Door: Paul Tjon Kiem Sang –

Het is half vier ’s middags wanneer de bisschop en ik uit Port of Spain vertekken om naar de luchthaven van Trinidad te gaan op vrijdag 19 oktober. Na een vruchtbare vergadering met de consultoren van de AEC Catechesecommissie gaan wij voldaan terug naar huis. Het is de vicaris-generaal van het aartsbisdom Port of Spain zelf, Fr. Martin Sirju, die ons naar Piarco brengt. Onze vlucht naar Paramaribo is gepland voor 21:05 uur en wij moeten dan uiterlijk om 19:00 uur inchecken. Vanwege de bekende verkeersopstoppingen op de highway van Port of Spain naar de airport, worden wij aangeraden om zo vroeg mogelijk te vertrekken. Onder normale omstandigheden duurt de rit van de hoofdstad naar de luchthaven ongeveer een uurtje max. Deze keer waren wij meer dan drie-en-een-half uur onderweg en op het nippertje zijn we die avond nog vertrokken.

Bijna niet vertrokken
In stromende regen bereikten wij uiteindelijk de luchthaven. Alle wegen daarnaar toe zaten hopeloos vast met automobilisten. Op dat moment hadden wij nog geen enkel vermoeden dat dit het begin was van een ernstige ramp die het land zou treffen. De tekenen waren er echter al. Op een bepaald moment wilde Fr. Sirju via een zijweg proberen om op de highway te komen, omdat hij zich zorgen maakte dat wij niet optijd zouden arriveren. Die keuze werd ons bijna fataal: wij kwamen regelrecht terecht in een wijk die al helemaal was onder gelopen. Het water kwam tot over de motorkap van zijn SUV. Even leek het erop dat wij de airport niet meer zouden halen. Gelukkig konden wij zonder veel waterschade weer de wat drogere wegen bereiken. Onze vlucht met Caribbean Airlines naar Paramaribo vertrok met anderhalf uur vertraging, omdat vele luchthavenwerkers hun werkplek niet hadden kunnen bereiken. Na onze vlucht werden alle vluchten tijdelijk afgelast. Dus echt op het nippertje vertrokken, maar dan wel met gemengde gevoelens.

Watersnoodramp
Het eiland Trinidad is enkele weken geleden getroffen door ernstige overstromingen als gevolg van aanhoudende regenval. Volgens berichten heeft het eiland sinds honderd jaar geleden geen dergelijke overstroming gehad. De berichtgeving hierover in ons land was opvallend gering, misschien omdat er – gelukkig – geen doden zijn gevallen. Deze ramp is desalniettemin voor duizenden Trinidadianen zeer desastreus geworden. Velen hebben letterlijk alles verloren, vooral in gebieden waar het waterniveau tot aan de daken van de huizen was gerezen. De regens zijn intussen gestopt en op de meeste plaatsen is het water veelal weer weggetrokken, maar het werk van opruiming en herstel begint nu. De bevolking van Trinidad wordt thans geconfronteerd met de enorme schade die is aangericht en de roep om hulp begint steeds luider te klinken.

Spontane hulp
De aartsbisschop van Port of Spain, mgr. Jason Gordon, probeert de bevolking van Trinidad, in het bijzonder zijn katholieke gemeenschap, een hart onder de riem te steken. Met verschillende korte videoboodschappen spreekt hij de mensen moed in, spoort hij aan tot solidariteit en roept hij de niet-getroffenen op tot hulpverlening. De respons vanuit de gemeenschap – vooral de katholieke – is tot nu toe geweldig. Mgr. Gordon spreekt terecht lof uit over de wijze waarop men tot nu toe te hulp is geschoten om vooral hen, die het ergst getroffen zijn, te helpen weer overeind te komen. Echter: hoe hulpvaardig en genereus de bevolking wil zijn, hulp van buitenaf is bij dergelijke rampen altijd noodzakelijk.

