Op 25 februari 1980 pleegde een groepje ontevreden militairen onder leiding van sergeant Desi Bouterse een staatsgreep in ons land. Ze hadden kennelijk besloten dat hun persoonlijke ontevredenheid voldoende rechtvaardiging was om de democratisch gekozen regering af te zetten en zich de macht toe te eigenen. Daarna kwalificeerden zij hun misdrijf van de gewelddadige machtsovername als een revolutie. De eerste dagen van deze zogenaamde revolutie kenmerkten zich door vrijheidsberoving van het volk met een strenge avondklok, intimidatie van het volk door het constant rondrijden in militaire voertuigen o.a. pansterwagens met zwaarbewapende militairen, en de gewelddadige censuur van de pers.
Mijn vader die de communistische onderdrukking in het China van Mao Zedong persoonlijk had meegemaakt, maakte zich ernstig zorgen in die dagen. Hij liep zenuwachtig rond en klaagde steeds: “A kondre klari kba”. Als tiener van 13 jaar begreep ik toen niet goed wat mijn vader hiermee bedoelde. Nu, meer dan 40 jaren later, kan ik enkel concluderen dat mijn vader een voorziene geest had.
Anno 2020, in een wereld die getroffen is door de coronapandemie, hoor ik mijn vader zeggen: “Grontapu klari kba”. Zijn uitspraak mag ik vrij vertalen als: het land – de wereld – is afgelopen. De wereld zoals wij die kenden is afgelopen en zal nooit meer dezelfde zijn. De coup van 1980 heeft een einde gemaakt aan een Suriname dat voordien niet perfect was en heeft dusdanige veranderingen gebracht waardoor we het Suriname van vóór 1980 helemaal niet meer herkennen. Het ziet er heel erg naar uit dat de coronapandemie hetzelfde met onze wereld zal doen. De coronarevolutie dwingt de totale wereldgemeenschap om heel diepgaand aanpassingen te plegen in de wijze waarop wij gewend waren alledaags met elkaar om te gaan.
Een dergelijke, radicale transformatie hoeft niet per definitie slecht te zijn. Integendeel: het is misschien wel dringend nodig dat wij met z’n allen een zodanige traumatische ervaring ondergaan waardoor dringende veranderingen in onze levensstijl sneller gerealiseerd kunnen worden. Het is natuurlijk zeer pijnlijk dat er honderdduizenden mensen hiervoor moeten sterven. En we kunnen natuurlijk de schuld daarvan schuiven in de schoenen van het coronavirus, maar uiteindelijk zijn we daar allemaal debet aan.
En toch bekruipt mij het griezelige gevoel dat wij – ondanks al de opgeofferde levens – onze les niet hebben geleerd. Hoewel vrijwel overal de verspreiding van het virus nog lang niet goed onder controle is, hoewel er nog steeds geen vaccin is ontwikkeld, blijkt dat op vele plaatsen de drang naar normalisatie overheden ertoe drijft om maatregelen in te trekken en het leven zoals vóór de pandemie weer op te pakken. En het belangrijkste argument daarvoor is: het veilig stellen van de economie. Het lijkt alsof het in stand houden van de economie vele malen belangrijker is dan het beschermen van mensenlevens.
Natuurlijk zal de economische recessie, veroorzaakt door de maatregelen tegen de verspreiding van het virus, een ernstige impact hebben op het leven van miljarden mensen wereldwijd. Opvallend is wel dat degenen die daardoor het meest getroffen worden wederom de groep is die in feite altijd kwetsbaar is geweest en altijd heeft moeten vechten om te overleven, ook bij een goeddraaiende economie. Het kleine groepje in de wereld, dat de teugels van de economische machine in handen heeft zal nauwelijks iets merken van de recessie. Immers, de tegoeden die het jarenlang heeft kunnen opbouwen door inhalige winstpraktijken zullen het nog voor de rest van zijn leven overeind houden.
De wereld zal nooit meer dezelfde zijn als de gevolgen van de coronapandemie ons ertoe aanzetten om op een heel andere manier te durven kijken naar al de economische wetmatigheden, die wij tot universele wetmatigheden hebben verheven, en wat die in werkelijkheid betekenen voor de wereld en heel de mensheid. Is de wereld inderdaad gebaat bij een voortzetting van een economie zoals die tot nu toe is gehandhaafd? Is een ‘gezonde’ economie zoals die door zoveel economische goeroes wordt gepredikt werkelijk zo zaligmakend voor de mensheid? Of hebben we ons al eeuwenlang laten misleiden door een vernuft systeem dat uitgedacht en ontwikkeld is om de rijken steeds rijker te maken en de armen steeds armer? Het is daarbij goed om na te gaan waar al die zogenaamde perfecte economische theorieën vandaan komen en hoe stelselmatig de hele wereld daaraan is onderworpen. Zullen we ooit daarvan bevrijd worden?
OMHOOG Jaargang 64, editie 20, 24 mei 2020
Categorieën:column
OMHOOG 
Geef een reactie