Door Irene Alisoewito –
In deze rubriek vertelt iemand zijn of haar persoonlijke ervaring met het katholieke geloof. Aan het woord deze keer is Romeo Samijo van de St.-Jozefkerk Copieweg. Tekst en beeld zijn van Irene Alisoewito. Voorlopig is dit artikel de laatste van deze column. U kunt alle artikelen van Sterker door het katholieke geloof terugvinden door onder aan de pagina bij zoek het trefwoord column in te vullen. Of Charles Chang, onder wiens supervisie deze column tot stand is gekomen!
Ontspannen
Eindelijk is de dag aangebroken waarop de familie Samijo mij kan ontvangen. Op het terras genieten wij van de zachte bries na een drukke werkdag. Ontspannen vertelt Romeo Samijo zijn ervaring met het katholieke geloof. Hij is geboren op 27 september 1966 en komt uit een heel gelovig rooms-katholiek gezin. Hij is van Javaanse afkomst en het is dan niet verwonderlijk dat de Islam een rol speelde in de opvoeding van zijn ouders. Zij hadden toen de leiding over het jongensinternaat Taman Putro, waar nu Asewa Otono gevestigd is.
Bewust
Romeo werd als baby gedoopt door pater Veerkamp en hij groeide op met twee broers en een zus. Het kerkbezoek was in die periode een deel van zijn leven. Maar echt bewust van zijn geloof was hij pas, toen hij werd voorbereid om het sacrament van de eerste heilige communie te ontvangen. Natuurlijk keek hij uit naar de grote dag. Hij kreeg geen hemd met lange mouwen zoals bij zijn grote broer toen, maar in ieder geval was de kleding niet alledaags. Dit was de bewustwording van een achtjarige die wist dat er iets bijzonders zou gebeuren. De bewustwording als volwassene kwam veel later.
Javaanse cultuur
Geslingerd tussen twee werelden groeide hij verder in het geloof, wat niet gemakkelijk was. Want de Javaanse cultuur met alle facetten had veel invloed op zijn groei naar volwassenheid en geloof. Veel familieleden belijden de Islam, zij behoren tot de West bidders. Bepaalde initiatieriten en levensfasen in de Javaanse cultuur worden in verband gebracht met de Islam; huwelijksfeesten, besnijdenisfeesten, rituelen bij geboorte, enzovoorts moesten worden bijgewoond door de familie. Bij de slametan (rituele offermaaltijd) wordt de menyan, een soort wierook, gebrand. Zijn groottante is dukun (Javaanse vroedvrouw) en een grootoom kan zieken genezen door zijn gebed als West bidder.
“Wat moet ik doen? Ben ik verkeerd als ik ga naar de bijeenkomsten, georganiseerd door mijn niet-katholieke familie,” vraagt Romeo zich af. Door zijn roots voelde hij zich gekweld met twijfel en onzekerheid. Maar dan vergelijkt hij de menyan met de wierook die in de kerk wordt gebrand. Is er een verschil? Uiteindelijk draait alles toch om de liefde? Liefde voor het leven, de mensen en voor God. Vanuit de liefde bepaal jij je gedrag.
Over het hoofd gezien
De Javaan wordt vaak gezien als bescheiden en onderdanig. Deze eigenschappen hoeven geen negatieve betekenis te hebben. Immers, als Christen dien je je ook zo op te stellen naar je medemens toe om dienstbaar te zijn. In de Javaanse cultuur zijn deze eigenschappen ook deugdelijk. Maar het is frappant als men de Javaan voor minder ziet, omdat men intelligentie niet associeert met bescheidenheid. Dit overkwam zijn broer die in een gezelschap over het hoofd werd gezien, terwijl hij met zijn niet geringe titel de leiding had.
Verrijking
Romeo kreeg meer interesse in het rooms-katholieke geloof, toen de missionarissen uit Indonesië kwamen. Door de houding van de priesters en nonnen kreeg hij de overtuiging dat hij niet fout bezig was. Het gaat om de liefde in alles wat je doet. Het is juist een verrijking voor het geloof dat je delen van je afkomst integreert in het geloofsleven, zoals dat te merken is in de bekende Javaanse eucharistievieringen in de Sint-Jozefkerk in Copieweg. Verder is in het katholieke geloof belangrijk dat er samengewerkt wordt, wat onderdeel is van de Javaanse cultuur, de gotong royong gedachte: belangeloos samenwerken voor de gemeenschap.
Sociaal zijn
Het geloof sterkt Romeo ook om het verdriet te dragen dat hij de afgelopen periode moest verwerken. Eerst verloor hij zijn vader en recentelijk zijn jongere broer. Het geloof heeft hem staande gehouden, waardoor het accepteren van bepaalde gebeurtenissen in het leven gemakkelijker ging. Een ander belangrijk punt is het sociaal zijn. Dit is Romeo met de paplepel ingegoten. Anderen in nood helpen zonder daarbij aan jezelf en je gezin te denken ziet hij vanaf zijn kinderjaren bij zijn ouders. Nu ook bij zijn oudste broer die hij vaak moet afremmen bij de uitvoering van projecten, omdat hij anders zijn grens overschrijdt. Romeo: “Er moet in je sociaal zijn een grens zijn, anders doe je je vrouw en kinderen te kort.”
Sociale media
Romeo is van mening dat het belijden en praktiseren van het geloof steeds complexer wordt, vooral door de moderne technologie. “Bepaalde posts op sociale media zijn tegenstrijdig met de waarden en normen die je je kinderen probeert bij te brengen. Je raakt ontmoedigd door het gedrag van bepaalde vooraanstaande personen, maar als je volhardt in het geloof en je blijft bidden komt het goed met de opvoeding. De kracht van het gebed is niet te onderschatten. Liefde voor de Heer en de medemens leren je dank te zeggen voor de zegeningen in je leven.” Op de vraag of hij ooit naar Batavia is geweest, antwoordt Romeo: “Ja, een jaar of zes, zeven, geleden. Als je gaat, zie meer dan Batavia alleen”.
OMHOOG Jaargang 66, editie 51, 25 december 2022
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie