Hoe verder de gebedswake door de ochtenduren trekt, hoe meer leegloop er valt te bespeuren in de kathedrale basiliek. De groepen komen, doen hun ding en vertrekken weer. Dit zijn ook de uren waarin de avond overgaat in vreemde talen. De nonnen van Daughters of Devine Love zijn het Nederlands nog niet machtig en doen om 3:00u de rozenkrans in het Nigeriaans Engels. Als het niet hoeft dan houdt Obra de Maria uit Brazilië het graag op het Portugees. Alleen de zusters van Santo Fransiskus Charitas uit Indonesië doen het Angelus en morgengebed in het Nederlands. Ook de Basisgemeente Hanna’s Lust hanteert voor hun Bijbeltekst en reflectie een herkenbare taal: het Sranantongo. De gemengde groep van Mary, Guide of the Wanderer staat bekend om het gebruik van het Engels en daarmee voeren ze ook hun smeekbeden en liederen uit.

Batavia

Intussen valt er wat daglicht door de grote verticale draairamen. Gestaag neemt het aantal bezoekers toe. Tegen half tien komt een groep voor een Surinaamse Kruisweg. Onder muzikale begeleiding van pater Noordermeer haalt de Stichting Devotie Petrus Donders het leprozenoord Batavia naar de stad. Bij elke statie wordt een parabel gemaakt met de kruisweg van Christus. Dan wordt het tijd voor wat kleuren en veren. Het wordt zoetjes aan een traditie om een inheemse groep aan het woord te laten in het laatste uur. Tot slot wordt om 12 uur s middags de gebedswake afgesloten met een eucharistieviering gehouden door monseigneur Choennie. Een etmaal van zang, gebeden en reflectie is dan voorbij. De drukte tussen de kolommen lijkt op die van een goed bezochte zondagse mis. Best selling item bij de verkooptafel zijn de kaarsen. Hoewel er nimmer een rij was bij de verschillende biechtpaters, hebben enkelen trouw van de gelegenheid gebruik gemaakt. .

Categorieën:geloof en leven