Herstel van schade
Bijna dagelijks worden wij in het nieuws geconfronteerd met een natuurramp die zich ergens in de wereld heeft voltrokken. Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, orkanen, tsunami’s en overstromingen schijnen steeds frequenter voor te komen. De toename in de frequentie wordt door velen toegeschreven aan de voortgaande klimaatverandering (in het bijzonder de opwarming van de aarde) en het is heel moeilijk om nog daar aan te twijfelen. Hoe het ook zij, elke natuurramp treft een gemeenschap van mensen en in vele gevallen gaat dat helaas gepaard met enorm veel verlies van levens. Daarbovenop komt dan ook nog de enorme materiële schade waarmee de gemeenschappen na de ramp te maken krijgen. Vele arme landen kunnen niet anders dan de hulp van de wereldgemeenschap in te roepen om de schade te herstellen.

Een nabije buur getroffen
De watersnoodramp die zich recentelijk in Trinidad heeft voltrokken is dichterbij huis dan andere rampen elders in de wereld. Dat maakt natuurlijk de ramp in Trinidad niet erger, maar het treft ons veel meer. Als er ergens in een buurt ver van de jouwe een brute inbraak heeft plaatsgevonden in een woning, vinden wij dat allen natuurlijk heel erg. Het raakt ons echter nog veel meer als die inbraak bij de buren is geweest. Het lijkt dan bijna alsof het bij jou zelf is gebeurd, vooral als het buren zijn waarmee je een heel goede band hebt. We kennen het gezegde van een goede buur en een verre vriend.

Hechte banden
Het eiland Trinidad en haar bevolking zijn ons heel nabij, niet alleen geografisch maar ook steeds meer relationeel en emotioneel, vooral op kerkelijk gebied. Het aartsbisdom Port of Spain staat aan het hoofd van de kerkelijke provincie waar ons bisdom ook deel van uitmaakt. Maar ook los daarvan zijn de twee kerkgemeenschappen – ons bisdom en het aartsbisdom Port of Spain – in de afgelopen decennia steeds meer naar elkaar toe gegroeid. Immers, alle Surinaamse priesters die er zijn gewijd vanaf pater Rudi Wong Loi Sing, hebben hun priesterlijke vorming gedaan op het seminarie te Mt. St. Benedict in Trinidad. De secretaris van de bisschop en de manager van de Dienst GCC hebben beiden hun theologische vorming ook daar gedaan. Regelmatig zijn medewerkers van ons bisdom naar Trinidad geweest voor diverse vormingen, trainingen, workshops, etc. We denken bijv. aan de jaarlijkse cursus voor mediawerkers, die ook daar plaatsvinden. Deze, en nog meer andere zaken, hebben er inmiddels toe geleid dat er een steeds hechtere band is gaan ontstaan tussen onze geloofsgemeenschap en die van Trinidad.

Wij bieden hulp
Het is deze band die ons er thans toe beweegt (of zelfs verplicht) om in de noodsituatie die men daar nu ervaart ook hulp te bieden. Wij prijzen onszelf gelukkig en begenadigd dat wij tot nu toe bespaard zijn gebleven van ernstige natuurrampen. Daar mogen wij God oprecht dankbaar voor zijn. Die dankbaarheid kunnen wij nu het beste uiten door de genade die wij hebben ontvangen te delen met hen die in nood verkeren. De bisschop van Paramaribo, mgr. Karel Choennie, doet daarom een beroep op de totale geloofsgemeenschap in ons land om hulp te geven aan onze broeders en zusters in Trinidad. Dit willen wij doen middels een speciale collecte, die dit weekend in de parochies wordt gehouden. Financiële ondersteuning is op dit moment de meest praktische en efficiënte vorm van hulp die wij kunnen bieden.

Wij willen onze zusters en broeders in Trinidad in gebed opdragen nu zij door een tijd van nood gaan, en ook concreet hun nood verlichten. Geef daarom met heel uw hart en de genade die wij van God ontvangen zal enkel vermeerderd worden!

U kunt uw bijdrage ook rechtstreeks storten of overmaken naar het Bisdom op navolgende rekeningen:
RK BISDOM BISSCHOPSHUIS – 3134792 (SRD)
RK BISDOM BISSCHOPSHUIS – 3134806 (USD)
met vermelding: NOODHULP TRINIDAD.

OMHOOG Jaargang 62, editie 42, 11 november 2018

Categorieën:geloof en leven

Tags: aartsbisschop, AEC Catechesecommissie, Bisschop Choennie, hulp, mgr. Karel Choennie, Paul Tjon Kiem Sang, Port of Spain, ramp, Trinidad & Tobago, watersnoodramp