Door pater Ricardo de Carvalho CSsR –
Marcus 4, 26-34
Er zijn maar weinig gelijkenissen die in onze cultuur van prestatie, productiviteit en efficiëntie een grotere afwijzing kunnen veroorzaken dan deze kleine waarin Jezus Gods heerschappij vergelijkt met de mysterieuze groei van het zaad dat vrucht draagt zonder tussenkomst van de zaaier.
Deze gelijkenis, die vandaag zo vergeten is, benadrukt het contrast tussen de patiënt die wacht op de zaaier en de onweerstaanbare groei van het zaad. Terwijl de zaaier slaapt, ontkiemt en groeit het zaad uit zichzelf, zonder tussenkomst van de boer en zonder dat hij weet hoe.
Gewend om bijna uitsluitend doeltreffendheid en prestatie te waarderen, zijn we vergeten dat het evangelie spreekt van overvloed, niet van inspanning, aangezien Jezus begrijpt dat de fundamentele wet van menselijke groei geen werk is, maar het welkom van het leven dat we ontvangen van God.
De huidige samenleving duwt ons zo sterk in de richting van werk, activiteit, vooruitgang dat we niet langer beseffen tot op welk punt we verarmd zijn als alles wordt gereduceerd tot werken en efficiënt zijn.
Inderdaad, de logica van de werkzaamheid brengt de moderne mens tot een gespannen en zwaar bestaan, tot een toenemende verslechtering van onze vele relaties met de wereld en met mensen, tot een innerlijke leegte en dat “syndroom van immanentie” (BELLOSO, Jose Maria Rovira) waar God beetje bij beetje van de horizon van de persoon verdwijnt.
Het leven is niet alleen werk en productiviteit, maar een geschenk van God dat we moeten verwelkomen en met een dankbaar hart moeten genieten. Om mens te zijn, moet een persoon leren in het leven te staan, niet alleen vanuit een productieve houding, maar ook vanuit een contemplatieve houding. Het leven krijgt een nieuwe en diepere dimensie als we het goed hebben over het beleven van de ervaring van de liefde van God die gratis, creatief en dynamisch is.
We moeten leren om meer aandacht te hebben voor het leven, voor alles wat te maken heeft met de gave in het bestaan: ontwaak in ons innerlijk dankzegging en lof; bevrijd ons van de gewichtige logica van werkzaamheid en maak ruimte in ons leven voor wat vrij wordt gegeven.
We moeten dankbaar zijn voor zoveel mensen die in ons leven vreugde brengen, en niet langs zoveel landschappen gaan die alleen gemaakt zijn om erover na te denken. Men geniet van het leven als een genade die zichzelf laat liefhebben, verrast door wat goed is in elke dag, begunstigd en gezegend door God.
Gebed:
Heer Jezus,
geef me een eenvoudig hart
om de rijkdom aan leringen te begrijpen
die in Uw gelijkenissen verborgen zijn.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo de Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
OMHOOG Jaargang 65, editie 24, 13 juni 2021
Categorieën:column, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie