Opstaan en een nieuw leven aannemen

By Melvin Mackintosh on 27 april 2020 • ( 0 )

Chequita Goedschalk –

Nieuw begin
Pasen is voor velen na de veertigdagentijd een hernieuwing van het geloof en het leven. Een ommekeer van het geloof, waarbij velen anders denken en ook ander gedrag vertonen. Velen hebben in de veertigdagentijd gebeden en gevast voor oplossingen, voor antwoorden, voor verbetering van hun leven. Ze kijken dan uit naar een nieuwe periode, een nieuw begin van hun leven. Echter is elke dag een nieuw begin van ons leven, een opstanding. Iedere dag staan we vol goede moed op om de dag te beginnen met zoveel vragen, beslommeringen, tekortkomingen. Hoe gaan wij met deze dag om? We staan op en danken God dat we weer een nieuwe dag mogen aanschouwen in goede gezondheid en vol frisse moed. Soms lijkt het echter anders te gaan dan we willen. En zo is het ook met het begin van Pasen.
Pasen begint met Witte Donderdag, waar Jezus de eucharistie heeft ingesteld, eucharistie als belangrijk deel van ons geloof, waar we de Heer mogen ontvangen in ons lichaam. Niet gewoon een stuk brood dat we elke dag nuttigen als we honger hebben, maar brood dat we nuttigen om ons geestelijk te kunnen sterken. Echter zijn we nu in een crisis waarbij we geen eucharistie tot ons kunnen nemen. Wel kunnen we ons stil maken tijdens de uitzendingen van een H. Mis en geloven dat Jezus ook zo in ons komt op het moment dat de priester het brood heft.

Stilte herontdekken
Deze hele situatie doet me denken aan een film van Superman, waar hij heel snel in tegenrichting om de aarde vliegt om de wereld terug te brengen naar een bepaald punt in de geschiedenis. En op dat punt gekomen stopt de aarde voor een seconde en begint weer normaal om zijn as te draaien. En vandaaruit begint de wereld weer en men weet niet dat er terug is gegaan in de tijd. De mensen in de film krijgen een nieuwe kans.
In mijn ogen zie ik het ook zo dat wij als mens teruggebracht worden naar het stukje stilte dat wij weer moeten herontdekken, stilte in de Heer. In de rush van het leven vergeten we vaak hoe het is om stil te zijn. Stappen we ergens binnen – thuis of een stille plek – het eerste wat ‘pijn’ aan je oren doet is de stilte. We kunnen niet meer tegen de stilte, er zal altijd wel een radio of tv aan moeten zijn om de stilte te verbreken, of we zijn bezig met onze cel en hebben een earpiece in ons oor. Dit is vooral het geval bij de jongeren.
Jezus geeft ons een nieuw leven in deze chaotische wereld om stil te staan en terug te draaien naar het begin, het begin om de stilte te herontdekken, stilte om jezelf en vooral je relatie met God terug te vinden. De rechte lijn met hem en dit zonder hulpmiddelen, zoals er vroeger geen hulpmiddelen waren. Wij moeten met onze kennis die we hebben deze band kunnen verstevigen om Hem te herontdekken, weten wat Hij van ons vraagt en verlangt.

Anders
Na Witte Donderdag hebben we Goede Vrijdag waar de Heer Zijn leven geeft om ons te redden. Wijzelf zullen deze Goede Vrijdag anders ervaren. Geen fysieke kerkdienst maar een virtuele, waar wij samen met ons gezin of misschien alleen in de woonkamer het anders zullen ervaren. Geen rush van koken om op tijd uit huis te gaan naar de dienst. Een andere stille ervaring in ons, een ervaring die we ook misschien als ‘dood’ kunnen ervaren, omdat we het alleen meemaken. En hierbij moeten we goed nadenken wat Hij heeft gedaan voor ons: slagen incasseren, beledigingen, spot, en op het eind vastgenageld worden aan een kruis en langzaam de dood in de ogen kijken. Langzaam voelen hoe het leven wordt genomen en dat er een eind aan komt. Het was een zwaar moment toen voor Jezus, want Hij heeft het als mens ook ervaren, de pijn die wij ervaren. Wat wij voelen als we worden beledigd, als mensen ons bespotten, als we worden geslagen. Die pijn heeft Hij dubbel ervaren, omdat alles in 1 keer is gekomen. Hoe zouden wij ons voelen in die situatie: snel opgeven, want ik kan niet meer; snel iets grijpen om de pijn te vergeten.
Goede Vrijdag zal dit jaar voor ons anders zijn. Gaan we Stille Zaterdag in en zouden we eigenlijk stil moeten zijn, maar juist op deze dag is er zoveel bedrijvigheid in alle kerken. Voorbereidingen voor de avondmis. Dit jaar zal ook Stille Zaterdag anders ervaren worden: minder bedrijvigheid en juist meer stille tijd. Een crisis die is gekomen niet om de mens te vernietigingen, maar om een stille periode in ons aan te wakkeren en met de stille periode ons te vullen met de opstanding, de opstanding van het leven; om ons te laten vervullen met komst van de Heer, ons een nieuw begin te geven.

En wie zegt ons dat het alleen met Pasen kan? Het kan elke dag weer: opstaan en een nieuw leven aannemen. Net zoals er elke dag baby’s worden geboren. Nieuw leven, bloemstruiken beginnen te spruiten om te bloeien. Laten wij in deze periode ook aan het eind kunnen zeggen: ja, ik ben herboren; ik heb nieuw leven in me. Laten we het een Pasen maken van ons leven, een Pasen om nooit te vergeten. Een Pasen waarbij we kunnen zeggen dat we zijn ontloken in een mooie bloem, een schepsel van de Heer.

OMHOOG Jaargang 64, editie 14, 12 april 2020