Guillaume Woei A Jin en Melvin Mackintosh –
In voorbereiding op de Buitengewone Missiemaand oktober 2019 is er boekje uitgegeven getiteld ‘Gedoopt en gezonden’. De inhoud hiervan moet alle parochies en bisdommen in het Caribisch gebied ondersteunen in het vinden van antwoord op enkele bijzondere vragen. In het artikel ‘Gedoopt en gezonden; een oproep tot actie!’ in de editie van Omhoog, nummer 21, 9 juni 2019 vindt u de vragen op een rijtje terug. De antwoorden zullen bouwstenen zijn voor het Eerste Missiecongres 2019 van de Antilliaanse bisschoppenconferentie in september 2019 en de Buitengewone Missiemaand oktober 2019. De komende edities zullen wij telkens een onderdeel uit het boekje aan u voorhouden. Deel 1 kunt u terugvinden in de editie 22, 16 juni 2019.
Het thema
Het thema dat paus Franciscus heeft gekozen voor de Buitengewone Missiemaand oktober 2019 is: gedoopt en gezonden: de Kerk van Christus op missie in de wereld. Dit is ook het thema voor onze Eerste Missiecongres in het Caribisch gebied van 19 – 22 september in Trinidad, waarmee we de Buitengewone Missiemaand openen. Dit thema benadrukt dat gezonden worden op missie een roeping is die komt met de doop en geldt voor alle gedoopten.
In 2018 zei paus Franciscus: “In Christus is ons leven een missie! Wij zijn missionair, omdat Gods liefde in ons is uitgestort, Gods heiligheid geschapen naar Zijn eigen beeld. De missionaire dimensie van onze doop wordt zo een getuige van heiligheid die leven en schoonheid schenkt aan onze wereld”. (Paus Franciscus in zijn toespraak tot de nationale coördinatoren van de Pauselijke Missiewerken, 1 juni 2018)
Paus Franciscus schreef ook in zijn encycliek Evangelii Gaudium: “Soms verliezen we ons enthousiasme voor de missie omdat we vergeten dat het Evangelie antwoordt op onze diepste behoeften, omdat we geschapen zijn voor wat het Evangelie ons biedt: vriendschap met Jezus en liefde voor onze broers en zussen. Als we adequaat erin slagen en met schoonheid de essentiële inhoud van het Evangelie tot uiting brengen, zal deze boodschap zeker spreken tot de diepste verlangens van het hart van mensen”.
(Evangelii Gaudium, 265)
Het belang van de doop
De gedoopte leken, op grond van de gemeenschappelijke ervaring van liefde in huwelijk en gezinsleven, moeten centraal staan in de pastorale bezorgdheid met betrekking tot evangelisatie, liturgisch leven, catechetische vorming en getuigen van liefde binnen de gemeenschap. In 2016 schreef paus Franciscus: “Kijkend naar het volk van God is herinnerd worden dat we allemaal als leken de Kerk binnenkomen. Het eerste sacrament, dat onze identiteit voor altijd verzegelt en waar we altijd trots op moeten zijn, is de doop. Door de doop en door de zalving van de Heilige Geest zijn de gelovigen gewijd als een geestelijk huis en een heilig priesterschap. Onze eerste en fundamentele wijding is geworteld in onze doop. Niemand is tot priester of bisschop gedoopt. Ze doopten ons als leken en het is het onuitwisbare teken dat niemand ooit kan wissen”. (Brief aan kardinaal Ouellet, 19 maart 2016)
De verleiding van ons om de Kerk terug te brengen tot zijn klerikale element van bisschoppen, priesters en religieuzen – vaak identificeren wij de oproep tot pastorale bediening alleen voor hen – suggereert de noodzaak voor een radicale vernieuwing van de manier waarop wij begrijpen wat het betekent om onze doop en ons geloof te beleven.
Bij de doop ontvingen we allemaal de Heilige Geest. In het sacrament van het vormsel is dit geschenk opnieuw bevestigd en we werden herinnerd aan de missie waartoe God ons allemaal roept, namelijk om kenbaar te maken aan alle mensen dat Christus de Ene is in wie we liefde vinden, eeuwig leven en nieuwe hoop. We zijn geroepen om te delen en te getuigen van onze liefde voor Christus als de levende Zoon van God, wiens woorden, wonderbaarlijke genezingen, dood en opstanding ons een visie geven van een vernieuwde schepping. In 2015 zei paus Franciscus: “De missie reageert niet in de eerste plaats op menselijke initiatieven; de opdrachtgever van missie is de Heilige Geest, dit project is van Hem. De Kerk is dienaar van de missie. Het is niet de Kerk die de missie maakt, maar de missie maakt de Kerk”. (Paus Franciscus in zijn toespraak tot de deelnemers van de plenaire vergadering van de congregatie voor de evangelisatie van volken, 3 december 2015)
‘Missio ad gentes’ in onze moderne Caribische samenlevingen
In hun pastorale brief schreven onze Caribische bisschoppen: “Communicatie voor de kerk is uiteindelijk het bouwen van gemeenschap met God en eenheid tussen volkeren. We moeten dit doen met woorden van hoop en daden van liefde, en wel door onze manier van leven. Daarom moet communicatie aan het hart van de kerkgemeenschap liggen”. (Nieuwe wegen van kerk-zijn in een digitaal milieu: 6)
“Communicatie is in wezen onszelf geven in liefde en het bouwen van gemeenschap in het belang van de missie van de Kerk in onze Caribische regio… we hebben een omslag naar een nieuwe geest nodig, een nieuwe benadering, een nieuwe manier om Kerk te zijn in de digitale wereld … we moeten erkennen dat deze snelle veranderingen in technologie ook verandering brengen in de manieren waarop mensen – onze parochianen en vooral de jeugd – informatie verzamelen en verwerken, zichzelf uiten en relaties creëren. Deze verandering biedt ons een uitdaging als Kerk: hoe deze technologie te gebruiken ten dienste van evangelisatie.” (Nieuwe wegen van kerk-zijn in een digitaal milieu: 10)
Veranderingen door de nieuwe technologieën
De bisschoppen (van de Antilliaanse bisschoppenconferentie) willen dat wij allemaal diep nadenken over de enorme veranderingen, die de snelle ontwikkelingen in de digitale technologie, de sociale media en het internet hebben gebracht over de hele wereld en ook in onze Caribische samenlevingen. Deze realiteit heeft diepgaande gevolgen voor het besluit welke manieren van evangeliseren vruchtbaar zullen zijn en welke manieren die vroeger effectief waren, niet meer werken wanneer wij mensen in een zinvolle relatie willen brengen met Christus en in hen een belangstelling voor het Evangelie willen wekken. En dus schreven de bisschoppen: “Nieuwe technologie [brengt een] verandering teweeg in menselijk bewustzijn, verandering in de beschrijving van onszelf en verandering in politieke organisatie. Verandering in technologie op dit moment is niet alleen een verandering in de manier waarop we informatie krijgen of waarop we communiceren met elkaar. Het is meer diepgaand een verandering in de maatschappij en in de manier waarop wij de wereld begrijpen en de beschrijving die we geven aan onszelf – onze identiteit “. (Nieuwe wegen van kerk-zijn in een digitaal milieu: 23)
OMHOOG Jaargang 63, editie 23, 23 juni 2019
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie