Door Lucille Samson-Karg –
Bezinningsdag KCV
Ons bisdom is wel heel dynamisch, vooral de laatste tijd. De Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV) laat zich hierin niet onbetuigd. Ook binnen deze tak van het r.k. bisdom gebeurt er heel wat. Ik ben een van de gelukkigen die aan diverse trainingen, retraites en vormingsbijeenkomsten mag deelnemen. Zo was ik participant van de bezinningsdag op 20 januari jl. in het dienstencentrum van de KCV, bestemd voor de leden van haar verschillende werkgroepen: het nationaal serviceteam, de gebedsgroepleiders, het praiseteam, de evangelisatiegroep, de profetengroep en public relations. Ik ben eigenlijk een stonfutu van de KCV, want ik zit er al langer dan 30 jaren bij als leidster van gebedsgroepen, naast tal van andere functies.
God roept, elke dag
De bezinningsdag had als thema Ik ben geroepen. Net iets voor mij, dacht ik, want ik voel me echt geroepen om te werken in Gods wijngaard. Niet alleen in de KCV, ook in de parochie waaraan ik verbonden ben of elders in het bisdom waar men mijn hulp nodig heeft. Het is alsof God mij elke dag weer roept en ik elke dag weer antwoord geef. Al gaat het met vallen en opstaan, niets is beter dan de Heer te volgen. Niets is beter dan naar Zijn roepstem te luisteren. Luisteren, ja, want soms horen we, maar we luisteren niet. Er is veel geroezemoes om ons heen. De wereld trekt. Onze arbeidsverplichtingen en de huishoudelijke verplichtingen trekken aan ons. Als we willen antwoorden op de roepstem van de Heer, dan moeten we een bewuste keus maken. Ik maak die bewuste keus, elke dag.
De stilte
De bezinningsdag, die was gepland van 9.00 u. – 15.00 u., stond onder leiding van Gerda Misidjang, de manager van de Dienst Geloof Cultuur en Communicatie (DGCC) van ons bisdom. Het zou een stille dag zijn, d.w.z. dat de deelnemers onderling niet met elkaar mochten communiceren, ook niet tijdens de korte pauze. De focus was dat we stil zouden zijn, zodat wij Gods stem zouden kunnen horen. En ook de stem van ons hart.
Het themalied, dat door de dag verschillende malen werd afgespeeld, heeft ons prima geholpen om in de stilte te blijven. Als je elke keer weer hoort “Wees stil, want de heerlijkheid van God omgeeft ons in dit uur” dan kun je niet anders dan stil zijn.
Onze eerste opdracht voor die dag was om gedurende 15 minuten in en rondom het dienstencentrum in de natuur rond te kijken en te luisteren naar wat we zouden horen. Toen we weer in de zaal kwamen, mochten we onze ervaringen delen. Daar reeds kon je het effect zien van de stilte. Wat er met de groep werd gedeeld was zo heel anders dan de dagelijkse huis-, tuin- en keukenverhaaltjes. Gods natuur is wonderbaar, en wij mogen hiervan genieten.
De blijde boodschap
De bijbeltekst voor die dag was gehaald uit Lukas 4: 18-19. De kern hiervan is: de Geest van de Heer rust op mij om aan armen de blijde boodschap te brengen, aan gevangenen hun vrijlating, aan blinden het gezicht en verdrukten in vrijheid te laten gaan.
Deze tekst mochten wij ook verscheidene malen horen om deze goed te laten doordringen. En we moesten erover nadenken: wie zijn armen, wie zijn gevangenen, blinden en verdrukten die het evangelie nodig hebben? Het is gemakkelijk om de categorieën te beschrijven.
Maar hoe zit het met onszelf? Zijn wij werkelijk helemaal vrij of zijn we zelf nog gevangen? Rust Gods geest zodanig op ons dat wij het evangelie met kracht kunnen verkondigen in woord en daad? Als we het verleden niet loslaten en ons vast blijven klampen aan oude wonden, zullen we niet de vrijheid kunnen ervaren die Jezus ons wil geven. En hoe zit het met onze angsten?
Hierover moesten de deelnemers dus goed nadenken. We kregen een tekening van een oor. Aan de binnnenkant van het oor mochten we opschrijven de mooie dingen die we gehoord en gezien hadden tijdens onze eerste opdracht. Ook de dingen waarvoor we God dankbaar zijn in ons leven mochten hier worden opgetekend.
Aan de buitenkant van het oor mochten we opschrijven de minder mooie dingen die we uit ons leven willen bannen. Dingen die ons tegenhouden om vrij en gelukkig te zijn. Datgene wat het zwaarst op ons hart zat, mochten we opschrijven op een hartvormig papiertje. Hiermee begaven wij ons naar de kapel, alwaar het Allerheiligste was uitgesteld. (Door de dag heen konden we dus hier binnenstappen voor een kleine ’tête-à-tête’ met de Heer).
In een plechtig ritueel werden al onze wensen opgedragen aan God, terwijl we allen ook een kaarslichtje mochten ontsteken als teken dat wij uit onze duisternis zijn gehaald naar Gods wonderbaarlijke licht.
Roeping voor eenieder
Zijnde in dit Licht van Christus, kunnen wij verder nadenken over onze roeping. Wat wil God van ons, waartoe roept Hij ons, hoe antwoorden wij op Zijn roepstem en hoe geven wij invulling aan de taken waarvoor wij ons hebben gecommitteerd. Het is overduidelijk dat roeping niet alleen bedoeld is voor priesters of religieuzen, maar dat God elk van ons roept om de tekst van Matheus 28:19-20 in uitvoer te brengen: Ga en maak alle volken tot mijn discipelen, en doop ze in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. En leer ze te onderhouden alles wat ik u geleerd heb.
Ik wens u allen Gods zegen bij de uitvoering van uw roeping.
OMHOOG Jaargang 62, editie 07, 18 februari 2018
Categorieën:geloof en leven, getuigenissen, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie