Door Lucien Chin A Foeng –
Een landingsplaats voor ontwikkeling
De Pater Ahlbrinck Stichting vierde op vrijdag 30 maart jl. haar gouden jubileum met een eucharistieviering in de St.-Alfonskerk, gevolgd door een bescheiden ontvangst in de grote zaal van de pastorie. Een ngo die niet aan de weg timmert, maar in stilte vijftig jaar lang bergen werk heeft verzet in het binnenland, ook met de binnenlandbewoners zelf.
Wan lanpé fu kon na fesi! Een mooie naam die de Pater Ahlbrinck Stichting met lang, veel en volhardend werk terecht heeft verworven. Wij hoofdstedelingen kennen de stichting amper – ik heb wel eens op de radio over PAS gehoord – maar in de verre dorpen van het bosland kennen de marrons en de inheemsen haar des te beter.
Begonnen in 1968 met het doel een aantal dorpen uit hun isolement te halen d.m.v. radiocontact en transportmogelijkheden, pakte PAS niet lang na de oprichting ook de domeinen onderwijs en gezondheidszorg aan. Deze en volgende gegevens ontlenen wij aan de speech van de heer A. Heerenveen, voorzitter van de PAS, de werkarm van het R.K. Bisdom, zoals hij dat aangaf. De pioniers die hier genoemd moeten worden zijn pater Ahlbrinck natuurlijk en zijn opvolger pater Joop Calis, die veel te vroeg door malaria geveld werd. Hun doelgroep was vooral de achtergestelden in het binnenland. Het principe van zelfredzaamheid bijbrengen aan deze groep stond bij de PAS hoog in het vaandel.
Ondernemerschap
Ook het genereren van extra inkomsten en later het stimuleren van het ondernemerschap behoorden tot de speerpunten van de PAS. Na de binnenlandse oorlog is de inzet sterk bepaald door de vraag en de behoefte van de gemeenschap zelf.
De PAS had ook een bouwafdeling die verschillende basisvoorzieningen zoals scholen, onderwijzerswoningen en aanmeersteigers heeft gebouwd met lokale krachten.
We durven vandaag met een gerust hart te stellen dat onze organisatie in het ontwikkelingsgebeuren in het binnenland wordt ervaren als wan lanpé fu kon na fesi, een hoeksteen om hogerop te komen.
Lessen
Natuurlijk waren er in die vijftig jaar ups en downs en de voorzitter kon niet nalaten een paar lessons learned te noemen. Lessen die de organisatie in die vijf decennia heeft onthouden en meegenomen. Zo hebben wij geleerd, zei Heerenveen, dat je in het ontwikkelingswerk veel kunt nastreven, maar dat het uiteindelijk de mensen zijn om wie het gaat die de prioriteit en het tempo bepalen.
Hij stelde vast dat ook voor de PAS de laatste jaren niet makkelijk zijn geweest en dat door het wegvallen van vooral buitenlandse donaties de stichting genoodzaakt was haar activiteiten drastisch in te perken, wat o.a. leidde tot het afvloeien van personeel.
Na de mooie eucharistieviering door pater Kross in een kerk met veel vertegenwoordigers uit het binnenland, en waar ook de bisschoppen Choennie en De Bekker – oud-directeur van de PAS – niet ontbraken, werd het feest voortgezet met een receptie in de ontvangstzaal van de parochie achter de kerk. Met optredens van inheemse en marron dansgroepen. Een prachtige mijlpaal voor deze stichting die op een bescheiden maar feestelijke manier werd herdacht.
OMHOOG Jaargang 62, editie 14, 08 april 2018
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie