Op 2 juli jl. was het 32 jaren geleden dat de jonge 25-jarige Esteban Kross gewijd werd tot priester in ons bisdom. Het is geen bigiyari zeggen we hier in Suriname, maar het is een heuglijk feit. Wij feliciteren eerwaarde pater Esteban Kross nog eens met deze mijlpaal. Het artikel hieronder aan de hand van de toenmalige redacteur van weekblad Omhoog, eerwaarde pater S. Mulder, voert u terug naar dat moment van de wijding. Het artikel werd gepubliceerd in de editie van 10 juli 1988.
Populair
De stageperiode van onze Esteban Kross is gebleken niet alleen een groei naar het werk te zijn geweest waarvoor de priester staat, maar ook een groei in populariteit bij de bevolking. De wijze waarop hij zich in die maanden presenteerde was spontaan en ongedwongen, en een benadering van alle lagen in onze bevolking. Aan het eind van deze periode kende iedereen Esteban, zoals hij kortweg genoemd wordt en het was te verwachten dat zijn priesterwijding een enorme toeloop zou krijgen.
ATV had dit in de gaten en zag een taak weggelegd ten dienste van heel de bevolking. De kathedraal is een groot gebouw en kan wel meer dan duizend mensen bevatten als het moet (en dat moest). Maar dat betekent dat er tienduizenden mee willen leven, die het nu thuis konden doen. Dat ATV-werk verliep in samenwerking met pater S. Mulder feilloos en het is een genot voor het overgrote deel van de Surinaamse bevolking geworden, dat anders van deze plechtigheid verstoken zou zijn gebleven.
VIP’s
Om zes uur openden de zware klanken van onze drieklokken de grote viering. Een processie van functionarissen van de dienst, van priesters, van seminaristen uit Trinidad tot wie Esteban behoorde, onze bisschop, de nuntius van het Vaticaan Mgr. Monteiro de Castro en ten slotte de familie Kross met de wijdeling in hun midden. Die intrede was zo indrukwekkend dat het feest meteen was begonnen.
Enige vooraanstaanden uit onze samenleving zaten op de eerste rijen: president ir. Shankar en echtgenote, vicepresident H. Arron, DNA-voorzitter Lachmon en de ministers Sedoc, Soemita, Venetiaan, Mevr. Alexander-Vanenburg, Jankipersadsing en Ajodhia.
Van de kerkelijke leiders mochten we ons verheugen op de aanwezigheid van bisschop Ritfeld en bisschop Breeveld van de Broedergemeente, dominee L. van Ommeren van de Lutherse en dominee Leonard van de Hervormde gemeente.
Vrijheid
Voor onze bisschop was dit de zevende priesterwijding die hij in onze kathedraal toediende. Het woord dat de bisschop sprak was een unieke beschrijving van vrijheid en vrede in het leven van onze tijd. 125 jaren emancipatie en de viering van onze bisdompatronen Petrus en Paulus waren voor hem aanleiding om hierover te spreken. Wat is vrijheid; waaruit komt ze voort; hoe wordt ze beleefd? Ze is een gave Gods aan de mens, zodat vrijheid nooit ten koste van anderen kan worden beleefd. Ze komt nooit voort uit politieke of economische macht, zeker niet uit geweld.
Ze is een gave Gods in het hart van de mensen geplant, een dienst aan elkaar en is garantie voor vrede. Dit geldt voor heel de wereld, maar ook voor ons land en volk.
Geschenk van het volk
De weg naar vrijheid en vrede is ons door Christus gewezen. Hij heeft aan de apostelen en hun opvolgers de opdracht gegeven om met deze boodschap naar de mensen te gaan. Zo verheugen we ons nu weer in een nieuwe jonge priester, die in dienst van Christus ons land en volk tegemoet zal treden. De Geest Gods die wij gaan afsmeken om over deze wijdeling te komen, moge hem dan in zijn verdere leven begeleiden. De handoplegging door onze bisschop, de nuntius en alle priesters, geschiedde daarop in diepe stilte, een stilte waarin de hele kerk was opgenomen en die voortduurde toen moeder en oudste broer de wijdeling het kazuifel aandeden en de Kerk, volgens de woorden van de bisschop, als geschenk van het volk aanboden. Deze wijding werd besloten door gezang van het volk dat zo’n diepe inhoud heeft:
Hier sta ik Heer en geef U
mijn woord van eer
dat ik U heel mijn leven
wil dienen, Heer….
Laatste woord
In concelebratie met de pasgewijde en alle andere priesters werd de eucharistieviering voortgezet. Aan het einde nam de nuntius het woord om mede namens de paus zijn gelukwensen aan te bieden aan de wijdeling, zijn familie en heel het Surinaamse volk voor het feit dat een zoon uit eigen volk de priesterwijding mocht ontvangen. De nuntius deed dit in gebroken, maar toch goed verstaanbaar Nederlands.
Het laatste woord was aan Esteban zelf, die hartelijk dankte voor de grote belangstelling voor zijn wijding en voor het prettige medeleven dat hij in de afgelopen maanden had ondervonden. Dat de leiders van het land en ook die van de andere christen-kerkgenootschappen zoveel medeleven betoonden, deed hem goed. Hij hoopt in zijn verdere leven aan de verwachtingen van de mensen te beantwoorden. “Zoveel mensen moet ik bedanken en alle namen zijn niet te noemen, maar voor twee wil ik een uitzondering maken nl. voor monseigneur van wie ik zoveel steun heb gehad en voor mijn moeder, die mij en het gezin onder veel zorgen zo goed geleid heeft.”
Voldoening
Met de zegen, gegeven door Mgr. en Esteban werd de viering besloten. Dezelfde processie die bijna drie uren tevoren de kerk was binnengekomen, trad nu weg onder gezang en handgeklap. Het is een uitdrukking van een der studenten van Trinidad: “Als je een prachtige priesterwijding wil meemaken, dan moet je naar Suriname gaan”.
Aan die studenten van Trinidad moet even een apart woord gewijd worden. Het zijn de rector en een 10-tal studenten van het regionale grootseminarie dat daar gevestigd is. Zij zijn afkomstig van diverse eilanden van het Caraïbisch gebied. De sfeer waarin zij leven en zich voorbereiden op het priesterschap kwam voor ons wat tot uiting door deze deelname. Twee liederen van hen onder gitaarbegeleiding waren een bijzondere verrassing. Na het tweede lied kon het volk zich niet meer inhouden en brak er spontaan applaus uit.
Tot dat gezelschap heeft Esteban 5 jaren behoord en we merken dat dit hem goed heeft gedaan. Bijzondere dank hiervoor aan de rector Charles. We verwachten dat hun verblijf in Suriname hun goed doet. De kathedraal die zich zo goed leent voor plechtigheden was door de rijke versiering een feestzaal geworden. De overvloed aan bloemen deed het hele gebouw leven. De mensen die daaraan gewerkt hadden, mochten met grote voldoening ervaren hoe de massa mensen hiervan genoten heeft.
OMHOOG Jaargang 64, editie 27, 12 juli 2020
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie