Sterker door het katholieke geloof (1)

By Melvin Mackintosh on 5 augustus 2022 • ( 1 )

Charles Chang –

In deze nieuwe rubriek vertelt iemand zijn of haar persoonlijke ervaring met het katholieke geloof. ‘Sterker door het katholieke geloof’ verschijnt op elke eerste en derde vrijdag van de maand. Tekst en beeld door Charles Chang.
De eerste editie is het verhaal van Imara Vliet van de St.-Clemensparochie.

Leuke tijd
Naar welke mis je ook gaat van de St.-Clemenskerk, Imara Vliet (31) tref je zeker aan in dit godshuis aan de Koreastraat. Vaak genoeg in de voorste rij. Imara is nogal actief betrokken bij het werk binnen deze parochie. Door haar moeder was ze als kind van elf al erg bezig met het geloof. Behalve naar de kerk gaan, las moeder Vliet elke avond haar kinderen voor uit de kinderbijbel. Een saillant detail is dat de ouders van moeder Vliet moslim zijn. Imara’s favoriete verhaal was – en is het nog steeds – van de twee moeders die naar koning Salomo gingen, omdat ze ruzie kregen om een baby. ‘Ik weet nog dat ik altijd vroeg om dit verhaal,’ zegt Imara die in haar jeugd ook misdienette was in de kapel van de St.-Petrus en Paulus kathedraal. Het gezin verhuisde later van Noord naar Kwatta waar ze zich al gauw thuis voelden in de St.-Clemenskerk. Hier verhoogde de jonge Imara haar participatie in de kerk. ‘Ik deed het werk van misdienette, sloot me aan bij de dans- en gebedsgroepen en deed ook mee in het jongerenkoor. Het was een leuke tijd, maar later zakte het in. Veel jongeren zijn toen ze ouder werden, weggetrokken en eerlijk gezegd hebben we niet gelet op vernieuwing,’ geeft ze eerlijk toe. Maar ook zij moest op gegeven moment stoppen. Op haar drieëntwintigste veranderde haar leven en begon voor haar een lijdensweg.

Sterk
Als Imara niet bezig was met oefenen in de kerk dan kon je haar vinden op het volleybalveld. Dansen en volleybal waren echt haar passie. Een onvergetelijke ervaring voor haar waren de Wereldjongerendagen in 2011 in Madrid. ‘Op één plek zoveel jongeren die samenkomen, samen bidden en van gedachten wisselen – dat vond ik bijzonder. Toen kon ik nog van alles, want twee jaren daarna kreeg ik de ziekte. Ik moest noodgedwongen stoppen met alles, ook met dansen en sporten. Naar de kerk gaan lukte nog wel, maar ik hield me afzijdig. Ik schaamde me en thuis probeerde ik mezelf ook af te zonderen in de kamer. De ziekte maakte dat ik me moeilijk kon voortbewegen. Op gegeven moment werd het zo erg dat ik hulp nodig had bij het opstaan. Op het werk moest ik worden ondersteund bij de trap en op sommige plaatsen had ik geen andere keus dan me in een rolstoel te verplaatsen. Drie keer per jaar werden mijn gewrichten ingespoten zodat ik toch nog wat kon bewegen. Maar gelukkig: na zeven jaren stabiliseerde mijn toestand. Vanaf 2020 hoef ik niet meer te worden ingespoten en kan ik volstaan met de medicamenten. Ik kan weer normaal bewegen. Het was een allesbehalve een leuke tijd waar ik depressief van werd. Ik zat met veel vragen en snapte niet hoe zoiets mij kon overkomen, ondanks dat ik met enthousiasme het werk van de Heer deed. Ik bad veel – zowel alleen als in gebedsgroepen. In die periode heb ik geleerd dat vreugde doet bloeien en dat pijn doet groeien. Want wanneer je alleen bent in de kamer, dan is het de Heer die je kan aanroepen. Hij is met je en Hij staat je bij. Het is de Heer die weet hoe we ons voelen en zegt: Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijn. Als ik zong of als ik dacht aan de liederen, dan gaf het me vreugde en maakte het mij sterk op dat moment.’

Eigen keus
Zonder het te beseffen zijn veel lezers van Omhoog reeds bekend met Imara. Haar stem is wekelijks te horen op Radio Immanuel 95.9FM in het programma ‘Heiligen van de week’ en ‘De gezondheidsgids’. Haar persoonlijk verhaal zou anderen kunnen inspireren om met nog meer devotie het pad van het geloof te volgen. Niet alleen bij ziekte of nood, maar ook voor de eigen, persoonlijke geest. Toch heeft ze liever niet dat ze anderen aanspoort om naar de kerk te gaan. ‘Ik laat dit over aan de eigen keus. Ik vertel mijn ervaring, wat ik allemaal doe en hoe ik het ervaar, en verder ligt het aan de persoon om de eigen keus te maken. Feit is dat wij allen op een dag zullen verschijnen voor de Heer om ons te verantwoorden. Het leven met de Heer zou ik nooit willen opgeven voor iets anders. In onder andere de moeilijkste periode in mijn leven heb ik mogen ervaren hoeveel kracht er zit in het geloof en hoeveel zusters en broeders ik heb in Christus. Hierdoor heb ik ondanks de zware tijd toch zoveel vreugde ervaren.’ Imara zegt één keer naar Batavia te zijn geweest. ‘Lang terug was dat. Ik wil wel nog een keer gaan.’

OMHOOG Jaargang 66, editie 31, 7 augustus 2022