Wij citeren uit het onlangs verschenen boek van Stanley Raghoebarsing waarin hij zijn familiegeschiedenis op schitterende wijze laat samengaan met de helaas nog ongeschreven recente geschiedenis van ons land. In onderstaande passage vat hij volgens ons de levensfilosofie van de familie samen. Een ontwikkelingsvisie om over na te denken. Het is een beproefde weg naar geluk.
Toen de negen kleinkinderen van Nandoe en Trees opgroeiden was ‘naar school gaan’ vanzelfsprekend geworden, voor jongens én meisjes. Dat was een groot verschil met twee generaties eerder; toen had Trees nog moeten vechten voor onderwijs. En nog maar een generatie geleden was universitair onderwijs een bijzonderheid, nu zouden alle negen gewoon richting hoger en universitair onderwijs koersen.
Ook wonen was anders. Stromend water, moderne toiletten, elektriciteit, gas en elektronica in huis waren normaal, gebrek aan voedsel was ondenkbaar. Zeker, de crisisjaren in Suriname lieten littekens achter, maar een dak boven het hoofd en drie maaltijden per dag, soms sober, waren er altijd.
Met hun overwinning op armoede hadden Nandoe en Trees de weg gebaand naar welvaart voor zichzelf, en ze hadden een stevige basis gelegd waarop volgende generaties konden voortbouwen, een fundament dat aanvoelde alsof het daar altijd was, alsof het nooit anders geweest was.
De kleinkinderen kregen een erfenis mee die van alle tijden zou zijn en nooit zou vergaan. Een nalatenschap van universele waarden om goed van kwaad te onderscheiden en te kiezen voor het goede, om eerlijk en rechtvaardig te zijn en de durf te hebben het goede te verdedigen, om nooit een last van de gemeenschap te worden maar die te helpen bouwen, om zich niet uit het veld te laten slaan door tegenslagen of grofheid. Zij kregen de vrijheid van denken mee, en respect voor religie. En ze hadden zelfrespect meegekregen, het vertrouwen dat zij zelf ook belangrijk waren en in zich de kracht hadden om gelukkig te zijn en dat geluk te delen met anderen.
Uit: Uit de klei van Saramacca, een Surinaamse familiegeschiedenis, K.R. Sing, p.207.
OMHOOG Jaargang 64, editie 14, 12 april 2020
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie