door Jenny Sopawiro –
Monseigneur Aloysius Sudarso uit Palembang, Sumatra is al lang vertrokken als dit artikel verschijnt in deze editie van Omhoog. Vier dagen voor zijn vertrek op 22 maart bracht hij een kennismakingsbezoek aan de geloofsgemeenschap van St.-Jozef te Copieweg. Bijgaand enkele indrukken.
Groots uitgepakt
De parochianen hadden voor deze ontmoeting met de aartsbisschop uit Indonesië groots uitgepakt. Bij mijn komst stond er een grote tent op het voorplein, die het kerkgebouw bijna geheel aan het oog onttrok. Dat belooft wat, was de gedachte die bij mij opkwam. En warempel stroomden van alle kanten bezoekers binnen.
Er waren gasten uit Lelydorp (St.-Antonius), Billiton (St.-Andreas), Reeberg (St.-Isidoor), Welgedacht A (Moeder van Goede Raad), Domburg (Allerheiligste Verlosser) en Paramaribo. Monseigneur Wim de Bekker was de eregast; hij had de eerste contacten gelegd tussen het bisdom in Palembang en het bisdom Paramaribo om het werk van de katholieke kerk in Suriname te ondersteunen.
Nadat de bisschop begeleid door pater Fransiskus en vergezeld door de Indonesische zusters Hendrika, Paulina, Susan, Odil en Christine was gearriveerd, kon het formele gedeelte van de avond beginnen. De aanwezigen werden welkom geheten door de voorzitter van het parochiebestuur van de St.-Jozef, Lorenso Samijo.
Geloof en cultuur
Monseigneur Sudarso gaf aan heel blij te zijn om op deze dag bij deze gemeenschap op een gezellige manier elkaar te leren kennen. Vervolgens bedankte hij Mgr. De Bekker voor zijn aanwezigheid. De bisschop vertelde eerst over zichzelf, dat hij in Yogyakarta is geboren en opgevoed in een moslimomgeving. Nu is hij een katholieke bisschop en zijn huidige werkgebied is Palembang, Sumatra.
Hij waardeert de harmonie onder de Javaanse gemeenschap in Suriname en drukt de Javanen op het hart hun kinderen katholiek op te voeden. Tegelijk pleit hij voor het behoud van de Javaanse identiteit. We zijn allemaal met een culturele bagage geboren en die kan niet zomaar genegeerd worden. De Surinaamse gemeenschap is divers met voorouders uit verschillende streken met allemaal hun eigen cultuur.
Voor hem is belangrijk om het katholieke geloof voor de volle 100% te belijden en tegelijkertijd ook voor de volle 100% de eigen culturele identiteit te behouden. En hij noemde hierbij specifiek de moedertaal. Wij moeten als katholiek groeien in de gemeenschap en roepingen stimuleren. De gemeenschap kan hierbij ondersteunen met gebed, door de kinderen een katholieke opvoeding te geven en hen te stimuleren actief te zijn in de kerk bijvoorbeeld als misdienaar. Dit was in grote lijnen de boodschap van de bisschop aan de aanwezigen.
Zuster Susan
Roesman Darmohoetomo, leraar Bahasa Indonesia bij de Indonesische ambassade die daarna kort aan het woord kwam, benadrukte ook het belang van het behoud van alle moedertalen in Suriname. Sapto Sopawiro, bij velen bekend als religieuze leider van het javanisme en dalang (wayangpoppenspeler) voerde na een kort welkomst- en dankwoord gericht aan de bisschop uit Indonesië een tembang (gedicht in zangvorm) op. Tot verrassing van de aanwezigen werd na de vertaling in het Sranan en Engels duidelijk dat Sapto het Onze Vader had gezongen.
Het formele gedeelte van de avond werd afgesloten met de overhandiging van geschenken. Zowel de bisschop als zuster Susan ontving een klok vervaardigd uit Surinaams hardhout. Zuster Susan bedankte de gemeenschap voor de mooie samenwerking, liefde en vriendschap. Haar missie in Suriname is volbracht en zij zal samen met de bisschop terugreizen naar Indonesië.
Fotoshoot en selfies
Nadat de bisschop de zegen had uitgesproken volgde een fotoshoot met de vertegenwoordigers van de verschillende parochies en was het tijd voor de verzorging van de inwendige mens. Dat gebeurde buiten waar sommigen gezellig met de bisschoppen en zusters onder de grote tent babbelden.
Anderen kozen ervoor om onder de sterrenhemel te zitten en te genieten van alle lekkers dat door vooral de jongeren van de parochie werd rondgebracht.
Mgr. Sudarso en de nonnen uit Indonesië konden met iedereen gezellig een babbeltje, een selfie of groepsfoto maken. Al met al was het zeker een succesvolle ontmoetingsavond.
OMHOOG Jaargang 62, editie 13, 01 april 2018
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie