Door Gerda Misidjang –
Meer dan 200 jongeren
De woorden ‘Quo Vadis, Quo Vadis, Pe je Go’ en de melodie van het themalied blijven weerklinken in mijn gedachten als ik maandag 10 september vroeg opsta en haastig vertrek naar het werk om het opruimen voort te zetten. Terwijl we gezamelijk de laatste hand leggen aan de werkzaamheden zeg ik telkens bemoedigend aan mijn staf van Dienst GCC: ‘we zijn allemaal moe, maar laten we even doorbijten daarna kunnen we uitrusten.’
Daadwerkelijk. God gave me the wild ox’s strength and anointed me with the purest oil. (Ps 92:10) Ai baya, me weri! Ai baya, un alamala weri! Na al dat harde werk was de lekkere chinese tayersoep echt op zijn plaats om weer op krachten te komen. Er welde in mijn hart een diep gevoel op van dankbaarheid, vreugde en van ontzag voor God.
Yes, we did it in Jesus Name. Niets is onmogelijk als je gelooft! De woorden van de engel Gabriel aan Maria zijn een duidelijk bevestiging: ‘Want voor God is niets onmogelijk’ (Luc 1:37). Het eerste KJS Youth Festival met participatie van meer dan 200 jongeren is achter de rug en het was een overweldigend succes. Het mooie was dat niet alleen katholieke maar ook jongeren van andere christelijke denominaties hebben aan het festival hebben deelgenomen.
De voorbereiding
Het begon met een verlangen dat God geplaatst had in mijn hart om naast een jongerenkamp iets anders te doen met en voor jongeren in de vakantie. De bevestiging van mijn verlangen en gedachte werd enthousaist ondersteund door Moeder Boomiki: ‘Laten we een youth festival organiseren, Gerda. Allang loop ik met de gedachte om een youth festival te doen in Suriname net als in de VS.’ Het besluit werd direkt genomen dit in KJS verband te doen tijdens ons vormingsweekend in november 2017.
Het plan begon langzamerhand vorm te krijgen. Ondanks Moeder Boomiki en mijn persoonlijke missionaire ervaringen, heeft het echt geloof, geduld en volharding gekost om dit te kunnen realiseren. De voorbereiding liep in het begin erg stroef; helemaal geen enthousiasme vanuit de parochies. De mededelingen tijdens de dienst zonder overtuiging maakte helemaal geen indruk op de jongeren. Dan maar een andere strategie bedenken welke de jongeren wel zou inspireren en bemoedigen.
Ons karavaan begon dus van de ene naar de andere parochie te gaan om vooral ons nieuw initiatief te promoten en jongeren enthousaist te maken voor participatie. Dit model heeft heel veel vruchten afgeworpen en ook bijgedragen aan het welslagen van het geheel. Donaties van verschillende parochianen die het youth festival wilden ondersteunen begonnen binnen te stromen, alsook het aanmelden van jongeren en vrijwilligers, nadat ze het enthousiasme van de leden van de KJS-stuurgroep hadden ervaren.
De openingsdag
De eerste groep jongeren arriveerde al om 13:00 uur. Dat waren jongeren van Cassipora. De organisatie was echter nog druk bezig de laatste hand te leggen om de registratie zo soepel mogelijk te laten verlopen. Het was een drukt van jewelste rond 16:00 uur, de officiële aanmeldtijd. Jongeren welkom heten, de registratie vlot laten lopen, even snel een oplossing bedenken om oponthoud te verhelpen bij de workshoptafel en daarna slaapgelegenheid aanwijzen. Door alle drukte en geroep van alle kanten even snel een schietgebed doen: God laat er a.u.b. genoeg slaapplaats zijn voor een ieder. Amen. ‘Don’t let your heart be troubled,’ bemoedig ik mezelf, ‘God is in charge.’ Alles komt goed.
