Thanya Soké-Fonkel –
Saramaccaanse cultuur
Op zondag 26 januari jongstleden vond de inwijding plaats van de nieuwe r.-k. kerk aan de Ramonastraat in Devisbuiten, Paramaribo. Die werd groots gevierd in een prachtig versierde kerk met invloeden van de Saramaccaanse cultuur. In een plechtige viering heeft de bisschop van Paramaribo, Mgr. Karel M. Choennie, de kerk ingewijd en geopend verklaard. De attributen die horen bij een rooms-katholieke kerk werden ook door de bisschop ingezegend. De naam van de nieuwe kerk is de St.-Pauluskerk, genoemd naar de apostel Paulus die tot bekering kwam en een centrale rol had in de verspreiding van het christendom.
De bisschop werd in de viering ondersteund door verschillende paters. Opvallend was de samenwerking tussen de verschillende parochies bij deze unieke bijeenkomst. Tijdens de plechtige dienst galmde in het gebouw vooral Saramaccaanse muziek. Ondanks het natte weer genoot iedereen zichtbaar van de optredens en de sfeer. Na de plechtigheden werd het naambord en het logo van de kerk onthuld. Het logo beeldt uit dat het r.-k. bisdom de katholieke Saramaccaanse gemeenschap bij de handen pakt en verder versterkt en op weg helpt in geloof.
Na de dienst was er een gezellig samenzijn en werden er voornamelijk typisch Saramaccaanse gerechten geserveerd. Behalve Saramaccaanse werkers uit de katholieke gemeente was het traditionele gezag van het binnenland ook goed vertegenwoordigd. Een groot deel van het aanwezige traditionele gezag is ook catechist. Er waren delegaties van verschillende dorpen uit het Boven-Surinamegebied en uit het district Brokopondo. Ook bewoners binnen en buiten Paramaribo waren aanwezig in deze dienst. Na verschillende persoonlijke gesprekken bleek dat er ook Saramaccaners van verschillende christelijke denominaties aanwezig waren.
Charlesburg en Texas
Rooms-katholieke gelovigen vanuit de Saramaccaanse gemeenschap hebben gewerkt aan de basis van deze nieuwe r.-k. kerk. De kerk is in eerste instantie bedoeld om te voorzien in de behoefte van de Saramaccaners die hun geloof tot uiting willen brengen binnen de eigen cultuur, taal en omgangsvormen. Nelson Pavion, de trekker en stuwende kracht van de werkgroepen, legt heel enthousiast uit hoe die behoefte is geconstateerd en hoe het voorwerk is geweest. Hij is een ervaren catechist binnen het bisdom Paramaribo en wordt vaak uitgenodigd om families te begeleiden bij onder andere Saramaccaanse rituelen bij een begrafenis.
Zo kreeg hij te horen van de pijnpunten in de buurt van Charlesburg en Devisbuiten, in de volksmond Texas genoemd, een stuk land aan de Nieuwe Charlesburgweg dat vanaf 1997 door overwegend Saramaccaners werd bezet. Als gevolg van de Binnenlandse Oorlog zijn vele naar de stad gevlucht. Velen van hen hebben inmiddels beschikkingen ontvangen en rechten op de gronden verworven. Een groot deel van de bewoners gaf aan rooms-katholiek te zijn, maar geen goede aansluiting te kunnen vinden bij de bestaande katholieke gemeenten in Paramaribo om het geloof binnen de eigen cultuur te beleven en uit te dragen.
Nelson Pavion zei dat na veldonderzoek in Texas het idee voor een nieuwe kerk in de buurt vaste vormen kreeg. Bij het onderzoek gaven enkele geregistreerden aan een andere dan de katholieke kerk in de buurt te bezoeken. Niet zozeer om over te stappen, maar gewoon omdat zij de behoefte hebben aan een voel- en hoorbare uiting van geloof. Bij verder onderzoek bleek dat er buiten het project Texas zowel Saramaccaners als personen van andere bevolkingsgroepen zijn die de rooms-katholieke kerkdiensten op hun eigen Saramaccaanse manier willen beleven.
Groei van het katholieke geloof
Het heden wordt gekenmerkt door het zoeken naar nieuwe methoden van evangelisatie en pastorale ondersteuning. Hierdoor is er ruimte voor de Marroncultuur in het leven van de geloofsgemeenschap, ondanks er al heel wat van de kerkelijke cultuur is aanvaard. De Kerk toont ook meer respect en waardering voor de verschillende culturen. De geestelijke groei, ontplooiing kan afgestemd worden op de cultuur van de Saramaccaners met behoud van de eigen identiteit. Voor een goede aanpak zal er meer onderzoek gepleegd moeten worden op het gebied van religie en cultuur in het binnenland.
Er zijn heel wat toekomstplannen om de Kerk te doen bloeien. Zo gaf kapitein Adjako van Kaajapaati aan dat de Kerk de schoolgaande jeugd uit het binnenland kan opvangen en specifieke begeleiding kan geven uitgaande van hun achtergrond. Hij gelooft dat hierdoor de jeugd betere prestaties zal kunnen leveren. Kapitein Dorus Vrede was vanaf het begin betrokken bij de organisatie en opzet van de kerk. Hij gaf aan dat deze mijlpaal ervoor kan zorgen dat de eenheid onder de Saramaccaners bevorderd wordt en dat gevoelige issues binnen de cultuur en religie besproken kunnen worden voor een positieve groei van het katholieke geloof.
Nelson Pavion heeft zijn pastorale ervaring gebruikt om de St.-Pauluskerk aan de Ramenastraat op te zetten. In overleg met het bisdom zal de pastorale zorg in goede banen geleid worden en samen gezocht worden naar een voor de bewoners meer voldoening gevende beleving van hun katholieke geloof. De slogan geeft de ingeslagen weg weer: samen één, samen verder, Christus Heer. Hij blikt terug op een geslaagde dag en noemt het net als vele aanwezigen een historische dag in de Surinaamse katholieke geschiedenis.
OMHOOG Jaargang 64, editie 05, 9 februari 2020
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie