Charles Chang –
Nossa Senhora de Nazaré
“Hoe wil je het interview, in het Portugees of in het Engels?” Na zes maanden zonder priester en de decemberfeestdagen te hebben doorgebracht met een tijdelijke priester, heeft de parochie van Nossa Senhora de Nazaré nu eindelijk een permanente geestelijke leider in huis. En niet zomaar één. Wanneer pater Joseph Patrick Dorcey CSsR (65) over zijn werkervaring vertelt, kan ik een heel boek over schrijven.
Geboren en opgegroeid in het plaatsje Wayne in de staat Nebreska, ging hij vanaf zijn dertiende al naar het klein seminarie in Wisconsin. Op zijn tweeëntwintigste verhuisde hij naar Manaus in Brazilië waar zijn congregatie ook een provincie had. Hier bleef Dorcey nog vier jaar in de leer voordat hij zijn nieuwe wereld intrad als padre José Patrício Dorcey.
Amazone
Uiteraard was dit ook de periode dat hij het Portugees leerde spreken. Vandaar dat hij zich aan het begin van het interview niet meteen vlot uit zijn woorden kwam in het Engels. ‘Padre Patrício’, zoals zijn werknaam luidt, werkte toen veertien jaar lang in de Amazone. “Merendeels in de rurale gemeenschappen. Dat zijn in totaal meer dan honderdzestig en alleen te bereiken via de Amazonerivier. Ik sliep dan in een hangmat,” herinnert hij zich goed. In 1994 verhuisde hij van de Amazone naar Chicago, waar hij voor een lokale gemeenschap ging werken.
Vijf jaar later kwam hij in een ander deel van de wereld terecht, in Nigeria, waar hij zich kon behelpen in het Engels. “Ze noemen het Engels wat ze daar spreken, maar het accent was anders en de manier hoe men de dingen zegt. De lokale taal was echter heel moeilijk, ik heb toen maar het Frans geleerd, want al de omliggende landen waren vroeger Franse koloniën geweest,” vertelt de leergierige priester. In Suriname wil hij proberen het Nederlands te leren.
Rome
Na drie jaren in Nigeria ging Dorcey terug naar Amerika, echter niet voor lang. In datzelfde jaar vroeg een vriend aan hem – een superior general in Rome, met wie hij vroeger op het seminarie zat – of hij niet wilde werken in Rome. “Zijn naam is Joseph W. Tobin. Vóór die positie was hij aartsbisschop van New Jersey geweest, intussen is hij kardinaal geworden.”
Pater Dorcey: “Ik heb zijn uitnodiging geaccepteerd en van de twaalf jaren dat ik in Rome verbleef, heb ik tien jaar als secretaris generaal van de redemptoristen gewerkt. In die functie heb ik naar verschillende landen in de wereld gereisd. Het heeft mij naar alle vijf continenten gebracht. In 2012 keerde ik terug naar de VS waar ik me voor een jaar sabbatical terugtrok.”
Suriname
“Daarna ging ik werken voor de provinciale overheid van Denver, totdat in juli vorig jaar mijn superieur in Denver werd benaderd door zijn collega in Manaus, met de vraag of ik niet wilde werken voor de Braziliaanse gemeenschap in Suriname. In Brazilië zijn er vijf- tot zeshonderd redemptoristen, maar op één of andere manier is het moeilijk om ze naar hiertoe te krijgen.
Vorig jaar oktober was ik hier voor drie weken voor een oriëntatie bezoek en het beviel me. Vanaf augustus 1973 ben ik lid van de congregatie, ik ben dus al vijfenveertig jaar redemptorist en gezien mijn leeftijd zou ik in Amerika nu met pensioen gaan. Maar ik denk dat vanwege Petrus Donders het heel belangrijk is om de congregatie in Suriname te behouden. Dat is één van de redenen om de pastorale zorg in de Nossa Senhora de Nazaré parochie op mij te nemen. Mijn keus om redemptorist te worden was geen bewuste keuze. Ik was nog heel jong toen ik naar het klein seminarie ging, maar ik ben blij om het evangelie te mogen brengen voor de armen.”
OMHOOG Jaargang 63, editie 08, 10 maart 2019
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie