Door Angela Gorre –

Lucia Wong Loi Sing
Zuster Lucia is door haar grootmoeder opgevoed. Ze groeide op met haar ‘tweelingbroers’ Rudy en Waldi, die in werkelijkheid haar ooms waren. ‘Mijn broers waren zo creatief. Het woord van de Heer werd altijd met leuke activiteiten gekoppeld. Ik kan mij alles nog zo goed herinneren,’ zegt Lucia Wong Loi Sing (71) wanneer ik haar bel over een ervaring van 67 jaren geleden die zij gedeeld heeft.
In haar ervaringen deelt zuster Lucia die creatieve manieren. We zijn niet allemaal zo creatief en soms kosten ze een beetje tijd, maar het delen van die ervaringen zullen anderen kunnen motiveren om, vooral met kinderen, creatief bezig te zijn tijdens Advent: een cadeautje uitpakken, de kerstboom opzetten, een kerststal maken, lekker eten met familie en vrienden. Haar verhaal heeft mij echt gemotiveerd om ook aan de slag te gaan. Met haar toestemming deel ik haar ervaringen met u.

Kerststal
In Suriname was het in ons gezin een gewoonte de bomen in de tuin te controleren op hoeveel mos er geproduceerd was. Waar nodig, werd het wat besproeid om deze dikker te laten aangroeien. Maar waarom dat gedaan werd, ontdekte ik pas een week voor Kerstmis. Er waren ook bakjes gemaakt van lege sardien blikjes, waarin aarde zat en vogelzaad in werd gezaaid. Dat gebeurde na het sinterklaasfeest.
Oude schoenendozen werden aan elkaar vastgeniet en uit stukjes karton werden beeldjes geknipt in de afbeeldingen die bij een stal hoorden. Dat waren engeltjes, een grote engel en de ster. De kleine sterretjes waren kleine propjes van zilverpapier uit de sigarettenpakjes. De winkelier was er heel blij mee als wij watten kochten. Daar werden weer sneeuwvlokjes van gemaakt.
De hele kartonnen doos werd ermee beplakt. En elke dag van de adventstijd werd duidelijk wat het allemaal worden moest, tot aan de week voor Kerst toen de kerststal af was. In de sardien blikjes ontsproten mooie heldere groene sprietjes. Het mos werd de vloer van de stal, en de kartonnen beeldjes werden geplakt op houten blokjes. De kribbe werd gemaakt van luciferstokjes en de bak van een lucifersdoosje.

Lange weg
Mijn enthousiasme was meters groot en telkens als er een stukje van het verhaal verteld werd, werd het spannender en mooier. Ik had zo met Maria en Jozef te doen. Hoe kon het toch? Zo een lange weg afleggen. Hoe kon het toch dat zij overal afgewezen werden? De kerststal was af … en ja hoor … het werd bewoond want een andere plek was er niet! Daar bij de koeien en andere dieren mochten zij even uitrusten, een vermoeiende stille nacht.
Nu werd de kribbe erbij gelegd met wat hooi als matras. En achter de stal hadden mijn broers een gloeilamp gezet, afgedekt met gele stof en die werd aangemaakt Mooi …, oh wat mooi … Maar nu, het kindje dat moest komen … waar is die? Het was al één dag voor Kerstmis. De twee broers zeiden : ‘nu gaan wij God danken dat wij dit huisje gemaakt hebben en vragen dat Jezus mag komen in ons midden en dat wij en alle mensen vrede mogen hebben en krijgen.’

Elke dag Kerstmis
Het was tien uur ‘s avonds en ik had allang in bed moeten zijn, maar de slaap bleef weg. Ik was natuurlijk benieuwd waar het kindje was. En weer begon het gebed, dat voor mij heel lang leek en toen mochten wij zingen … Er is een kindeke geboren … En ik keek in de kribbe en zag een heel klein babypoppetje. Ik wist niet dat zij die in doeken hadden gewikkeld.
Na het gebed en de zang mocht ik voor het eerst een heel klein glaasje wijn en een lekkere stuk zelfgebakken brood met kaas. Ook een stuk Surinaamse cake ontbrak niet. Daarbij werd aan elkaar de vrede toegewenst. Nooit zal ik het vergeten en steeds weer opnieuw ervaren als ik bid. Want elke dag is voor mij Kerstmis, elke ochtend een opstanding totdat Hijzelf komt. Ik dank voor de basis die is gelegd. Dit was mijn eerste bewuste Kerstmis als kind van vier jaar.
Een gezegend Kerstmis aan u allen.

OMHOOG Jaargang 66, editie 50, 18 december 2022

Categorieën:geloof en leven

Tags: advent, angela gorré, kerstmis, kerststal, lucia wong loi sing