van de Zusters van Roosendaal en zuster Egno Monk op 21 januari 2018. – 

Monseigneur de Bekker (vervanger van Mgr. Choennie), vicaris-generaal Kross, pater Toon, familie Monk, collega Agnes Roks en u allen hier aanwezig.

Dank dat wij vandaag in uw midden mogen zijn in dit geliefde land Suriname. Wij zijn terug gekomen om afscheid te vieren, een afscheid dat tweeledig is. Helaas moet onze laatste zuster in Suriname, zuster Egno Monk, eerder dan verwacht, afscheid nemen vanwege haar gezondheidssituatie die er niet rooskleurig uitziet. Zij heeft dan ook besloten om definitief in Nederland te blijven, een besluit dat haar zwaar valt maar daarover zal zij later zelf iets meer vertellen.

Met het afscheid van zuster Egno komt er ook een einde aan de 161-jarige presentie van onze congregatie, de zusters Franciscanessen van Mariadal te Roosendaal, in Suriname. Ons missie-avontuur begon op 19 november 1856.
Het was de Apostolisch Visitator Mgr. Grooff die op doorreis van Oost-Indië naar Suriname Roosendaal aandeed en een bezoek bracht aan onze stichteres Mère Marie Joseph Raaijmakers. Hij zal gedacht hebben: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst want hij wilde zusters krijgen voor opvoeding en onderwijs van kinderen.
Zijn wens zag hij echter zelf nog niet gerealiseerd, dat gebeurde pas onder zijn opvolger Mgr. Schepers. Bij één van zijn bezoeken aan een pensionaat in Nederland schijnt Mgr. Schepers gezegd te hebben: “Als ik zo gelukkig mocht zijn iets dergelijks in mijn missie in Suriname te bezitten, zou ik heel mijn leven op water en brood willen vasten”.
Met een enorm geloof in de Goddelijke Voorzienigheid overwoog onze stichteres de vraag van Mgr. Schepers en na de nodige hindernissen genomen te hebben vertrokken de eerste zusters op 2 oktober 1856 vanuit Den Helder met het zeilschip “De Snelheid” naar Paramaribo waar zij op 19 november, dus weken later aanmeerden.

Wat een verschil tussen toen en nu, het is vandaag de dag nauwelijks meer voor te stellen: zij gingen, vijf blanke vrouwen, in lange zwarte kledij, zonder communicatiemiddelen, geen telefoon, geen computer, geen krant en noem maar op die medezusters, familie, land voorgoed verlieten om Gods roepstem te volgen “ga en volbreng wat je wordt opgedragen”.
Met evangelische blijmoedigheid hebben sindsdien ongeveer 220 medezusters hun leven in dienst gesteld van een ontelbaar aantal Surinaamse kinderen en jong volwassenen. Hun namen blijven voorgoed zichtbaar op de plateaus hier vooraan in de kathedraal. Een prachtig aandenken waarvoor onze hartelijke dank aan het bisdom! Zuster Egno is de hekkensluiter!

Wie jonge kinderen opvoedt en onderricht bouwt aan hun persoonlijke toekomst maar tegelijkertijd ook aan de toekomst van de kerk en Surinaamse samenleving. Het is ongelooflijk maar reeds één dag na aankomst werd de eerste school – zij het in heel bescheiden mate – geopend, de eerste van een lange reeks scholen en/of internaten voor meisjes in achtereenvolgens Paramaribo, Nickerie, Coronie, Tamarin, Waldeck, Albina.
In 1925 kwamen zusters van Oudenbosch de gelederen versterken omdat het werkterrein zich steeds meer uitbreidde. Vanaf 1892 waren het de Fraters van Tilburg die het onderwijs voor jongens ter hand namen.

Ter liefde Gods hebben onze medezusters met gezamenlijke inspanning veel tot stand mogen brengen maar dat heeft alleen maar kunnen gebeuren doordat de Surinaamse bevolking, u dus, die Nederlandse religieuzen hebt geaccepteerd en gerespecteerd. Wij mogen dankbaar omzien naar wat onze voorgangsters mochten realiseren.
Wij realiseren ons als congregatie ook terdege dat, naast enthousiasme en bezieling, missiewerk mensenwerk is geweest. Dat ons vergeven mag worden waarin wij mogelijk zijn tekort geschoten.
Ons past grote dankbaarheid jegens de opeenvolgende bisschoppen van Suriname, priesters, onderwijscollega’s, medebroeders en medezusters van andere in Suriname werkzame congregaties, jegens u allen, voor de gelegenheid die ons geschonken werd om gedurende zovele jaren Gods boodschap van liefde en vrede hier gestalte te mogen geven.
Wij leggen al het goede dankbaar terug in Gods hand met de bede dat Hij ons allen mag zegenen en behoeden, naar ons mag blijven omzien en ons allen vrede mag geven, nu en in de toekomst. Het moge u allen goed gaan.

OMHOOG Jaargang 62, editie 05, 04 februari 2018

Categorieën:BISDOM, geloof en leven

Tags: onderwijs, Zuster Egno, Zusters Franciscanessen, zusters van roosendaal