Een eerste les die we trekken uit de COVID-19-pandemie en hoe deze zich verhoudt tot klimaatsverandering, is dat goed uitgeruste, rechtvaardige gezondheidssystemen met een sterk en ondersteunend gezondheidspersoneel essentieel zijn om ons te beschermen tegen bedreigingen voor de gezondheid inclusief klimaatsverandering. De bezuinigingsmaatregelen die het afgelopen decennium veel nationale gezondheidsstelsels hebben ondervonden, zullen moeten worden teruggedraaid, willen economieën en samenlevingen veerkrachtig en welvarend zijn in een tijdperk van verandering.
Ten tweede illustreert de aanhoudende pandemie hoe ongelijkheid een grote belemmering vormt voor de gezondheid en het welzijn van mensen, en hoe sociale en economische ongelijkheid zich manifesteert in ongelijke toegang tot gezondheidszorgstelsels. Zo is de gezondheidsdreiging van het nieuwe coronavirus gemiddeld groter voor steden en mensen die worden blootgesteld aan hogere vervuilingsniveaus, meestal mensen die in armere gebieden wonen. Hetzelfde geldt voor de gevolgen van klimaatsverandering voor de gezondheid, met als een van de belangrijkste oorzaken het verbranden van fossiele brandstoffen, waardoor ook luchtvervuiling wordt veroorzaakt en de gezondheid van mensen in armoede onevenredig wordt aangetast.
Ten derde heeft de wereldwijde gezondheidscrisis waarin we ons bevinden ons gedwongen ons gedrag drastisch te veranderen om onszelf en de mensen om ons heen te beschermen, in een mate die de meesten van ons nog nooit eerder hebben meegemaakt. Deze tijdelijke versnellingsverschuiving kan leiden tot een langetermijnverschuiving in oud gedrag en veronderstellingen, wat kan leiden tot een publieke drang tot collectieve actie en effectief risicobeheer. Hoewel klimaatsverandering een langzamere, meer langdurige bedreiging voor de gezondheid vormt, zal een even dramatische en aanhoudende gedragsverandering nodig zijn om onomkeerbare schade te voorkomen.
OMHOOG Jaargang 64, editie 16, 26 april 2020
Categorieën:column
OMHOOG 
Geef een reactie