Door pater M. Noordermeer O.M.I.

Beloken Pasen
De zondag na het hoogfeest van Pasen wordt Beloken Pasen genoemd. De Paasweek wordt dan officieel afgesloten. Beloken is afkomstig van het woord ‘beluiken’. Vele plantagehuizen in Suriname waren vroeger van luiken voorzien. De vroegere huizen op de plantages – en hier en daar ook nog wel in de stad – hadden luiken die in de avond gesloten werden om de muskieten buiten te houden. Soms ook overdag om de hitte van de zon buiten te houden. Het was er ook voor om de padi, die in de schuren te drogen lag, te beschermen tegen de vochtige koude avondlucht. Als de luiken gesloten waren dan was het huis beloken, afgesloten, besloten. ’s Morgens werden de luiken weer geopend en werd het huis dus weer ontloken! Zo wordt op de zondag na Pasen, de achtste dag, het octaafdag van Pasen, de Paasweek afgesloten met een bijzondere plechtigheid die wij ‘Dominica in albis’ noemen.
(Artikel gaat door onderaan de foto.)

Dominica in albis deponendis
De zondag na het hoogfeest van Pasen werd vroeger ook genoemd ‘Dominica in albis (deponendis)’. Het woord deponendis heb ik tussen haakjes gezet omdat dit woord in de loop der eeuwen is weggelaten vanwege de lange titel. Het was de zondag waarop allen die in de paasnacht gedoopt waren hun witte kleren konden afleggen, uitdoen, ‘deponeren’. Ze hadden een hele week lang rond mogen lopen in hun witte gewaden. (Vergeet niet dat de priester als gewaad voor de liturgische dienst ook een witte albe draagt.) Vaak waren de dopelingen trots om te laten zien dat ze gedoopt waren en liepen trots rond in hun witte gewaden. Op de achtste dag werden ze weer bij elkaar geroepen en mocht ze officieel hun gewaad uittrekken en zo, als gedoopte christen tussen de andere gedoopten opgenomen worden in die gemeenschap. De officiële titel – vertaald – betekent: de zondag waarop de gedoopten van de paasnacht hun witte doopkleren moeten afleggen, deponeren!
(Artikel gaat door onderaan de foto.)

Ongelovige Thomas
Het is ook de zondag van de zgn. ongelovige Thomas. Wij hebben hem die naam gegeven, maar Thomas was echt niet zo ongelovig als wij hem met die naam aanspreken. Geloven betekent gemeenschap hebben met God, Hem erkennen, in de gemeenschap blijven met Hem en met allen die in Hem geloven. Zo is Thomas altijd in contact gebleven met de groep. Misschien was hij even de weg kwijt na alle gebeurtenissen, vanaf de Hof van Olijven en wat er allemaal daarna is gebeurd! Hij had het principe ‘eerst zien en dan geloven!’ Maar hij is Jezus altijd blijven zoeken. Dat is wezenlijk voor een christen; op zoek gaan naar Hem is de basis van ons geloof! Hij wil niet geloven dat Jezus is verrezen voordat hij Hem ziet. Daarom zal Jezus tegen Thomas zeggen: ‘Zalig zij die niet zien en toch geloven.’ En hierbij krijgen wij allemaal een pluimpje. Wij hebben Jezus nooit gezien en toch geloven we in Hem.
(Artikel gaat door onderaan de foto.)

Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid
Deze zondag is door paus Johannes Paulus II ook uitgeroepen tot de Zondag van de WARMHARTIGHEID van God, bgv. de heiligverklaring van de Poolse zuster Maria Faustina op 30 april 2000. Met behoud van alle gebeden, lezingen en feesten van die zondag vieren wij de warmhartigheid van God. ‘…Op deze zondag wordt in de liturgie, en vooral in de Eucharistie, de Goddelijke Barmhartigheid gevierd, waarmee God in Zijn goedheid Zijn Eniggeboren Zoon als Verlosser heeft geschonken, opdat door het Paasmysterie van Zijn Zoon Jezus Christus de mensheid het Eeuwig Leven kan verwerven en opdat Zijn aangenomen kinderen, door het ontvangen van Zijn Barmhartigheid Zijn lof verkondigen tot aan de uiteinden van de aarde…’ (Paus Johannes Paulus II)
(Artikel gaat door onderaan de foto.)

Emmausgangers
Tot slot is deze zondag ook nog bekend om Jezus die op bezoek is bij twee van Zijn volgelingen, de zgn. leerlingen van Emmaus. Eén van hen heet Kleophas. Ze kwamen uit Jeruzalem, ongeveer 11 km van hun huis in Emmaus en na de drukte van het Paasfeest keerden zijn naar Emmaus terug, onderweg druk pratend over alles wat er gebeurd was en over het graf dat leeg zou zijn. Ze begrepen er niets meer van, totdat een vreemdeling hen kwam ‘joinen’ en naar hen luisterde wat hen bezighield. Toen gaf die vreemdeling een uiteenzetting over de Messias, in het licht van de gebeurtenissen die gebeurd waren in Jeruzalem. Aangekomen in Emmaus deed de vreemdeling alsof hij door wilde gaan, maar volgens de regels van de gastvrijheid nodigden de twee de vreemdeling uit om even mee te komen om het avondmaal te gebruiken. Daar nam de vreemdeling de leiding over. Hij nam het brood, zegende en brak het. Zo ook zegende Hij de beker. Toen pas gingen hun de ogen open en herkenden zij Hem aan het breken van het brood. Maar Hij was verdwenen uit hun ogen, hetgeen ons wil leren dat wij de lichamelijke aanwezigheid van Jezus niet meer nodig hebben. Hij is aanwezig in de Eucharistie. Daar is een speciale viering voor op die zondag na Pasen in de avond: de viering van de Emmausgangers. (Lc. XXIV/13-35).

OMHOOG Jaargang 67, editie 15, 16 april 2023

Categorieën:geloof en leven