Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Marcus 10, 46-52
Jezus verlaat Jericho, op weg naar Jeruzalem. Hij wordt vergezeld door Zijn discipelen en meer mensen. Al snel horen ze wat geschreeuw. Het is een blinde bedelaar die zich vanaf de kant van de weg tot Jezus richt: “Zoon van David, heb medelijden met mij!”
Zijn blindheid weerhoudt hem ervan te genieten van het leven van anderen. Hij kan nooit naar Jeruzalem reizen. Bovendien zouden de tempelpoorten voor hem gesloten zijn: blinden kunnen de heilige ruimte niet betreden. Uitgesloten van het leven, gemarginaliseerd door de mensen, vergeten door Gods vertegenwoordigers kan hij Jezus alleen maar om mededogen smeken.
De discipelen en volgelingen raken geïrriteerd. Zulke kreten onderbreken hun vreedzame mars naar Jeruzalem. Ze kunnen niet rustig naar Jezus’ woorden luisteren. Die arme man is een lastpak. We moeten zijn geschreeuw het zwijgen opleggen: dat is de reden waarom “velen van hen hem scholden en zeiden dat hij moest zwijgen”.
De reactie van Jezus is heel anders. Hij kan Zijn reis niet voortzetten en het lijden van die man negeren. Hij stopt waardoor de hele groep stopt en hij vraagt hen de blinde man te roepen. Zijn volgelingen kunnen niet achter hem lopen zonder te luisteren naar de kreten van degenen die lijden.
De reden is simpel. Jezus zegt het op duizend manieren, in gelijkenissen, vermaningen en verspreide uitspraken: het centrum van Gods blik en hart zijn degenen die lijden. Daarom heet Hij ze welkom en doet Hij op een bevoorrechte manier al het mogelijke voor hen. Zijn leven is vooral voor hen die door het leven of door onrecht worden mishandeld: zij die veroordeeld zijn om zonder hoop te leven.
De kreten van degenen die slecht leven, storen ons. Het kan ons irriteren om ze voortdurend tegen te komen op de pagina’s van het evangelie. Maar we mogen hun boodschap niet verminken. Er is geen Kerk van Jezus zonder te luisteren naar degenen die lijden.
Ze staan op ons pad. We kunnen ze elk moment ontmoeten. Dichtbij of ver weg van ons. Ze vragen om hulp en medeleven. De enige christelijke houding is die van Jezus voor de blinde man: “Wat wil je dat ik voor je doe?”
Dit zou de houding van de Kerk moeten zijn tegenover de wereld van degenen die lijden: Wat wilt u dat wij voor u doen?
Gebed:
Heer Jezus,
leid mij
om altijd
het pad
van gratis dienstbaarheid
te kiezen,
zodat ik
me goed bij U voel.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de komende zondag. Eerwaarde Ricardo Geraldo de Carvalho CSsR is de parochiepriester van de Sint-Alfonsus in Paramaribo.
OMHOOG Jaargang 65, editie 43, 24 oktober 2021
Categorieën:column, geloof en leven, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie