Melvin Mackintosh –

Feest
Afreizen naar Galibi, aan de monding van de Marowijnerivier, betekent vroeg in de weer zijn. Galibi is alleen per boot te bereiken. Alle genodigden, feestgangers, familieleden en vrienden moesten op dezelfde manier zich hebben voorbereid voor de reis naar Galibi op zaterdag 27 april jl. voor een bijzondere gebeurtenis. Een ieder die er al eens is geweest kent het: de aankomst in Albina, verzamelen bij de bootstandplaats aan de waterkant van het kleine grensstadje, een ‘hey, fawaka’ met personen die elkaar herkennen en dan de boottrip in grotere boten dan een stadsmens gewend is te zien, compleet met het monotone geluid van de krachtige buitenboordmotor en de stevige bries in het gezicht en om de oren. Dat ondergingen ook enkele VIP’s van het bijzonder feestje. De districtscommissaris van Marowijne, een DNA-lid en Mgr. Karel Choennie, bisschop van Paramaribo. Ook van de Franse zijde waren er VIP’s, maar die deden de oversteek vanuit Awala Yalimapo, het stadje aan de Franse zijde van de Marowijnerivier, naar Galibi: Jean-Paul Fereira, burgemeester, of zoals iedereen het uitspreekt le maire de Awala Yalimapo en Mgr. Emanuel Lafont, bisschop van Cayenne. Samen met de gemeenschappen van Langamankondre en Christiaankondre, de twee dorpen die Galibi uitmaken, waren VIP’s, familie en vrienden bijeen om te vieren dat 50 jaren geleden het huwelijk van 60 echtparen werd ingezegend op één dag. Van de 60 echtparen die destijds in het huwelijksbootje stapten, zijn 12 nog in leven. Drie echtparen konden niet naar de grote recreatiezaal komen voor het feestje en werden thuis bezocht.

Huwelijksbeloften
De voorbereidingen voor het feest begon lang geleden toen bekend werd dat deze mijlpaal bereikt zou worden. De dorpsbesturen van Langamankondre en Christiaankondre staan bekend om hun spontane en goede samenwerking en de planning werd gauw gemaakt, gaf basja Heinie Langaman van Langamankondre aan. De huwelijksdatum was 23 april 1969 en het jubileum zou dan zijn op dinsdag 23 april 2019. Om organisatorische redenen werd het feest verschoven naar de zaterdag daarop, zodat kinderen en kleinkinderen van heinde en verre konden afreizen. In 1969 werd de huwelijksinzegening gedaan door pater De Groot. Petrus Alemware was toen 14 jaar oud, maar kon zich die dag nog goed herinneren. “Het was een bijzondere dag voor heel Galibi. De kerk was te klein en de 60 echtparen moesten buiten zitten, aan de oever van de Marowijnerivier, onder de kokospalmen, daar waar nu een speeltuin is voor de school,” vertelde hij. “Pater De Groot was met een misdienaar uit Marijkedorp meegekomen en ze vroegen mij om ook misdienaar te zijn voor die dag. Dat was leuk!” Eén voor één werden dan de echtparen naar binnen in de kerk geroepen om voor het altaar hun huwelijksbeloften te doen ten overstaan van de priester en de geloofsgemeenschap. Als een man en vrouw trouwen voor de kerk, wordt gesproken van een huwelijksinzegening. Het vraagt voorbereiding vooraf en omvat verschillende stappen. De priester of diaken vraagt het bruidspaar of ze echt uit vrije wil trouwen, of ze elkaar trouw zullen blijven en of ze een gezin willen stichten. Daarna spreken bruid en bruidegom naar elkaar hun trouwbelofte uit, waarin ze elkaar aanvaarden als man en vrouw en elkaar trouw beloven, in voor- en tegenspoed. Ze spreken uit dat ze elkaar lief zullen hebben en waarderen alle dagen van hun leven. De priester of diaken bevestigt dan dat de kerk deze twee mensen vanaf dat moment ziet als man en vrouw van elkaar. Bij de viering afgelopen zaterdag liet de bisschop de aanwezige bruidsparen van 1969 die huwelijksbelofte hernieuwen.

Mijlpaal
Het was een bijzonder moment, niet alleen voor de jubilerende echtparen en hun familie, maar ook voor de dorpsgemeenschappen van Galibi. Verschillende familieleden, kinderen, kleinkinderen, deden spontaan een vermelding hiervan op Facebook. Heel fijn om dan enkele van die namen te lezen, ook al zijn velen teruggeroepen naar de Heer. Voor ‘oom’ Petrus Alemware, intussen 64 jaar oud en tegenwoordig in Paramaribo woonachtig, waren die namen teveel om te onthouden. Maar het gevoel van genade is bijgebleven. ‘Mijn vrouw en ik hebben zelf niet zo lang geleden onze zilveren huwelijksfeest mogen vieren. Dat kon alleen met de hulp van mijn vrouw en de Heer daarboven.”
Basja Heinie bevestigde dat het een bijzondere ervaring was. “Het is een mijlpaal die niet zomaar voorbij mocht gaan. Vanaf het begin zijn wij actief bezig geweest met de planning. Het was teamwork van Christiaankondre en Langamankondre. We hebben ook spontane medewerking en bijdragen gehad van ondernemers in het dorp zoals snacks en drinks,” vertelde basja Heinie. Hij zei dat in de laatste week vooraf aan het evenement, een videograaf in het dorp was die besloot om de werkzaamheden, de echtparen en hun familie te filmen en een kleine documentaire van te maken. “Die zal dan worden gegeven aan de echtparen.” De basja zei dat er aan het begin van het jaar 14 jubilerende echtparen geregistreerd stonden. Helaas zijn tussen januari en april door overlijden twee echtparen niet meer intact. Basja Heinie: “We waren dan ook blij en dankbaar dat een weduwe de kracht heeft gevonden om aanwezig te zijn bij de viering.”
Hieronder de namen van de 12 echtparen die hun gouden bruiloft mochten vieren op 27 april 2019:

OMHOOG Jaargang 63, editie 16, 5 mei 2019

Categorieën:geloof en leven, verslag

Tags: Christiaankondre, Galibi, gouden bruiloft, headline, Langamankondre, Marowijnerivier, Melvin Mackintosh, Mgr. Emmanuel Lafont, mgr. Karel Choennie