Het verloren lied

By Melvin Mackintosh on 6 oktober 2020 • ( 0 )

Jo-Ann Monsels –

Melodie
Tranen van vreugde stroomden over mijn wangen toen ik het lied terugvond. Heel lang geleden in de tijd dat ik nog geen Engels verstond, in de tijd dat ik op orgelles zat, hoorde ik een lied: Rejoice in the Lord always. Uiteraard wist ik toen niet goed wat die woorden betekenden, het was mijn kindertijd, maar die melodie sprak me aan. Het enige wat ik als kind begreep uit het hele lied was dat het te maken had met vreugde. Probeert u zich in te beelden: een kind uit de volksbuurt Abrabroki dat om de een of andere reden de muziek uit het kerkorgel heel speciaal vindt. Mijn kinderlijke fantasie vulde in die tijd aan wat mijn verstand niet kon begrijpen: engelen zongen vol vreugde voor de Here God.
Jarenlang heb ik geprobeerd om het lied te vinden. De melodie heb ik altijd onthouden, maar ik kende de zoekwoorden niet om het op internet te vinden. Door de jaren heen heb ik zo vaak de melodie van het lied gezongen om het moment te herleven waarop ik voor eerst Rejoice in the Lord always hoorde. Omdat ik de woorden niet kende, heb ik door de jaren heen steeds mijn eigen woorden ingevuld op de melodie van het lied. Afhankelijk van de gemoedstoestand en de fase van mijn leven waren het andere woorden. Om de een of andere reden is het veel gemakkelijker voor mij om het mysterie van de Here God te ervaren in de melodie van een lied dan in woorden. Maar ik moet eerlijk zijn dat ik het mysterie van God niet begrijp in de melodie en ook niet in de woorden, ik ervaar het alleen.

Kracht en levensvreugde
Vanmorgen las ik ongepland psalm 95,6: Kom mee naar de Heer, laten we ons diep voor Hem buigen. Laten we knielen voor de Heer die ons heeft gemaakt. Ik heb delen van psalm 95 al eerder in de kerk in Suriname gehoord in het Nederlands. Sinds een paar maanden lees ik de Bijbel veel vaker in het Engels online. Uit nieuwsgierigheid begon ik de hele psalm te lezen. En in het Engels komen de woorden van de psalm opmerkelijk overeen met de verzen van dat speciale lied uit mijn kindertijd. Al die jaren bleek ik de zoekwoorden voor het lied net in mijn bijbel te hebben, terwijl ik niet wist waar ik ze moest vinden.
Rejoice in the Lord always begint met een vrolijke melodie die te vergelijken is met een rijk geluksgevoel in een mensenleven. Het is net alsof het lied de luisteraar naar een climax brengt aan het begin. Daarna is het voor een paar seconden muisstil, maar het lied is nog niet af. Het is net alsof het heel stil en droevig wordt in een mensenleven. Op een langzame melodie benadrukt het lied dan dat we onze vrede en rust in de Here Jezus moeten zoeken. And the peace of God, which passeth all understanding, shall keep your hearts and minds through Christ Jesus (Philippians 4:7). De Here Jezus geeft kracht en Zijn vorm van levensvreugde in iedere levensfase. De mysterie van de Here God is niet te doorgronden. In die zin zullen de woorden van psalm 95 en de melodie van het lied steeds een diepere betekenis krijgen bij pure aanbidding.

Psalm 95
1 Kom, laten we juichen voor de Heer.
Want Hij is de rots onder onze voeten.
Bij Hem zijn we veilig.
2 Laten we een danklied voor Hem zingen,
voor Hem juichen met muziek.
3 Want de Heer is een geweldige God,
een geweldige Koning.
Geen god is als Hij.
4 Hij heerst over de diepten van de aarde.
Van Hem zijn de toppen van de bergen.
5 De zee en het land zijn door Hem gemaakt.
Daarom zijn ze van Hem.
6 Kom mee naar de Heer,
laten we ons diep voor Hem buigen.
Laten we knielen voor de Heer die ons heeft gemaakt.
7 Want Hij is onze God en wij zijn Zijn volk.
Hij is de Herder en wij zijn Zijn schapen.
Wanneer je vandaag Zijn stem hoort, luister dan naar Hem!
8 Hij zegt: “Wees niet koppig en ongehoorzaam,
zoals jullie voorouders in de woestijn bij Meriba en Massa.
9 Want daar daagden ze Mij uit.
Ze hadden al vaak gezien hoe machtig Ik ben,
maar toch stelden ze Mij op de proef.
10 Veertig jaar lang heb Ik Mij aan hen geërgerd.
Ze liepen aldoor bij Mij weg.
Ze begrepen niets van Mij.
11 Daarom heb Ik in Mijn boosheid gezworen
dat ze nooit zouden binnengaan
in de rust die Ik hun had willen geven.”