Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
Matteüs 25, 31-46
Al twintig eeuwen praten wij christenen over liefde. We herhalen voortdurend dat liefde het laatste criterium is van elke houding en elk gedrag. Wij bevestigen dat uit liefde het definitieve oordeel zal worden uitgesproken over alle mensen, structuren en realisatie van de mensheid. Maar met zulke mooie woorden over liefde kunnen we vaak de authentieke boodschap van Jezus verbergen, die veel directer, eenvoudiger en concreter is.
Het is verrassend om op te merken dat Jezus het woord liefde in de evangeliën nauwelijks uitsprak. Zelfs niet in deze gelijkenis die ons de uiteindelijke bestemming van de mens beschrijft. Uiteindelijk worden we niet in algemene termen over liefde beoordeeld, maar over iets heel concreets: wat hebben we gedaan toen we iemand tegenkwamen die ons nodig had? Hoe hebben we gereageerd op de problemen en het lijden van concrete mensen die we op ons pad zijn tegengekomen?
Wat doorslaggevend is in het leven is niet wat we zeggen of denken, wat we geloven of schrijven. Evenmin zijn de mooie gevoelens of onvruchtbare protesten voldoende. Het belangrijkste is om iedereen te helpen die ons nodig heeft.
De meesten van ons, christenen, voelen zich tevreden en rustig, omdat we niemand iets bijzonder ernstigs hebben aangedaan. We vergeten dat we, volgens de waarschuwing van Jezus, ons altijd voorbereiden op onze uiteindelijke mislukking als we onze ogen sluiten voor de behoeften van anderen, als we elke verantwoordelijkheid vermijden die niet in ons voordeel is, als we tevreden zijn om alles te bekritiseren zonder een hand voor iedereen open te houden.
De gelijkenis van Jezus verplicht ons om onszelf heel concrete vragen te stellen: doe ik iets voor iemand? Welke mensen kan ik aanbieden om te helpen? Wat moet ik doen zodat er iets meer gerechtigheid, solidariteit en vriendschap onder ons heerst? Wat kan ik nog meer doen?
De laatste en beslissende leerstelling van Jezus is deze: Gods regering is en zal er altijd zijn voor degenen die de arme liefhebben en hem in nood helpen. Dit is wat essentieel en definitief is. Op een dag zullen we onze ogen openen en met verbazing ontdekken dat liefde de enige waarheid is en dat God regeert waar mannen en vrouwen zijn, die in staat zijn om lief te hebben en zich om anderen te bekommeren.
Gebed:
Vader, versterk mijn bereidheid om mijn medemensen lief te hebben en te dienen, vooral de armste en meest gemarginaliseerde mensen. Dit is de enige manier om je voor te bereiden op de ontmoeting met Jezus.
OMHOOG Jaargang 64, editie 46, 22 november 2020
Categorieën:column, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie