Door P. Tjon Kiem Sang –
Over de dogmaverklaring
Nadat op het eerste Vaticaanse concilie (1869-70) al 200 bisschoppen de dogmatische definitie van de lichamelijke tenhemelopneming van Maria hadden gevraagd, volgde de bekroning in de dogmaverklaring door Pius XII op 1 november (Allerheiligen) 1950. Het dogma stipuleert dat “de Moedermaagd, na het beëindigen van haar aardse leven, met lichaam en geest is opgenomen in de hemelse glorie, om er in alle schittering te stralen als Koningin aan de rechterhand van haar Zoon, de onsterfelijke Koning van alle tijden.”
Zelfs binnen katholieke kringen waren er twijfels over de opportuniteit van de dogmaverklaring. Critici vonden het een onnodige provocatie in een periode waarin oecumenische relaties tussen de verschillende christelijke kerken eindelijk wat sterker aan het worden waren. Anderen vonden het na twee wereldoorlogen en de verschrikking van de concentratiekampen een niet eens zo ongeschikt moment om de waardigheid van het menselijke lichaam opnieuw te bevestigen en het geloof in de verrijzenis van het lichaam aan te wakkeren.
De protestantse gemeenschap reageerde negatief. De reactie van de orthodoxen daarentegen was veel positiever. Zij zagen het als een bevestiging van wat daar al eeuwenlang met de nodige luister werd gevierd.
Pasen en Tenhemelopneming
Al vanaf de achtste eeuw wordt het feest de ‘Tenhemelopneming van Maria’ genoemd. Dat is een zo goed als letterlijke vertaling van ‘assumptio’ uit de Latijnse liturgie. De naam slaat allereerst op de bijzonder hechte band tussen Jezus en zijn moeder. Die is zo hecht dat hij niet door de dood doorbroken kan worden. Maria’s lichaam wordt in plaats van te ontbinden “opgenomen bij Christus in het paradijs.” De huidige spiritualiteit brengt de Mariale hoogdag dan ook graag in verband met het Paasfeest. Op basis van het beste van de traditie van de Kerk beschouwt zij Maria’s Tenhemelopneming niet zozeer als een uniek voorrecht voor Jezus’ moeder, wel als een zo goed als noodzakelijk gevolg van haar intieme verbondenheid met Christus: wat aan het Godsvolk als geheel beloofd is – volheid van geluk, overwinning op de dood en het delen in de heerlijkheid van de Heer – is al vervuld in de vrouw van Gods welbehagen, gezegend boven alle vrouwen, uit wier schoot Gods Zoon een lichaam aannam tot verlossing van de mensheid.
In de Oosterse Kerk gaat aan de viering van Maria Tenhemelopneming ook vandaag nog altijd een voorbereidende vasten vanaf 1 augustus en een ‘voorfeest’ op 14 augustus vooraf. De ‘naviering’ duurt tot en met 23 augustus (oorspronkelijk zelfs tot 31 augustus). Daardoor krijgt de hele maand augustus er een uitgesproken Mariaal karakter.
OMHOOG Jaargang 62, editie 30, 29 juli 2018
Categorieën:geloofsverdieping
OMHOOG 
Geef een reactie