door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
Matteüs 25,1-13
Matteüs schreef zijn evangelie op een kritiek moment voor Jezus’ volgelingen. De komst van Christus is uitgesteld. Het geloof van velen is slap geworden. Het was nodig om de eerste bekering opnieuw te doen herleven, denkend aan een van Jezus ‘gelijkenissen.
Het verhaal vertelt ons over een bruiloftsfeest. Vol vreugde ging een groep jonge meisjes “erop uit om de bruidegom op te wachten”. Ze gaan niet allemaal goed voorbereid op pad. Sommigen dragen olie bij zich om hun lampen aan te steken; het is niet bij de anderen opgekomen daarover na te denken. Ze geloven dat het voldoende is om lampen in hun handen te dragen.
Omdat de bruidegom laat arriveerde, “werden ze allemaal slaperig en vielen in slaap”. De problemen beginnen wanneer ze de komst van de bruidegom aankondigen. De verstandigen steken hun lampen aan en gaan met hem het banket binnen. De dwazen zijn verplicht om wat olie te kopen. Maar als ze terugkeren, “is de deur gesloten”. Het is veel te laat.
Het is verkeerd om op zoek te gaan naar een geheime betekenis voor de “olie”: is het een allegorie om te spreken over spirituele ijver, over het innerlijke leven, over goede werken, over liefde …? De gelijkenis is gewoon een oproep om onze nabijheid tot Christus nu op een verantwoordelijke en heldere manier te beleven, voordat het te laat is. Iedereen zal weten waarvoor ze moeten zorgen.
Het is onverantwoord om onszelf christenen te noemen en onze eigen religie na te leven zonder meer moeite te doen om zoals Christus te zijn. Het is verkeerd om zelfgenoegzaam in onze eigen kerk te leven zonder de vraag op te werpen van een echte bekering tot evangeliewaarden. Het is net als dwaze mensen om het gevoel te hebben dat we volgelingen van Jezus zijn zonder ‘binnen te gaan’ in Gods project dat God op gang wil krijgen.
Op deze momenten dat het zo gemakkelijk is om “slap te worden”, om in scepsis te vervallen en om “rond te komen” op de veilige paden die we altijd volgen, vind ik maar één manier om in de kerk te zijn: bekeerd worden tot Jezus Christus.
Om te bidden en te mediteren:
Vader, bewaar in mij de vlam van ijver voor de dingen van het Koninkrijk, zodat ik altijd voorbereid ben om uw Zoon Jezus te ontmoeten.
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie