Door Margo Hek
Jongeren apart, ouderen apart
De parochie van de Barmhartige Samaritaan, Flora, maakte een uitstapje naar Koina, een bekend recreatieoord. Het werd georganiseerd in verband met festiviteiten rond het jubileumjaar van de parochie en omdat het vakantie was voor de scholieren en studenten. Dit jaar viert de Barmhartige Samaritaan haar 30-jarig bestaan. Parochianen registreerden zich en betaalden grif voor de bus en entree. Zo vertrokken op vrijdag 6 september jl. twee grote en een kleine bus richting Koina, weliswaar wat later dan gepland. De bussen waren gereden naar de Florastraat in plaats van de Floralaan. Uiteindelijk was het zover. Het was wel typisch: de jeugd “sprong” allen in een bus,de kleinste. Ergens begrijpelijk. Zo konden ze “leeftijdsliedjes” zingen en grappen maken zonder te hoeven uitleggen wat er bedoeld werd. In de grote bussen zaten de oudere mensen en de heel kleintjes. Eerlijk verdeeld?
Tussendoor
Even tussendoor. Als je een uitstapje maakt, stap je dus uit het alledaagse, het gewoonlijke, het voorspelbare. Er wordt op een ander tijdstip gegeten, in een andere omgeving, en in vele gevallen is het een ander menu. Er wordt gerust in een hangmat, er worden spelletjes gedaan, er wordt gezwommen. Een jongere zei aan het eind van de dag zelfs verbaasd: boi, ik heb de hele dag niet naar mijn telefoon gekeken. Nog even tussendoor. Je komt namen van mensen aan de weet. Je ziet vaak een dame op een bepaalde plek in de kerk zitten. Ze is moeder van een van de misdinettes. Nu zit je in een groepje Domino te spelen. Nu weet je dat die dame Denise heet en je verliest partij op partij van haar. Ligt het misschien aan het feit dat ze goed is in wiskunde. Ja, ook dat ben je te weten gekomen. We gaan verder tussendoor. De pastoor kan goed mensen plagen, maar ook een ernstig gesprek kan gevoerd worden. En toch krijgt dat ernstig gesprek een vrolijk tintje.
Tussendoor, door
Voor dit uitstapje waren de vijf finalisten van het door de Barmhartige Samaritaan georganiseerd songfestival uitgenodigd. Er kwam maar eentje opdagen. Ze stond er zo verloren bij. Ik betrok haar bij de jongeren. Er werd kennis gemaakt en voordat je ’t wist was ze gewoon een van hen. Dat doet me denken aan een regel uit een bekend lied: “alle mensen samen, niemand meer alleen. Rond die ene tafel, alle mensen een.” Later bekende ze dat ze stiekem weg wilde gaan toen ze de andere finalisten niet zag. Gelukkig dat ik haar opmerkte. Ze heeft zich toch vermaakt. Ja, je blijft barmhartig he. Je behoort tot de parochie De Barmhartige Samaritaan. Op Koina heerste er een sfeer van vrede, rust, plezier en medemenselijkheid. Zowel bij aankomst als bij vertrek werd er eer gebracht aan de Allerhoogste, God de Vader. Wij keerden ons in dank tot Hem voor we vertrokken. De bemensing van de 3 bussen klopte. We gingen met hetzelfde aantal mensen terug en arriveerden gezond en wel terug op het terrein van de kerk. Een geslaagd uitstapje. Op naar de laatste activiteit in dit jubileumjaar.
OMHOOG Jaargang 63, editie 34, 29 september 2019
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie