Gedachten over het huwelijk

By Melvin Mackintosh on 17 juli 2020 • ( 0 )

Woorden uit een toespraak van Paus Pius XI op een receptie van pasgehuwden, uit OMHOOG mei 1964 (red.)

Twee sacramenten
Op 16 januari van het jaar 1941 hield Paus XI een audiëntie voor jonggehuwden. Daarbij sprak hij o.a. deze merkwaardige woorden: Hebt u er nooit aan gedacht hoe onder de verschillende levensstaten, onder de verschillende vormen van christelijke leven, er slechts twee zijn waarvoor onze Heer een sacrament heeft ingesteld? Deze zijn het priesterschap en het huwelijk.
De religieuze professie is een aangrijpende plechtigheid. Christus en de Kerk hebben de volmaakte zuiverheid en de maagdelijkheid met overvloedige lofprijzingen aanbevolen. Maar niettegenstaande dat alles is de religieuze professie een sacrament. De meest eenvoudige huwelijksplechtigheid daarentegen voltrekt zich wellicht in een arm, ver verwijderd kerkje door twee verloofden, die onmiddellijk weer naar hun werk moeten terugkeren, in tegenwoordigheid van een eenvoudige priester en enige familieleden en kennissen. Zo’n huwelijksplechtigheid zonder uitwendige pracht of praal moet volgens haar waardigheid van sacrament geplaatst worden naast de luister van een plechtige priester- of bisschopswijding, toegediend in een majestueuze kathedraal. Het priesterschap en het huwelijk bekronen en sluiten de zevenvoudige reeks van sacramenten.

Tweevoudig vaderschap
Waarom heeft God in Zijn Kerk een zo verheven plaats gegeven aan het huwelijk en het priesterschap? Op het voetspoor van de grote leraren kunnen we tot een hoger denkbeeld komen van de ontvangen genaden. En dan verklaart de paus verder wat die leraren zeggen. Hij legt uit: toen God de Zoon zich verwaardigde mens te worden, voerde Hij de huwelijksband tussen man en vrouw terug tot zijn vroegere luister. Want het huwelijk is een afbeelding van het heilig huwelijk, wat Christus verbindt met Zijn Kerk, Zijn bruid. De vereniging tussen Christus en de Kerk is vruchtbaar gemaakt door het bloed van Christus. Daarom kan de mens door het woord van het geloof en het doopsel van het heil opnieuw geboren worden als kind van God.
Er bestaat dus een tweedelig vaderschap. Het verwerkt en bekrachtigt door het priesterschap en door het huwelijk de vaders naar het bovennatuurlijke leven en naar het natuurlijke leven. Daarom zijn er ook twee sacramenten ingesteld: door alle eeuwen heen moesten de geboorte en de wedergeboorte worden bestendigd en verzekerd. Dit tweedelige vaderschap schept twee vaders, die zich verbroederen en elkander wederkerig aanvullen. Zij hebben immers de taak de nakomelingen op te voeden, de nakomelingschap, die de hoop is van het huisgezin en van de Kerk, van de aarde en van de hemel.

Opbouwers van de levende Kerk
De H.Johannes zag de Kerk als het nieuwe Jeruzalem, de heilige stad. Maar een stad is opgebouwd uit stenen. Wie zijn nu de arbeiders, die meehelpen aan de langzame opbouw van die stad? In de eerste plaats zijn dat de opvolgers van de apostelen: de paus en de bisschoppen met hun priesters. Zij plaatsen de stenen, zuiveren en bevestigen die volgens het plan van de Architect: immers, de H. Geest heeft hen aangesteld om de Kerk van God te besturen, zo lezen we in de Handelingen van de apostelen. Maar wat zouden zij kunnen uitrichten als zij niet aan hun zijde andere arbeiders hadden, die de stenen uit de rotsen houwen, deze bikken en polijsten, zoals het gebouw dit vereist? Wie deze arbeiders zijn? Het zijn de jonggehuwden die aan de Kerk de levende stenen geven en deze met toewijding verzorgen.
In dit licht past zo mooi de volgende anekdote uit het leven van de H. Paus Pius X. Toen hij bisschop was gewijd en zijn moeder haar verheven zoon kwam feliciteren, toonde hij haar in alle eenvoud zijn mooie bisschopsring. Zijn moeder bekeek deze met aandacht en zei toen: Jij zou deze ring nooit hebben gedragen, als ik niet eerst deze ring zou hebben gekregen. Daarbij wees zij op haar eenvoudige trouwring. Hiermee illustreerde zij al op voorhand duidelijk wat de opvolger van Pius in zijn toespraak zoals we die hierboven gezien hebben, zou uiteenzetten.
Mogen alle gehuwden zich bewust blijven van hun verheven roeping en de jonge mensen die zich op deze levensstaat voorbereiden, mogen zij bedenken tot welk een hoge waardigheid het sacrament van het huwelijk de mens verheft.

OMHOOG Jaargang 64, editie 26, 5 juli 2020