Kneed mij Heer

By Melvin Mackintosh on 21 mei 2018 • ( 0 )

Door Angela Gorré –

Vanaf de eerste bekendmaking van de te houden retraite ‘Kneed mij Heer’ merkte ik enthousiasme bij de leden van de verschillende werkgroepen van mijn parochie. Ikzelf had nooit eerder meegedaan aan een retraite, maar deze zou ik niet aan me voorbij laten gaan. Ik schreef me in voor de laatste bijeenkomst, 24 maart.

De Retraite
De retraiteleidster Gerda Misidjang begon de dag met ons welkom te heten .”Vandaag is een dag waarop u tijd besteedt aan uzelf. We zullen veel stille momenten hebben en de bedoeling is dat u voor uzelf nagaat wat de Heer u zegt aan de hand van de video’s, de liederen en de bijbellezingen.”
Na de woord- en communiedienst merkte ik de stilte in de zaal. De bewustwording om in stilte en met aandacht wat tijd aan mezelf te besteden, drong op dat moment direct tot mij door. We keken naar een korte video over hoe een pottenbakker te werk gaat. Niet zo moeilijk leek het mij, maar het nam wel veel tijd in beslag alvorens er een mooie vaas gemaakt was.
Iemand die dit werk doet moet heel veel geduld hebben, dacht ik . Het leek alsof zuster Gerda mijn gedachten kon lezen.”Het lijkt gemakkelijk, maar dat is het helemaal niet. Ik heb het zelf geprobeerd en het ging helemaal niet zoals ik gehoopt had”, merkte zij op.
Wat zegt de video jou was de vraag nadat we het filmpje nogmaals bekeken hadden. Inderdaad, ik had andere dingen gezien dan de eerste keer. De vaas werd gevuld met veel geduld, liefde, blijdschap, voldoening etc.
Ik kwam tot het besef dat ook ik klei ben. Ik zie Gods handen mijn leven kneden als klei. Hij vormt mij naar Zijn plan. De stille momenten gaven mij innerlijke rust. Ik ademde ineens een frisse geur in, zag de mooie bomen en de verschillende groene kleuren. Ik ervaarde ineens liefde, dankbaarheid en blijdschap.
Een vervelende situatie waarin ik mij in het verleden bevond, maakte dat ik de goede dingen niet zag. Ik werkte Gods liefde tegen. Een stukje angst en onwetendheid zullen daar zeker de oorzaak van zijn geweest. Ons themalied ‘Uw sterke Hand’ heeft het proces van verwerking, dankbaarheid, geduld, liefde en herstel versoepeld. Na de lezing uit Jeremia 18:1-11 werden wij in groepen verdeeld en mochten wij onze antwoorden op bepaalde vragen met elkaar delen. Ook dat was voor mij een rijke ervaring.

De kersenboom
Aan het eind van de dag kregen wij allen een stukje klei met als opdracht iets te maken waarvan wij dachten wat Gods plan voor ons is. Ik weet dat nog niet precies, maar ik maakte een kersenboom met vruchten. Een kers heeft veel vitamines. Ik kom vaak mensen tegen, jong en oud, die spontaan iets aan mij vertellen wat ze stoort of vreselijk irriteert. Ik luister graag en spreek ze dan moed in. Zo geef ik ze een vitaminekers om de situatie positief te bekijken.
Mijn kersen raken niet op, omdat ik mijn boom blijf voeden. Er zijn wel tijden waar mijn boom niet bloeit, maar dat is de natuur. Anders gezegd: ik blijf mijn geest voeden met Gods woord. Er waren nog vele soorten werkstukjes, gekneed door de andere deelnemers. Allemaal met hun eigen verhaal. Echt mooi om te zien.

Tevreden en blij
Met een tevreden gevoel liep ik de zaal uit. Ik hoorde om me heen hoe mensen hun ervaringen met elkaar deelden. Ik zag heel veel blijde gezichten. Die avond heb ik als een roos geslapen. Ik schrok even wakker en het lied ‘Uw sterke hand’ kwam in mij op. Al zingend viel ik weer in slaap. Na de zondagochtend eucharistieviering sprak ik nog met een paar kerkvrienden over de retraite. Allemaal positieve reacties.
Stil zijn om te kunnen luisteren naar Gods stem is volgens mij een behoefte die bestaat bij velen binnen onze kerk. Zo’n retraite kan ons op weg helpen. Daarom kijk ik met verlangen uit naar de volgende.
Dank aan zuster Misidjang en allen die op welke wijze dan ook hebben bijgedragen tot het welslagen van de retraitedagen gedurende deze 40- dagentijd. Gods zegen.

OMHOOG Jaargang 62, editie 20, 20 mei 2018