Om 18:40 uur zijn we eindelijk ready voor de eucharistieviering. Tijdens de homilie deed Mgr. Karel Choennie namens Paus Franciscus een dringend beroep op de jongeren om te zorgen dat ons gemeenschappelijk huis, de aarde, bespaard blijft. Ons bos is biodivers, dat wil zeggen: alles is afhankelijk van elkaar, ook de mens is afhankelijk van het bos. Dus moeten we ons gemeenschappelijke huis samen delen met alle andere levende wezens. Waar gaan we heen met ons leven, ons land, de Amazone en met de wereld, vroeg de bisschop aan de jongeren. Hij benadrukte verdere dat de bomen, vissen, dieren gekruisigd worden omdat die geen stem hebben. ‘Jongeren, jullie hebben wel een stem,’ benadrukt de bisschop, ‘om op te komen voor bomen die worden omgehakt, vissen en dieren die worden uitgeroeid. Quo Vadis- waar ga je heen? Geloof in God dat de wereld te redden is, omdat jullie jongeren erom vragen.’
De openingsceremonie ging van start met een wervelende vertolking van het themalied Quo vadis, Quo vadis, Pe je go? onder begeleiding van de bisschopsband gevolgd door een devotievolle dans van Glory to God dansbediening. Als welkom, maar ook als symbool dat jongeren geroepen zijn om licht te zijn, werden brandende kaarsen door verschillende vertegenwoordigers naar het podium gebracht. Daarna werd op de tonen van prachtig Samboera muziek gedanst en de eerste avond werd zo in een prettig sfeer afgesloten. Om twee uur in de ochtend lig ik eindelijk in bed nadat ik gauw naar de markt was geweest voor groente. Alle jongeren hebben een plek om te slapen. God is indeed in charge.
Vol programma
Het programma was achteraf bekeken erg hectisch voor de jongeren. Er was bijna geen rust, las ik in een van de evaluatieformulieren. ‘Zuster Gerda, ik heb slaap.’ ‘Nu is geen tijd voor slapen, beloved. Na zondag mag je de hele dag slapen,’ antwoordde ik met een glimlach. Het dagprogramma begon al om 6:30 uur met zang gevolgd door de eucharistieviering en eindigde laat in de avonduren.
Het programma was erg strak, maar spannend, interessant, leuk, informatief en varierend, waren enkele reacties van de jongeren. De hoofdthema’s waren gericht op waar ga je heen met de natuur, waar ga je heen met jezelf/ je studie, waar ga je heen met jouw geloof en waar ga je heen met anderen. Er waren ook geloofverdiepende workshops zoals: bidden, lectio divina en de vervolging van Christenen.
Op een creatieve manier het evangelie verkondigen kwam goed tot uiting in de workshops muziek, dans, het gebruik van social media en evangelisatie via de radio. Daarnaast hadden de jongeren ook de gelegenheid een persoonlijke rozenkrans of kruis maken. Tijdens de talentenavond mochten de jongeren hun eigen talent en kunnen tonen. De kwalitiet en creativitiet van de jongeren was overmeesterend en indrukwekkend. Onze jongeren hebben heel veel talent mijn conclusie was: Quo Vadis, mi sa go!
De minibeurs op de zaterdagochtend waaraan verschillende religieuze als ook niet-kerkelijke organisaties hebben deelgenomen, was erg informatief. De Maria lichtprocessie in de vooravond heeft ook een extra tintje toegevoegd aan het geheel. Het meest heeft de uitstelling van het Allerheiligste en de nachtwake een diep en blijvende indruk gemaakt op de jongeren. De speciale ontmoeting met Jezus en Zijn intieme aanraking in het Allerheiligste was een unieke moment van volledige overgave voor vele jongeren. Ik kan het gevoel dat ik heb gehad niet woorden uit te drukken zuster, waren de reacties.
Jammer dat er geen priesters waren voor de biecht want de behoefte was op dat moment erg groot. Sport in het geheel mocht niet ontbreken. ‘Ik heb een vraag. Zullen we vandaag niet sporten,’ vroeg ik na de sessies, ‘dan kunnen jullie even uitrusten voor de processie. Nee, nee, nee, voor sport zijn we niet moe, was het antwoord lachend. ‘Hai baya, ik weet echt niet wat deze jongeren willen.’
OMHOOG Jaargang 62, editie 37, 07 oktober 2018
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie