Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Marcus 6, 7-13
Wat had er kunnen gebeuren om ons zo te scheiden van dat aanvankelijke project van Jezus? Waar is de baan van de Meester gebleven? Wie luistert er vandaag nog naar Zijn aanbevelingen?
Er zijn maar weinig evangelieverhalen die ons beter de oorspronkelijke bedoeling van Jezus beschrijven dan dat waarin Hij Zijn discipelen twee aan twee uitstuurt zonder ransel, geld of extra tuniek.
Het is genoeg om een vriend, een wandelende staf en wat sandalen te hebben om in de paden van het leven te duiken en aan iedereen de verandering aan te kondigen die we nodig hebben om het ultieme geheim van het leven en het pad naar ware bevrijding te ontdekken.
Laten we de opdracht van Jezus niet lichtvaardig verdraaien. Laten we niet denken dat het gaat om een naïeve utopie, misschien eigen aan een semi-nomadische samenleving die allang voorbij is, maar onmogelijk in een wereld als de onze.
Er is hier iets waar we niet aan kunnen ontsnappen. Het evangelie wordt verkondigd door hen die weten hoe ze eenvoudig moeten leven. Vrije mannen en vrouwen die de vreugde kennen om door het leven te wandelen zonder zich slaven van de dingen te voelen. Het zijn niet de machtigen, de economen, de technocraten, de grote strategen van de politiek die een meer menselijke wereld gaan bouwen.
Deze samenleving moet ontdekken dat we moeten terugkeren naar een eenvoudig en ingetogen leven. Het is niet genoeg om de productie te verhogen en een hoger levenspeil te bereiken. Het is niet voldoende om altijd meer te krijgen, steeds meer dingen te kopen, meer welzijn te genieten.
Deze samenleving heeft als nooit tevoren de impact nodig van mannen en vrouwen die weten hoe ze met weinig dingen moeten leven. Gelovigen die in staat zijn om te laten zien dat geluk niet zit in het vergaren van goederen. Volgelingen van Jezus die ons eraan herinneren dat we niet rijk zijn als we veel dingen bezitten, maar als we weten hoe we er eenvoudig van kunnen genieten en ze royaal kunnen delen. Wie een eenvoudig leven leidt en een genereuze solidariteit, is degene die beter de bekering predikt die onze samenleving het meest nodig heeft.
In gebed:
God roept ons elke dag in het onbekende, in het nieuwe; God haalt ons het huis uit, laat ons verlaten wat van ons is, veiligheid, comfort en laat ons een nieuw land betreden.
Is er in de spirituele kaart van je interieur (gevoelens, verlangens, dromen) nog een onbekend land, dat interesse geeft aan het leven, nieuwsgierigheid opwekt, je aanzet tot wandelen?
Of is het allemaal vastgebonden, geformatteerd, onvolgroeid, waardoor je zoekgeest leegloopt?
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo de Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
OMHOOG Jaargang 65, editie 28, 11 juli 2021
Categorieën:column, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie