Wij bisschoppen van de Amazone maken ons ernstig zorgen over de achteruitgang van de kwaliteit van het menselijk leven en het maatschappelijk verval. De schokkende beelden van bootvluchtelingen treffen ons in het hart. Klimaatsverandering is vaak een dieper achterliggende oorzaak van deze massale migratie. Door de verstoring van de seizoenen ontstaan er een ongekende droogten en overstromingen waardoor mensen van het platteland naar de stad worden gedreven en van daar naar het rijke Europa waar ze niet welkom zijn. In eigen land worden zij vaak slachtoffer van criminele benden die rijk worden van de illegale transport. Het is lijkt ver gezocht maar het amazonewoud beïnvloed het wereldklimaat en behoud van de Amazone is in ieders belang overal op de wereld. Wij vragen u na te denken over hoe de buitenlandse schuld en de onrechtvaardige verhoudingen tussen rijke en arme landen, onethisch leiderschap en de verstrengeling van economische en technologische bealngen een gevaar vormen voor het klimaat. Onderwerpen die we normaal niet met elkaar verbinden. Wij citeren uit Laudato Si :

52.De buitenlandse schuld van de arme landen is een controle-instrument geworden, maar dat gebeurt niet met de ecologische schuld. Op verschillende manieren dragen de ontwikkelingslanden, waar zich de belangrijkste reserves van de biosfeer bevinden, bij tot de ontwikkeling van de rijkste landen ten koste van hun eigen heden en toekomst. De bodem van de armen van het Zuiden is rijk en weinig vervuild, maar de toegang tot het eigendom van de goederen en de hulpbronnen om te voldoen aan de eigen levensbehoeften wordt hun verboden door een structureel pervers systeem op het gebied van handel en eigendom. Het is noodzakelijk dat de ontwikkelde landen eraan bijdragen deze schuld te vereffenen door hun gebruik van niet hernieuwbare energie te beperken en de meest behoeftige landen te voorzien van hulpmiddelen en politieke programma’s die een beheersbare ontwikkeling ondersteunen. De armste streken en landen hebben minder mogelijkheden nieuwe modellen te gebruiken om milieubelasting terug te dringen, omdat zij de kosten ervan niet kunnen dekken. Daarom moet men zich er helder bewust van blijven dat er bij de klimaatverandering gedifferentieerde verantwoordelijkheden zijn en, zoals de bisschoppen van Verenigde Staten hebben gezegd, het gepast is zich “vooral” te richten “op de noden van de armen, de zwakken en kwetsbaren, in het debat dat vaak wordt beheerst door de machtigste belangen”. Men moet het bewustzijn versterken dat wij één menselijke familie zijn. Er zijn geen politieke en maatschappelijke grenzen en barrières die het ons veroorloven ons te isoleren en juist daarom is er evenmin ruimte voor de globalisering van de onverschilligheid.

VI. De zwakte van de reacties

53.Deze situatie veroorzaken het gekerm van zuster aarde, dat zich verenigt met het gekerm van de in de steek gelaten mensen van de wereld, met een weeklacht die van ons een andere koers vraagt. Nooit hebben wij ons gemeenschappelijk huis zo slecht behandeld en beschadigd als in de laatste twee eeuwen. Wij zijn integendeel geroepen instrumenten van God de Vader te worden, opdat onze planeet de planeet is waarvan Hij gedroomd heeft, toen Hij haar schiep, en beantwoordt aan zijn plan van vrede, schoonheid en volheid. Het probleem is dat wij nog niet beschikken over de noodzakelijke cultuur om deze crisis het hoofd te bieden en het is nodig om leadership te vormen die wegen wijzen en zo een antwoord te geven op de noden van de huidige generaties, allen inbegrepen, zonder de toekomstige generaties in gevaar te brengen. Het wordt noodzakelijk een systeem van normen te scheppen dat onschendbare grenzen bevat en de bescherming van de ecosystemen verzekert, voordat de nieuwe vormen van macht die zijn afgeleid van het technisch-economisch paradigma, uiteindelijk niet alleen de politiek, maar ook de vrijheid en de gerechtigheid verwoesten.

54.Opmerkelijk is de zwakte van de internationale politieke reactie. De onderwerping van de politiek aan de technologie en de financiële wereld blijkt uit het mislukken van de mondiale topconferenties over het milieu. Er zijn teveel deelbelangen en het economisch belang gaat zeer gemakkelijk prevaleren boven het algemeen welzijn en de informatie wordt gemanipuleerd om de eigen plannen niet benadeeld te zien. In deze lijn vraagt het Document van Aparecida dat “bij het omgaan met natuurlijke hulpbronnen niet de belangen overheersen van conomische groepen die op irrationele wijze de levensbronnen vernietigen”. Het verbond tussen economie en technologie sluit uiteindelijk alles buiten dat geen deel uitmaakt van hun directe belangen. Zo zou men alleen maar enkele oppervlakkige uitspraken, geïsoleerde filantropische acties en ook inspanningen kunnen verwachten, om gevoeligheid voor het milieu te tonen, terwijl in werkelijkheid iedere poging van de maatschappelijke organisaties om dingen te veranderen gezien zal worden als een verstoring die wordt veroorzaakt door romantische dromers, of een obstakel dat men moet vermijden.

Categorieën:geloof en leven