door Duncan Pinas –
Het laatste kwartaal van dit jaar is voor mij geen prettige geweest. Ik heb veel pijn gehad. Aan de andere kant was het een leerrijke periode. En mijn persoonlijke band met God is hechter geworden dan voorheen. Als jonge gelovige werd mij geleerd om te bidden wanneer je ’s morgens bent opgestaan. Of wanneer je aan tafel gaat. Maar de afgelopen twee maanden heb ik veel meer gebeden dan op die momenten. Ik heb mij vaker afgevraagd in die periode: waarom pijn hebben en lijden? Het heeft me zo beziggehouden dat ik dit heb geschreven.
Ik ben naar Krakow 2016 geweest en heb als jonge pelgrim deelgenomen aan de Wereldjongerendagen (WJD). Tijdens de catecheselessen in voorbereiding op de WJD werd het levensverhaal van de heilige Faustina behandeld. Zij heeft ook vreselijke pijnen gehad, blijkt uit het verhaal die de inleider gaf. Zo vrij als ik ben, heb ik de inleider toen gevraagd: “Waarom pijn hebben en lijden?”
De heilige Faustina was een Poolse non van de congregatie van de zusters van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid. Jezus verscheen aan haar in een wit gewaad. Zijn rechterhand was in een teken van zegen opgeheven en de andere wees op Zijn borst ter hoogte van Zijn hart. Uit het kleed, dichtbij het hart, schitterden twee stralenbundels: de ene rood en de andere wit.
Zuster Faustina kreeg van Jezus Christus zelf de opdracht om van deze verschijning een tekening te maken met het onderschrift: Jezus, ik vertrouw op U! Dit beeld moest vereerd worden, eerst in het klooster en daarna over de gehele wereld. Immers moest zuster Faustina de barmhartigheid van de Verlosser voor de gehele wereld voorbereiden. De Heer verscheen vaker aan haar. Maar ook Moeder Maria verscheen aan haar, soms in gezelschap van engelen. Zuster Faustina bad veel voor zielen in het vagevuur. Op voorspraak van haar werden zij door God zelf gelouterd. Toch werd het lijden haar niet bespaard. Zij leed vreselijke pijnen die zij geduldig droeg in en met gebed.
Toen ik zoveel pijn had in de afgelopen maanden, moest ik terugdenken aan dit verhaal. Ik ben geen zuster Faustina, en de Heer is – vooralsnog – niet verschenen aan mij. Maar die vraag kwam weer in me op: waarom pijn hebben en lijden? Waarom al het lijden, terwijl ik gelovig ben, God dien en goede werken doe?
Het antwoord, beste broeders en zusters, is net als vijf jaren geleden toen ik me voorbereidde op de WJD. God wil ons door middel van het lijden, het hebben van pijn, deelgenoot maken van het lijden dat Jezus op zich nam. Ik haast mij daarbij om te zeggen dat pijn hebben, lijden aan een erge ziekte of iemand zien lijden, geenszins prettig is. Of het nou lichamelijk lijden is, geestelijk of zelfs emotioneel.
Dat wat wij voelen is een fractie van wat Jezus gevoeld heeft. God laat ons dat toe, opdat wij zullen getuigen en zegevieren met de kroon der overwinning die wij als trofee zullen krijgen. Wat wij moeten doen is net als zuster Faustina in geloof en vertrouwen tot Hem bidden. Dat zal het lijden enigszins verzachten en dragelijk maken. Dat is precies wat ik gedaan heb in de afgelopen periode. Ik stel die vraag nog steeds, maar herhaal het antwoord ook!
OMHOOG Jaargang 64, editie 47, 28 november 2020
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie