In een persoonlijke brief heeft de emeritus paus gereageerd op de publicatie van het München misbruikrapport en er commentaar op gegeven. De brief van Benedictus werd op 8 februari 2022 in Rome gepubliceerd. Hieronder de volledige tekst:
Beste zusters en broeders,
Na de presentatie van het rapport over misbruik in het aartsbisdom München – Freiing op 20 januari jl., voel ik de behoefte om een persoonlijk woord tot u allen te richten. Hoewel ik iets minder dan vijf jaar als aartsbisschop van München en Freising heb gediend, voel ik me nog steeds een groot deel van het aartsbisdom München en beschouw ik het als mijn thuis.
Ik wil eerst een woord van oprechte dank uitspreken. In deze dagen, gekenmerkt door gewetensonderzoek en reflectie, kon ik meer vriendschap, steun en tekenen van vertrouwen ervaren dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Ik wil in het bijzonder de kleine groep vrienden bedanken die onbaatzuchtig namens mij mijn 82 pagina’s tellende getuigenis voor het advocatenkantoor in München hebben samengesteld, wat ik niet in mijn eentje zou hebben kunnen schrijven. Naast het beantwoorden van de vragen van het advocatenkantoor, vergde dit ook het lezen en analyseren van bijna 8.000 pagina’s aan documenten in digitaal formaat. Deze assistenten hebben me toen geholpen om de bijna 2000 pagina’s met meningen van deskundigen te bestuderen en te analyseren. De resultaten worden vervolgens als bijlage bij mijn brief gepubliceerd.
Te midden van het massale werk van die dagen – de ontwikkeling van mijn positie – is er een vergissing opgetreden met betrekking tot mijn deelname aan de kanselarijvergadering van 15 januari 1980. Deze fout, die helaas werd geverifieerd, was niet opzettelijk en ik hoop dat deze kan worden verontschuldigd. Ik heb toen geregeld dat aartsbisschop Gänswein dit bekend zou maken in de persverklaring van 24 januari jongstleden. Het doet geenszins af aan de zorg en toewijding die voor die vrienden een evidente en absolute noodzaak waren en blijven. Voor mij bleek het zeer kwetsend dat deze onoplettendheid werd gebruikt om twijfel te zaaien over mijn waarheidsgetrouwheid, en zelfs om me een leugenaar te noemen. Tegelijkertijd ben ik enorm ontroerd door de uiteenlopende uitingen van vertrouwen, de oprechte getuigenissen en de ontroerende bemoedigende brieven die mij door zovelen zijn gestuurd. Ik ben in het bijzonder dankbaar voor het vertrouwen, de steun en het gebed dat paus Franciscus persoonlijk aan mij heeft uitgesproken. Ten slotte zou ik de kleine familie in het Mater Ecclesiae-klooster willen bedanken, wiens gemeenschap van leven in tijden van vreugde en verdriet me de innerlijke rust heeft gegeven die me ondersteunt.
Nu, op deze dankwoorden moet noodzakelijkerwijs ook een bekentenis volgen. Het valt me steeds meer op dat de Kerk dag na dag de viering van de Heilige Mis begint – waarin de Heer ons zijn woord en zijn Zelf geeft – met de belijdenis van onze zonden en een verzoek om vergeving. We smeken de levende God openlijk om vergeving [de zonden die we hebben begaan door] onze fout, door onze meest smartelijke fout. Het is mij duidelijk dat de woorden “meest smartelijk” niet elke dag en voor iedereen op dezelfde manier van toepassing zijn. Toch brengen ze me elke dag aan het twijfelen of ik ook vandaag over een zeer ernstige fout zou moeten spreken. En ze vertellen me met troost dat hoe groot mijn fout vandaag ook mag zijn, de Heer me vergeeft, als ik me oprecht door hem laat onderzoeken en echt bereid ben te veranderen.
In al mijn ontmoetingen, vooral tijdens mijn vele apostolische reizen, met slachtoffers van seksueel misbruik door priesters, heb ik uit de eerste hand de gevolgen gezien van een zeer ernstige fout. En ik ben gaan begrijpen dat we zelf in deze zware fout worden getrokken als we die verwaarlozen of niet met de nodige daadkracht en verantwoordelijkheid confronteren, zoals maar al te vaak gebeurde en nog steeds gebeurt. Net als in die bijeenkomsten kan ik nogmaals aan alle slachtoffers van seksueel misbruik alleen mijn diepe schaamte, mijn diepe verdriet en mijn oprechte verzoek om vergeving uiten. Ik heb grote verantwoordelijkheden gehad in de katholieke kerk. Des te groter is mijn pijn voor het misbruik en de fouten die tijdens mijn mandaat op die verschillende plaatsen hebben plaatsgevonden. Elk individueel geval van seksueel misbruik is verschrikkelijk en onherstelbaar. De slachtoffers van seksueel misbruik hebben mijn diepste medeleven en ik voel veel verdriet voor elk afzonderlijk geval.
Ik ben de weerzin en angst die Christus voelde op de Olijfberg steeds meer gaan waarderen toen hij alle vreselijke dingen zag die hij innerlijk zou moeten doorstaan. Helaas vertegenwoordigt het feit dat de discipelen op die momenten sliepen een situatie die ook vandaag de dag nog steeds plaatsvindt, en waarvoor ook ik me geroepen voel om antwoord te geven. En dus kan ik alleen maar tot de Heer bidden en alle engelen en heiligen vragen, en jullie, geliefde broeders en zusters, om voor mij te bidden tot de Heer onze God.
Heel spoedig zal ik mezelf voor de laatste rechter van mijn leven bevinden. Ook al kan ik, als ik terugkijk op mijn lange leven, grote reden hebben voor angst en beven, ik ben niettemin van goede moed, want ik vertrouw er vast op dat de Heer niet alleen de rechtvaardige rechter is, maar ook de vriend en broeder die heeft zelf al geleden voor mijn tekortkomingen, en is dus ook mijn pleitbezorger, mijn “Paraclete”. In het licht van het uur des oordeels wordt de genade van het christen-zijn des te duidelijker voor mij. Het geeft me kennis, en inderdaad vriendschap, met de rechter van mijn leven, en stelt me zo in staat om vol vertrouwen door de donkere deur van de dood te gaan. In dit opzicht word ik voortdurend herinnerd aan wat Johannes ons vertelt aan het begin van de Apocalyps: hij ziet de Mensenzoon in al zijn grootsheid en valt als dood voor zijn voeten. Toch zegt Hij, terwijl Hij zijn rechterhand op hem legt, tot hem: “Wees niet bang! Ik ben het…” (vgl. Openb. 1:12-17).
Beste vrienden, met deze gevoelens zegen ik jullie allemaal.
Benedictus XVI
(Bron: Die Tagespost Stiftung)
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie