Door: Paul Tjon Kiem Sang –
In de editie van de vorige week is aangekondigd dat ons bisdomblad na dit weekend ‘met vakantie gaat’ voor drie weken. Daarmee wordt natuurlijk bedoeld dat de redactie en overige medewerkers even een rustpauze nemen van de wekelijkse druk om de krant te publiceren. De keuken waarin Omhoog wekelijks bereid wordt is als een hogedrukpan en wij moeten nu het ventiel lichten om wat stoom af te blazen. Dit is nodig, want wij hebben geen aparte afdeling met eigen medewerkers helemaal voor Omhoog alleen. Eenieder die wekelijks meewerkt doet dit bovenop andere werkzaamheden die zij voor het bisdom verrichten.
Voordat ik verder ga is het gepast om hier een woord van dank te richten aan allen die zich de afgelopen 11 maanden wekelijks hebben ingespannen om het weekblad af te krijgen: de vaste medewerkers van het bisdom die zich trouw inzetten iedere week om de edities af te krijgen. Maar bovenal dank aan de medewerkers die geheel vrijwillig iedere week hun tijd en energie besteden aan Omhoog en deze mensen wil ik toch bij naam noemen: Lucille Samson-Karg, Mayra Karg, Earl Tokarijo, Helen Chang, ook onze reguliere schrijvers Lucien Chin A Foeng, Charles Chang, en tenslotte onze trouwe fotografen Gino Rozenblad, Richardo Smith, en alle anderen wiens naam ik vergeten ben te noemen.
De vrijwilligers die hun bijdrage leveren geven bij uitstek invulling aan de betekenis van de uitdrukking ‘pro Deo,’ nl. ‘voor God.’ Een concreet voorbeeld van stewardship. En als wij zeggen pro Deo, dan vloeit daar automatisch uit voort ‘pro populi,’ oftewel ‘voor het volk.’ De inzet van alle medewerkers is voor God en voor het volk, voor de geloofsgemeenschap, voor u. Het doet ons daarom heel goed wanneer in de wandelgangen woorden van waardering worden uitgesproken over Omhoog. Kritische opmerkingen krijgen wij ook, en ook die zijn zeer welkom en geapprecieerd, omdat zij een teken zijn dat Omhoog wordt gelezen en dat er wekelijks vele mensen naar uitkijken.
In het licht van het voorgaande wil ik toch van deze gelegenheid gebruik maken om twee zorgpunten met u te delen. Ten eerste de dalende wekelijkse afname van kranten. Een van de oorzaken is een positieve: een aantal lezers is gestopt om de gedrukte krant wekelijks te kopen, omdat zij dat nu kunnen lezen op omhoog.org. Hoe gek het ook mag klinken, deze oorzaak voor een dalende verkoop vinden wij uitstekend! Communicatie gaat hoe langer hoe meer digitaal plaatsvinden en als wij met Omhoog daarop inspelen vinden wij vanzelfsprekend dat er lezers zijn die ervoor kiezen om de krant op het net te lezen.
Het is echter niet deze oorzaak van een dalende afnamen waarover wij ons zorgen maken. Wij maken ons zorgen over degenen die de krant niet langer kopen omdat de interesse is afgenomen. Aan de ene kant wil ik de eerste zijn die de hand in eigen boezem steekt en nagaat hoe de inhoud van Omhoog steeds meer te verbeteren. Maar aan de andere kant zijn er ook lezers die interesse verliezen vanwege andere, persoonlijke redenen. Dit baart ons zorgen, omdat verlies van interesse in het blad in feite neerkomt op een verlies van interesse in geloofsverdieping. De lijfspreuk van Omhoog luidt: ‘Wijzer in geloof en leven.’ Deze spreuk heeft een tweevoudige betekenis: aan de ene kant wil Omhoog dienen als een soort wegwijzer, waarmee wij de lezer richting willen aangeven voor zijn/haar geloof en leven. Aan de andere kant duidt ‘wijzer’ op het vergaren van wijsheid: over het geloof en over het leven. Voor elke katholieke gelovige zou dit een onontbeerlijke bijdrage zijn om als christen door het leven te gaan. Door niet langer gebruik te maken van dit aanbod ontzegt men zichzelf eigenlijk een bron van informatie, geloofsverdieping en reflectie. Een dringende oproep hier aan u is om uw medegelovige, die niet langer interesse heeft in Omhoog, aan te sporen om zichzelf te blijven voeden en zich de moeite te getroosten om wekelijks het blad te kopen en ook te lezen!
Alle medewerkers van Omhoog wijden zich iedere week trouw aan de grote klus om het blad te produceren. Hoewel het soms met veel stress gepaard gaat, doet dat geen afbreuk aan de ijver en de liefde waarmee iedereen wekelijks aan de slag gaat. Het is tegen deze achtergrond dan ook pijnlijk (en bijna ontmoedigend) als blijkt dat dit soms niet erg serieus genomen wordt door enkele parochies. Elke week worden trouw de stapels Omhoog afgeleverd aan de verschillende parochies van ons Bisdom, met de overtuiging dat de kranten ook enthousiast verkocht zullen worden. Helaas blijkt uit ervaring dat in sommige gevallen daar heel onverschillig mee wordt omgegaan. Omhoog is niet enkel een product en verantwoordelijkheid van de makers of van de bisdomleiding. Het is een blad van ons allen dat ook door ons allen ondersteund en gepromoot moet worden. In vele parochies wordt dan ook echt moeite gedaan om de gelovigen erop te wijzen dat zij een Omhoog kopen. Dit gebeurt echter niet overal. En wat nog ook gebeurt is dat de opbrengsten heel laat of soms zelf helemaal niet worden overgedragen. Bij navraag daarover weten sommige parochies niet eens waar de gelden naar toe zijn.
Het wordt hoog tijd dat wij met z’n allen ons weekblad serieuzer gaan nemen, niet alleen door het te kopen en te lezen, maar vooral ook door het zelf te promoten en aan te bevelen bij anderen, en tenslotte ervoor zorgen dat de wekelijkse productiekosten gedekt kunnen worden door tijdig de afdrachten te doen. De medewerkers van Omhoog zijn heel erg gemotiveerd om door te gaan om d.m.v. Omhoog de geloofsgemeenschap te blijven voeden in geloof en leven. Wij hopen dat wij erop mogen rekenen dat in alle parochies deze motivatie mag gaan groeien en steeds sterker worden!
Een heel fijne vakantie aan u allen!
OMHOOG Jaargang 62, editie 35, 02 september 2018
Categorieën:BISDOM
OMHOOG 
Geef een reactie