Door Paul Tjon Kiem Sang –
Afscheid
Zondag 21 januari 2018 wordt een memorabele dag voor de geschiedenis van onze kerk in Suriname. Op die dag zullen de Zusters Franciscanessen van Mariadal – oftewel de Zusters van Roosendaal –afscheid nemen van ons land. Hun missie die 161 jaren geleden begon, wordt hiermee definitief afgesloten. De laatste zuster van Roosendaal die nog in ons midden is, zuster Egno Monk, zal – vooral vanwege haar gezondheid –Suriname voorgoed verlaten. Een moment van verdriet, zoals bij elk afscheid, maar vooral een moment van dankbaarheid.
Onderwijs
De Zusters van Roosendaal hebben zich in ons land vooral verdienstelijk gemaakt door hun inzet voor het onderwijs. Een groot aantal van onze r.-k.-scholen staat er tegenwoordig dankzij de inzet en opoffering van de talloze zusters, die naar ons land zijn gekomen en zich daarvoor hebben ingezet. Maar belangrijker dan de scholen zelf zijn de ontelbare Surinamers, die hierdoor onderwijs hebben genoten en voor het leven zijn gevormd. Waar zouden wij vandaag zijn als deze zusters er niet waren geweest?
We kunnen met recht zeggen dat meer dan welke groep of organisatie dan ook deze zusters, en met hen de andere religieuzen, hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van onze republiek. Immers, de ontwikkeling van elke natie staat of valt met het onderwijs. Een volk dat geen onderwijs krijgt, kan zich niet adequaat ontwikkelen en zal om die reden altijd afhankelijk blijven van anderen die het voor het zeggen hebben. Dat is nou eenmaal hoe het (helaas) in de wereld werkt: de sterkste zal overwinnen, en onderwijs maakt een mens sterk.
Politieke machthebbers – die vaak slechts om eigen belangen hebben gestreden – zijn vereeuwigd met standbeelden her en der in onze hoofdstad. De zusters, die in stilte en met veel opoffering zich hebben ingezet voor ons onderwijs, vooral aan de armsten, hebben zich vereeuwigd in de totstandkoming van de natie. Daarvoor is er geen standbeeld nodig.
Gemeenschappen binnenland
Zuster Egno Monk, die afscheid neemt van Suriname, heeft zich in de laatste dertig tot veertig jaren van haar leven vooral ingezet voor de vorming van de gemeenschappen in het binnenland door training en begeleiding van de catechisten, samen met pater Toon. Jaar in, jaar uit heeft zij zich kosten noch moeite gespaard om iedere keer weer de vaak lange en vermoeiende reizen naar het binnenland te maken om haar taak te volbrengen.
Nalatenschap koesteren
Een woord van dank aan de Zusters van Roosendaal en aan zuster Egno is op zijn plaats, maar dekt volstrekt niet hele lading. De beste manier waarop wij die dankbaarheid kunnen uiten is door hun nalatenschap te koesteren: de nalatenschap van de vele scholen die door deze zusters zijn opgezet, maar bovenal de nalatenschap van inzet voor de medemens, vooral voor hen die minder kansen hebben, een inzet zonder persoonlijk belang of gewin.
Dank je wel zusters, wij zijn vereerd dat wij de erfgenamen mogen zijn van uw toewijding aan ons land!
OMHOOG Jaargang 62, editie 03, 21 januari 2018
Promoclip van Radio Immanuël die de plechtigheid vanuit de Kathedrale Basiliek in Paramaribo rechtstreeks zal uitzenden:
De link naar Radio Immanuël Suriname:
Categorieën:BISDOM, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie