Geduld, geloof en liefde voor mijn naasten

By Melvin Mackintosh on 16 oktober 2018 • ( 0 )

Door Linga Nigell –

Meer dan verwacht
Toen ik de melding kreeg van dit KJS Youth Festival kwamen er zoveel dingen in me op zoals afzeggen, met vriendin komen, anderen benaderen om mee te doen, twijfels van ‘moet ik wel gaan of niet, waarom zeg ik dit niet gewoon af’ en al dat soort dingen. Maar ergens diep in mij WIST ik dat dit een kans was om De Heer toe te laten in mijn leven.
Om eerlijk te zijn, ik ben wel een gelovige maar het lukt niet altijd om een voorbeeld te zijn. Ik had zoveel twijfels over dit festival, maar toch heb ik ervoor gekozen om deel te nemen. Ondanks anderen van mijn parochie hadden afgezegd. Ik wist niet wat ik zou meemaken, maar ik kwam toch. Ik wist niet eens hoe het programma eruit zag, maar ik wist wel ergens in mij dat ik dit nodig had. Ik had helemaal geen idee van hoeveel jongeren er daar aanwezig zouden zijn; meer dan ik verwacht had.
Daar aangekomen op de plek van het KJS Youth Festival zag ik tal van jongeren, bekenden, onbekenden, familieleden die ik zelfs niet kende en een heleboel mensen met manieren waar ik nooit over gedroomd had, ze waren zo lief tegen me. Ik kon mijn oren niet geloven. Niet allemaal natuurlijk, maar de meeste jongeren die tot mij spraken hadden op een soort manier respect voor me en ik ook voor hun.

De eerste dag
Toen ik daar op Asewa Otono aankwam omstreeks 16:15, ben ik gelijk gaan aanmelden voor mijn trui enzo, voordat ik naar het internaat ging om een slaapplek te bezetten. Na de dienst moesten we allemaal naar ons slaapplek en daar zag ik dat mijn tas van daar was weggehaald en was gezet op een tafel. Dat bed waarop ik zou slapen was bezet met de spullen van iemand anders. Ik dacht van wat als ik ook hetzelfde doe met deze persoon, want deze is mijn slaapplaats. Daarna dacht ik van ‘nee, je moet geen kwaad met kwaad vergelden’. Zo ben ik naar een van de leden van de stuurgroep gestapt om mijn klacht te doen. En toen heb ik een andere slaapplek gevonden.
Om eerlijk te zijn was ik even boos, maar daarna begon ik mezelf belachelijk te vinden omdat ik wist dat boosheid daar niet van toepassing was, daarom had ik besloten om een verstandig besluit te nemen want elke stap heeft een gevolg. Ik begon me daarna thuis te voelen en normaal te worden en voordat ik het zelf wist was ik blij en opgelucht. Ik heb de eerste avond moeilijk kunnen slapen maar het lukte me wel om te wennen.

De tweede dag
Om 5 uur ‘s morgens ging de bel om wakker te worden. Ik werd wakker en voelde me uitgerust en ik dankte God dat Hij me bij stond en had gezegend. We moesten 6:30 uur onder de tent zijn en zo gebeurde dat want de dienst zou 7 uur beginnen; ik had er geen moeite mee. Ik vond het leuk om ‘s morgens wakker gemaakt te worden en dan nog op tijd te eten, prima.
De lezingen en “the talks” lieten mij steeds meer beseffen waarom en waarvoor ik daar was gekomen. Steeds werd het woord “openstellen” herhaald. Ik was iemand die veel twijfels in me had; nu niet meer. Ik leerde steeds hoe belangrijk het is om God te dienen, hoe belangrijk het is om te bidden, waarom goede vrienden belangrijk zijn en waarom ik God moet dienen als Heer en God. De eerste talk heeft mijn hart geraakt waardoor ik mezelf helemaal heb opengesteld voor God en voor de volgende talks. De middagmaaltijd was heerlijk en ik dank God dat we te eten kregen gedurende de dagen die we daar waren. Het was leuk om zoveel jongeren op een plek te zien met een doel: zich openstellen voor de Heer en Hem aannemen en aanbidden.

De derde dag
Ik kreeg het gevoel dat dit de belangrijkste dag is waarop wij allemaal gewacht hebben. Van de processie heb ik gezien en geleerd hoe belangrijk het Mariagebed is en hoe belangrijk het is om haar om hulp te vragen. Op zaterdag was De Heer Jezus zelf in ons midden gekomen. Ik heb het zelf meegemaakt. Het was de eerste keer. Ik voelde me anders; ik voelde mij lichter worden, ik kreeg geen honger of slaap of dorst, maar door dat gevoel moest ik constant drinken; 3x achter elkaar omdat ik me niet normaal voelde. Ik voelde mezelf lichter worden maar op hetzelfde ogenblik voelde ik mij ook zo zwaar alsof ik gelijk zou vallen als ik een verkeerde beweging met mijn hoofd maak want dat was het zwaarst. Daarna kwam ik tot rust en ben ik in slaap gevallen.
Ik was als enigste van mijn parochie dus kon ik mij gemakkelijk inschuiven in een van de andere parochies om naar de kapel te gaan. Wij waren 3 uur ‘s morgens aan de beurt. Toen ik naar binnen stapte voelde ik iets alsof ik al mijn lasten buiten heb gelaten. Ik voelde mij bevrijd en ik kwam tot rust toen ik van de kapel liep naar achteren om te gaan slapen. Ik ben niet gelijk in slaap gevallen maar het heeft geen uur geduurd. En toen was ik opgelucht dus viel ik sowieso in slaap.

Dag vier, zondag
Op die dag heb ik gezien hoe bijzonder wij (jongeren van het festival) zijn. Ik ben ergens gegaan naar een tehuis waar ik gezien heb dat het leven niet even gemakkelijk voor een ieder is. Ik heb geleerd een ander niet te beledigen opdat ik niet beledigd ga worden. Het is niet goed om te klagen als je weet dat God jou zegent en beschermt. Bepaalde mensen klagen van hoe slecht het met ze gaat maar ze weten niet dat er mensen zijn die niet eens kunnen lopen, praten en zichzelf voeden. Ik heb geleerd om te delen wat ik heb met anderen. Ik heb geleerd dat ik anderen moet behandelen zoals ik behandeld wil worden. Ik heb gezien hoe pijnlijk het is om eten weg te gooien. Ik heb gezien hoe hard het is om niet in staat te zijn om jouw eigen dingen te doen. Wat ik het meest geleerd heb zijn deze drie dingen: geduld, geloof, en liefde voor mijn naasten. I wish you a blessed day.

OMHOOG Jaargang 62, editie 37, 07 oktober 2018