Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Johannes 3, 14-21
Het is niet zomaar een zin. Het zijn geen woorden die uit het evangelie kunnen worden verwijderd zonder iets belangrijks te veranderen. Het is de bevestiging die de essentiële kern van het christelijke geloof bijeenbrengt: “God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft geschonken”. Deze liefde voor God is de oorsprong en het fundament van onze hoop.
God houdt van de wereld. God houdt ervan zoals de wereld is: onvoltooid en onzeker; vol conflicten en tegenstrijdigheden; geschikt voor het beste en het slechtste. Deze wereld loopt niet alleen, verloren en verlaten. God omhult haar door en door met liefde. Dit heeft consequenties van het grootste belang.
Eerste. Jezus is bovenal het geschenk dat God aan de wereld heeft gegeven, niet alleen aan christenen. Onderzoekers kunnen eindeloos debatteren over allerlei aspecten van Jezus’ historische figuur. Theologen kunnen hun meest ingenieuze theorieën blijven ontwikkelen. Alleen iemand die dicht bij Jezus komt als Gods grote geschenk, kan in Hem met gevoel en vreugde de nabijheid van God tot ieder mens blijven ontdekken.
Ten tweede. De reden van het bestaan van de Kerk, het enige dat haar aanwezigheid in de wereld rechtvaardigt, is de herinnering aan Gods liefde. Vaticanum II heeft dit vaak benadrukt: de Kerk “is door Christus gezonden om Gods liefde aan alle mensen te tonen en te communiceren”. Er is niets belangrijker. Wat voorop staat, is het communiceren van die liefde van God aan ieder mens.
Ten derde. Volgens de evangelieschrijver geeft God dit grote geschenk dat Jezus is aan de wereld, “niet om de wereld te oordelen, maar om door Hem de wereld te redden”. Het is gevaarlijk om hele pastorale programma’s te maken om de moderne wereld aan de kaak te stellen en te veroordelen. Alleen met een hart vol liefde voor allen kunnen we elkaar tot bekering oproepen. Als mensen zich door God veroordeeld voelen, brengen we hun niet de boodschap van Jezus over, maar iets anders: misschien onze wrok en woede.
Ten vierde. In deze tijden waarin alles verward, onzeker en ontmoedigend lijkt, weerhoudt niets ons ervan een beetje liefde in de wereld te introduceren. Het is wat Jezus deed. Wacht niet op iets anders. Waarom zijn er op dit moment geen goede mannen en vrouwen die liefde, vriendschap, mededogen, gerechtigheid, gevoeligheid en hulp in onze wereld introduceren aan degenen die lijden …? Deze bouwen de Kerk van Jezus, de Kerk van liefde.
In gebed:
We kunnen eeuwig leven door de ervaringen te beleven die eeuwig zijn: liefhebben, vergeven, helpen, begrijpen, accepteren, troosten, dialoog…
We kunnen spreken van een volheid van leven, dat in alle waarheid eeuwig leven genoemd kan worden, omdat het de grenzen van deze wereld overstijgt. Wie God in dit leven niet vindt, zal Hem nooit vinden.
Dank God voor zoveel levens, dat je deel uitmaakt van een levenszee, die soms stormachtig is en soms vredig, maar altijd ongelooflijk mooi.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
Klik hier om naar de lezingen van de zondag te gaan.
OMHOOG Jaargang 65, editie 11, 14 maart 2021
Categorieën:column, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie