Door pater Martien Noordermeer O.M.I. –
Pater Martien Noordermeer is ook deze keer in Lourdes om de paters Oblaten in Lourdes te helpen met het verzorgen van de grote stroom van pelgrims die het bedevaartsoord bezoeken. Hij stuurt altijd een verslag om onze geloofsgemeenschap op de hoogte te houden. Vanwege onze vakantie in september hebben wij eerdere verslagen niet gepubliceerd. Hieronder het recentste.
Lourdes, maandag 24 september 2018
De rit
Hallo allemaal, even een klein berichtje aan jullie allen vanuit Lourdes. Op zondag 9 september zijn wij vertrokken na de Hoogmis van 9:30 uur in de Sancta Maria in Beverwijk. Met wij wordt bedoeld: Cor en Nel Bart uit Beverwijk en ondergetekende. Wij zouden met de auto naar Lourdes gaan, een rit van ongeveer 1.600 km. In Lourdes zou ik uitgeladen worden en dan zouden Nel en Cor doorrijden naar hun vakantiebestemming in Alicante, Spanje. Begin oktober komen ze me weer inladen voor de terugreis. We hadden wel de tijd ervoor genomen om onderweg ook nog iets belangrijks of interessants te zien.
Onze eerste stop was Lisieux, waar de kleine Theresia heeft geleefd. De kathedraal, het klooster en alles wat op haar betrekking heeft, waaronder uiteraard haar graf, hebben we bezocht. Ze is een beetje een tegenhang(st)er van de Grote Theresia van Avila, zo jong gestorven, 26 jaar oud slechts en dan na 10 jaar al zalig en heilig.
Onze tweede stop was de kathedraal van Chartres. Buitengewoon. Wat een verzameling aan beeldhouwwerk en glas-in-lood-ramen. Daar om staat de kathedraal bekend. Het is net alsof je een heilige plaats binnentreedt. Zo’n stilte hangt er. Men staat versteld van hetgeen men er ziet en het maakt je klein. Wat een artistieke uitdrukking van christelijk geloof is hier achtergelaten. Je proeft het bijna.
Oradour
Onze volgende stopplaats was Oradour-sur-Glane. Dit was ook iets historisch maar dan triest. Het is het verhaal van een dorp dat op 10 juni 1944, vier dagen na de invasie van de geallieëerden in Normandië, is uitgemoord en totaal verwoest en platgebrand door de terugtrekkende duitsers. Omdat er 2 duitse soldaten waren doodgeschoten in een vuurgevecht tussen de geallieëerden en de duitsers, moest als represaille een dorp gestraft worden: ORADOUR werd het.
Alle 642 inwoners werden bij elkaar gebracht op zes verschillende plaatsen, in schuren met veel hooi en hout en benzineblikken. Vrouwen en kinderen moesten in de kerk. Om vier uur klonk er een ontploffing van een bom en dat was het teken… Schieten maar. In vijf minuten tijd werd het hele dorp uitgemoord. Eén persoon heeft het overleefd: Robert Hebras, toen 19 jaar oud. Hij lag onder dorpsgenoten en hield zich dood waardoor hij later kon ontsnappen. Hij komt regelmatig in Lourdes.
Er is een verhaal van een beeldje in Lourdes dat in de kerk van Oradour-sur-Glane stond, maar niet is opgebrand. Oradour is een spookstad, zoiets als Damascus. Niets is ervan overgebleven. Charles de Gaulle, die het een paar dagen later was komen bezoeken, had gevraagd om het zo te laten en het plaatsje een beetje verderop weer op te bouwen. Dit moest blijven als een blijvend gedenkteken.
Lourdes
Ik ben ondertussen al weer een week hier en door de ziekte van pater Mark heb ik het wel drukker. Vooral vanaf vrijdag tot maandagavond ben ik helemaal alleen. Ook de helpers zijn dan nog niet gekomen. Maar ik red het wel. Het weer is goed en er zijn nogal wat pelgrims. Op de terugweg, op 5 oktober, gaan Cor, Nel en ik langs Rocamadour. Aan ieder die dit schrijven ontvangt, zal ik bij de grot niet vergeten en aan jullie denken. Groeten en tot wederhoren.
Martien Noordermeer
OMHOOG Jaargang 62, editie 36, 30 september 2018
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie