Door Angela Gorré –
Spannende gebeurtenis
“Als kind waren wij beiden misdienaars in de St.-Alfonskerk. En ik kan mij nog zo goed herinneren dat wij thuis stiekem kerk speelden, waarbij ik de misdienaar was en Guillaume altijd de pater. We deden alles wat de pater zelf ook deed en gebruikten de onderleggers van Parbobier als lichaam van Christus. Vandaag realiseer ik mij dat het priesterschap van mijn broer reeds was voorbestemd. Al de spelletjes toen. Maar wij stonden er niet bij stil.” Dit zijn woorden van Raoul Woei A Jin, de jongere broer van Guillaume Woei A Jin, die op zondag 18 november tot priester wordt gewijd in de Kathedrale Basiliek. Het grote moment waar wij met z’n allen naar toe leven is nu dichterbij en wij zijn er heel blij om. De voorbereidingen voor deze spannende gebeurtenis zijn in volle gang. Op de vraag hoe diaken Guillaume, straks te noemen pater Guillaume, zich hierbij voelt, geeft hij aan dat hij heel kalm is en in alle rust het grote moment afwacht.
Het begin
Diaken Gio kreeg zijn roeping ongeveer 6 jaren geleden. Hij heeft geen enkele strijd ondervonden bij het beantwoorden hiervan. Hij was al van kinds af geroepen dienstbaar te zijn voor de Heer. Nadat hij in 1990 volledig geinitieerd is geworden in het katholieke geloof is hij daarna ongeveer 10 jaren misdienaar geweest in de St.-Alfonsusparochie. Toen hij in 2004 begon met het volgen van keyboardlessen, begon ook het verlangen om dienstbaar te zijn op een heel ander niveau dan alleen maar de erediensten begeleiden op de keyboard. De kerk was zijn tweede huis en hij was constant bezig met het werk van de Heer. “Ik had reeds met mijn ouders gesproken over mijn roeping en ze waren er heel blij mee. Ik geniet tot nu toe hun ondersteuning. Mijn vader zei ons altijd dat het voor hem niet uitmaakt welk pad wij opgaan, als we maar niet het criminele pad opgaan”, aldus de diaken.
Opleiding in Trinidad
De 3 jaren zijn omgevlogen. In 2015 vertrok de diaken naar Trinidad voor de opleiding tot priester. Hij heeft helemaal geen spijt van zijn keuze. Hij heeft andere broeders leren kennen, die hem een warm en aangenaam gevoel gaven tijdens zijn studieperiode in Trinidad. Aan de andere kant was hij er zich elke keer bewust van dat hij namens het bisdom Paramaribo in Trinidad was voor een opleiding tot priester en dat er genoeg mensen zijn geweest die hem hebben meegenomen in hun gebeden en dat nog steeds doen. En dat heeft hem sterk gemotiveerd. Er was dus helemaal geen ruimte voor duimendraaien, omdat hij wist waarvoor hij geroepen was.
Volgens de diaken is hij ergens toch veranderd; zo doet hij nu meer water bij de wijn: hij staat niet altijd op zijn strepen, wat hij in het verleden wel vaker deed. “In het klooster leren wij dat de kerk in samenwerking is met de mensen met verschillende karakteristieken en verschillende eigenschappen. Mensen zijn soms eigenwijs, maar per slot van rekening moet je als herder van de kerk het volk dienen en met iedereen samen proberen te werken.”
Waarom na 18 jaren een Surinaamse priester?
Volgens Mgr. Choennie bidden en verlangen wij niet genoeg voor en naar priesters van ons eigen land. “Als wij bidden moeten wij er ook echt voor openstaan. Sommige mensen bidden voor roepingen, maar niet voor roepingen van hun eigen kinderen. Ze willen eerder kleinkinderen dan dat hun zoon een priester wordt. Het priesterschap stelt hoge eisen: het celebataire leven, een academische scholing, al het aardse achterwege laten en je volledig geven aan de Heer. Een priesterroeping is eigenlijk een antwoord op ons gebed. Het volk moet zich realiseren dat er priesters nodig zijn. Nu wij het gemis voelen van priesters hoop ik echt dat mensen meer gaan bidden voor en verlangen naar priesters. Verder moeten wij ook goed zorgen voor onze priesters. We moeten ze ondersteunen en ze moeten zich gedragen voelen door de gemeenschap. Ik ben blij dat het bijna zover is bij diaken Guillaume. Ik zal hem liefhebben als een zoon en hoop dat hij gelukkig is.”
Elly Raymann:
“Ik ben heel blij en kan niet wachten op zondag 18 november. Ik heb diaken Gio zien opgroeien. Hij kwam elke zondag samen met zijn moeder en jongere broer naar de kerk. Voor hij met de kaderopleiding begon zei hij aan mij dat hij graag priester wilde worden en ik wist op dat moment niet wat ik hoorde. Het is voor mij een emotioneel moment om te zien dat iemand opgroeit en over een week gewijd wordt tot pater. Ik ken hem als een zeer accuraat mens; als hij zich voor iets inzet gaat hij er 100% voor en je kan altijd op hem rekenen. Hij weet ontzettend veel over het geloof en ik heb ook heel veel van hem geleerd. Ik weet dat diaken Gio een goede en liefdevolle priester zal zijn en ik wens hem al wat wenselijk is. Dat zijn verlangen om een goede priester te zijn, om zich helemaal te geven aan God, zich helemaal in dienst te stellen van God, dat het ook zo mag zijn voor hem. En van ons een geweldig welkom!”
Kenwyn Sylvester:
“Gio is een broer en een vriend voor mij geweest gedurende de 3 jaren dat ik hem heb leren kennen in Trinidad. Hij is een zeer aardige en ijverige persoon om mee te werken, een man die altijd voorbereid is. Zijn intelligentie kan niet onopgemerkt blijven. Kort voor hij Trinidad verliet voor zijn priesterwijding in Suriname, drong het tot mij door dat wanneer ik mijn studiemakker weer zal zien, hij dan priester zal zijn. Ik ben erg trots op zijn keus om de Heer te dienen en zichzelf volledig te geven. Ik bid dat God hem mag zegenen, bij hem zal zijn tot de laatste stap naar het priesterschap en natuurlijk vanaf zijn eerste dag als priester. We hebben nog vele leuke momenten, buddy.”
Priester voor volk van God
Tot slot zegt onze diaken dat wij moeten blijven bidden voor roepingen tot het priesterschap. Na 18 jaren wordt er weer een Surinamer gewijd en we spreken de hoop uit dat we niet weer 18 jaren hoeven te wachten. Hij vraagt ons ook om voor hem te blijven bidden dat hij als priester binnen het bisdom een priester wordt voor eenieder. Precies hoe Paus Fransiscus het ook zegt: “Priesters moeten de geur van de schapen hebben; je bent een priester voor het volk van God.”
OMHOOG Jaargang 62, editie 42, 11 november 2018
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie