door Liesbeth Cairo –
Acolhida
“Liesbeth, zondagochtend wordt de nieuwe mantel van Maria onthult in Onze-Lieve-Vrouwe van Nazarethkerk, kom je ook?” Dat lees ik in een app-bericht. Een mantel voor Maria, hoezo? Toch is de enige vraag die ik stel: “Is er ook een eucharistieviering?”. “Ja, hoor en nog veel meer.” Daarmee was voor mij genoeg gezegd; als Jezus er is dan kom ik wel.
Zo kwam het dat ik op zondag 30 oktober jl. naar de heilige Mis ging in de Nossa Senhora de Nazaré aan de Jozef Israëlstraat. Bij de ingang werd ik hartelijk welkom geheten door een lieve dame. Ze vroeg of ik voor het eerst een viering bezocht en toen ik ja zei stelde ze voor dat ik vooraan ging zitten om alles goed te kunnen volgen.
Achteraf hoorde ik dat er dit jaar voor het eerst een acolhida (welkomstgroep) is die kerkgangers welkom heet. Een goed initiatief dat wat mij betreft door al onze parochies mag worden overgenomen.
Feestelijk
Het is nog vroeg, er zijn nog niet zoveel mensen aanwezig dus kan ik alles goed in mij opnemen. De kerk is feestelijk versierd; langs het gangpad zijn links en rechts prachtige bloemstukken neergezet. Mijn oog valt op een meterslange houten crucifix dat boven het altaar hangt. Pater Dorcey vertelt dat het kruisbeeld uit Belém komt en een cadeau is van een parochiaan. “Vorige week is het opgehangen,” zo vertelt hij. Achter het houten kruis zijn gouden en blauwe doeken gedrapeerd.
Sinds 2018 wordt in Suriname op de laatste zondag van de maand oktober het religieus evenement, Círio de Nossa Senhora de Nazaré, gevierd. In Belém, Brazilië vindt dit feest jaarlijks in de tweede week van oktober plaats. Tijdens dit festival wordt er hulde gebracht aan het beeld van Maria met kindje Jezus op de arm, dat afgekort Círio of Círio de Nazaré wordt genoemd.
De liefde kwam eerst
Pater Dorcey opent de mis. Daarna wordt op ceremoniële wijze het beeld van de Círio binnengedragen. Dit beeld is een replica van het Mariabeeld dat wordt bewaard in de Basílica Santuário Nossa Senhora de Nazaré do Desterro in Belém. Maria, nu nog zonder mantel, wordt plechtig gepresenteerd aan het kerkvolk. Vervolgens wordt het beeld op de kleine tafel naast het altaar geplaatst.
De kerkdienst vervolgt op gebruikelijke wijze; in het Portugees. Gelukkig zijn de rituelen binnen onze katholieke kerk universeel. Gods huis is Gods huis. Maakt niet uit in welke parochie je bent of in welk land. Ik vind het jammer dat ik de homilie van frater Marcos niet kon begrijpen. Deze woorden zijn mij wel bijgebleven: “O amor veio primeiro” oftewel de liefde kwam eerst. God heeft ons gemaakt uit liefde en wat Hij gemaakt heeft, is waardevol.
Na de dienst van het Woord, was het tijd voor de offerande. Ik ben gewend dat dan iemand langskomt met een mand, maar hier ging dat anders. Voor het altaar is een grote houten collectebox op wielen neergezet. De gelovigen moeten naar voren lopen om hierin hun gaven te doen. Terwijl ik zo naar voren liep, ging door mij heen dat ik mijn gave zelf voor het altaar van de Heer zou zetten. Dat geeft toch een apart gevoel om zo dichtbij de Heer te zijn.
Promesa
Het is traditie dat voor het festival van Círio de Nazaré het beeld een nieuwe mantel krijgt. Na de communie werd de nieuwe mantel plechtig binnengedragen door drie meisjes. Dit was voor sommige Brazilianen een emotioneel moment. Hier en daar werden tranen weggepinkt. Maria is zeer belangrijk, onder andere omdat op haar voorspraak wonderen gebeuren.
Stefanne Ferreira da Silva is daarvan een levende getuige. Ze was ernstig ziek en moest een gevaarlijke operatie ondergaan. Stefanne heeft zich toen toegewijd aan Maria met een promesa, een belofte, en God heeft haar volledig genezen. Sindsdien maakt zij jaarlijks een nieuwe mantel. De voorbereidingen beginnen een maand van tevoren, zo zegt ze. Ze koopt verschillende kleuren stofjes en andere materialen. Dan gaat ze in gebed om God om inspiratie te vragen. Deze mantel met gouden en blauwe accenten heeft ze binnen twee dagen gemaakt.
Processie op 6 november
Na dit bijzondere moment loopt een jongeman geëmotioneerd naar het altaar en knielt voor het net aangeklede Mariabeeld. Ik hoor hem een paar keer de naam Maria zeggen. Volgens mij gaat hij elk moment een getuigenis geven of anders een lied over Maria zingen. Ineens gaat hij op een knie voor een jongedame. Voor God en volk vraagt hij zijn vriendin ten huwelijk. Een toch al feestelijke samenkomst wordt nog feestelijker wanneer zij, met tranen van blijdschap, volmondig ja zegt.
De viering werd afgesloten onder de zegen van de Heer. Na de mis was er gelegenheid om foto’s te maken van het beeld. Achter de kerk was er een gezellig samenzijn met hapjes en een drankjes in overvloed. Maar hiermee is het feest nog niet voorbij. Komende zondag 6 november 2022 zal de Círio in een korte processie buiten de kerk worden gedragen. Na twee jaar kan dit eindelijk weer. Ik ben erbij. Jij toch ook?
OMHOOG Jaargang 66, editie 44, 06 november 2022
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie