Sandra Soegono-Sijem –
Op 16 januari jl. hebben wij bij de Sint-Jozefparochie Copieweg afscheid genomen van zuster Paulina FCh. Zuster Paulina, onder veel kinderen bekend als ‘oma-zuster’, vertrekt op 25 januari voorgoed terug naar Indonesië.
Welkom
Het was ongeveer vijf jaar geleden toen er in een parochieraadsvergadering werd besloten om de zusters Fransiskus Charitas, die pas waren gearriveerd in Suriname, te vragen ons te helpen in de parochie. Wij zouden proberen hun zoveel mogelijk te betrekken in onze activiteiten, hun welkom laten voelen, maar belangrijker, wij wilden veel van hun leren.
En dat hebben wij ook gedaan: wij hebben veel geleerd en gedeeld met de zusters Fransiskus Charitas, zij zijn deel geworden van onze parochiegemeenschap. Alhoewel wij vanaf het begin bewust waren van het feit dat het niet vanzelfsprekend is dat de zusters voor altijd bij ons zullen blijven, hebben toch altijd hoop gehad.
Helaas is het voor zuster Paulina tijd om terug te gaan naar Indonesië en moeten wij afscheid nemen. Wij zijn verdrietig, maar ook blij dat wij haar hebben mogen ontmoeten en ervaren bij het werk in de kerk en de gemeenschap.
Oma-zuster
Zuster Paulina heeft vanaf haar aankomst in Suriname haar krachten gegeven in de Sint-Jozefparochie. De pater ondersteunen, werken met onze kinderen en zoveel meer. Zij heeft samen met de andere zuster ons bijvoorbeeld laten zien dat wij creatiever kunnen zijn bij de versiering en vooral gebruik te maken van wat de natuur, onze tuin, ons biedt.
Zuster Paulina is toch wel altijd de moeder of oma-figuur voor ons geweest. Als je bij het klooster moest zijn, vraagt ze je altijd als je al hebt gegeten en heel soms maakte ze ook nog een kopje koffie tubruk voor je. Bij heel veel kinderen staat zij bekend als ‘oma-zuster’. Ik mocht dit zelf meemaken met mijn vijfjarige dochter.
Het was een zondagmiddag en ik was op mijn telefoon. Ik keek naar een YouTube-filmpje van pater Agus, waar hij zong en zuster Paulina de begeleiding deed op de keyboard. Op dat moment liep mijn jongste van vijf langs, zij stopte en keek mee. En plotseling zei ze: “mama, ik hou van deze zuster”. En toen ik vroeg waarom, zei ze heel overtuigend: “mama, ze is een oma en ze is mooi toch!”
Hartelijk dank
Naar mijn gevoel zijn zuster Paulina en de andere zusters van Fransiskus Charitas op een moment gekomen dat onze parochie een push nodig had, een push om anders te gaan denken en om te durven veranderingen door te voeren. Door haar voorbeeld van niet klagen, maar doen, de rust waarmee zij zaken aanpakt, haar geloof en eenvoud ben ik van overtuigd dat zuster Paulina heeft geholpen het vuur in onze kerk nog groter te laten branden voor de Heer.
Er is nog zoveel meer om te delen over de samenwerking met de zusters Fransiskus Charitas en in het bijzonder zuster Paulina, maar ik denk dat dat in een apart artikel belicht moet worden. Zuster Paulina, Sint-Jozef aan de Copieweg bedankt u voor alles, uw werk met onze kinderen, uw ondersteuning aan onze pastoor, uw ondersteuning bij de liturgie en fundraisingsactiviteiten en nog veel meer.
Een bijzondere dank dat de geloofsgemeenschap van Sint-Jozef Copiweg deel mocht zijn van uw missiewerk in Suriname. Bij het afscheid op 16 januari jl. heeft een parochiaan een gedicht voorgedragen welke wij ook willen delen met de Omhoog lezers.
OMHOOG Jaargang 66, editie 03, 23 januari 2022
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Heel mooi
LikeLike