Melvin Mackintosh –
Bijeenkomst
‘We zijn blij dat de r.-k. kerk naar ons toekomt met deze vragenlijst ,’ zei kapitein Muriel Fernandes, dorpshoofd van het inheemse dorp Cassipora tijdens de bijeenkomst op zaterdag 2 februari jl.. ‘En dat de kerk de moeite neemt om te luisteren naar het inheemse volk.’ De bijeenkomst in de recreatiezaal van Powakka, georganiseerd door het bisdom, bracht personen, priester, pastorale leiders, catechisten en parochianen van de geloofsgemeenschap van Bernharddorp, Witsanti, Hollandse Kamp, Powakka, Pierrekondre/Kumbasi, Redidoti en Cassipora bij elkaar. Samen bogen zij over het voorbereidende document van de Synode over de Amazone.
De groep die is ingegaan op de uitnodiging van pater Kenneth Vigelandzoon, die de pastorale zorg heeft over dit gebied, was niet groot maar de aanwezigen hebben actief geparticipeerd en hun mening gegeven. Er werd eerst een presentatie gehouden, waarin uitgelegd werd wat het voorbereidende document inhoudt, hoe het is ontstaan en wat het proces is. De synode over de Amazone, een buitengewone vergadering van de bisschoppen met het thema Amazone – Nieuwe wegen voor de kerk en voor een integrale ecologie, vindt in oktober van dit jaar plaats.
Voorbereidende document
De kerk moet nieuwe manieren vinden om de mensen die in het Amazonegebied wonen, pastorale steun te bieden. In het voorbereidende document wordt in het bijzonder de inheemse volken in de Amazone genoemd, die worden bedreigd door gedwongen verplaatsing en uitbuiting. Het document is gepubliceerd in juni 2018.
Door het gehele document wordt de link gelegd tussen de zorg voor het milieu en de pastorale zorg voor de mensen in het gebied, omdat “het beschermen van inheemse volken en hun gronden een fundamentele ethische noodzaak vertegenwoordigt en een basale toewijding aan mensenrechten”. Het document eindigt met dertig vragen. De antwoorden daarop vormen materiaal voor het werkdocument voor de synode. De vragen gaan onder meer over hoe de Kerk zou moeten reageren op specifieke uitdagingen in het gebied zoals onrechtvaardigheid, geweld en discriminatie, in het bijzonder tegen inheemse volken.
Bedreigingen
De aanwezige vertegenwoordigers noemden verschillende bedreigingen voor de inheemse geloofsgemeenschappen op: wijdverspreide zandafgravingen, drukke wegen met hardrijders en zwaar materieel, grond- en concessie uitgifte van de overheid zonder afstemming met en in samenspraak met de dorpen en verdeeldheid onder de inheemsen.
‘We hebben zo vaak aangeklopt bij de overheid om hierover te praten,’ geeft kapitein Gladys Kabelefodi van Klein Powakka aan,‘ maar ze reageert niet, ze luistert niet. Vooral als het gaat om de rechten van inheemsen, worden we helemaal niet erkend. Alsof inheemsen niet bestaan.’ Iemand zucht: ‘we worden gewoonweg niet gerespecteerd. Recentelijk nog durfde een volksvertegenwoordiger tijdens de hoorzitting te zeggen dat het traditioneel gezag niet opgenomen is in de wetgeving. Totaal geen respect!’
De kapitein van Cassipora vult aan: ‘ We hebben ons inheems gebied, van Cassipora tot aan Klein Powakka in kaart gebracht, gedemarkeerd en die aangeboden aan de overheid. Tot op heden hebben wij geen reactie daarop gehad.’ Een ander merkte op: ‘De overheid is ook een bedreiging voor ons!’
Op de vraag hoe men haar of zijn samenleving in de toekomst zag, was er een levendige discussie. Men was het er over eens dat ontwikkeling voor een ieder in verschillende mate kon worden ervaren. ‘Het systeem in het binnenland is niet hetzelfde als het systeem in de stad,’ merkte men samenvattend op.
De zaal constateerde een gebrek aan respect, van de overheid naar de inheemsen toe, maar ook van de inheemsen onderling naar elkaar toe. Er is geen eenheid, klonk het meerdere malen door de hele vergadering heen. ‘Er zijn mensen in onze dorpen die alles wat wij bespreken, doorgeven aan derden. Hierdoor kunnen we geen vuist vormen en lijkt de overheid ons steeds een stapje voor te zijn.’
Iemand pleitte voor duurzame bewustwording van ‘onze mensen’, bewustwording van generaties op generaties over ontwikkeling, over de rechten van inheemse volken en daardoor respect voor elkaar en onze cultuur.
Ondersteuning van de kerk
Op de vraag hoe de kerk de inheemse volken kan ondersteunen in het bereiken van hun doelen en het realiseren van hun verlangens, reageerde de zaal enthousiast. Door te helpen met de bewustwording, zei iemand. Basja Hariette Vreedzaam van Pierrekondre/Kumbasi vertelde over de relatie tussen haar inheemse gemeenschap en de kerk. ‘De eerste katholieke kerk en school in het gebied werden opgezet in ons dorp,’ zei ze. ‘Maar er ontstond ruzie tussen de priester en de mensen. De relatie vertroebelde en de kerk besloot te verhuizen naar een ander dorp.’
Mevrouw Vreedzaam vertelde dat we eigenlijk allemaal geloven. Een ieder gelooft in de schepping en een Schepper. ‘Wij inheemsen noemen Hem Tamusji, de kerk noemt Hem God.’ Haar conclusie is dat wij praten over hetzelfde. De kerk heeft ook splitsing en verdeeldheid veroorzaakt in gemeenschappen, vindt zij. In een adem zegt zij dat de kerk een handreiking doet en dat ‘wij inheemsen’ die moeten aangrijpen. De kerk is een instituut waarin mensen werken en mensen maken fouten. Het is niet God die splitsing en verdeeldheid veroorzaakt. De basja deed een oproep om niet te beschuldigen maar om te herstellen. De kerk als instituut kan ons helpen in het realiseren van onze doelen.’
OMHOOG Jaargang 63, editie 04, 10 februari 2019
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie