Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Marcus 6, 30-34
Marcus geeft ons vandaag, zoals hij vaak doet, een samenvatting van hoe het dagelijkse leven van Jezus was. In een paar verzen concentreert hij zich op de dagelijkse en normale houding van Jezus; dat wil zeggen wat Jezus normaal deed. Normaal gesproken deelde Jezus met Zijn discipelen de vruchten van missionaire activiteit, terwijl Hij normaal naar de woestijn ging om te rusten en in eenzaamheid te zijn; normaal leefde Hij met mededogen voor iedereen.
Er verschijnen dan twee grote houdingen: stilte en mededogen. Met andere woorden contemplatie en actie: innerlijkheid en toewijding. We richten ons vandaag op die twee: stilte en mededogen, twee fundamentele houdingen van Jezus die elkaar koesteren. Zonder innerlijke stilte ontkiemt compassie niet en compassie vereist tijden van stilte.
In stilte ontmoeten we ons authentieke wezen, ontdekken we onszelf één met God en van daaruit EEN met alles en iedereen: dan kan mededogen spontaan opkomen, niet als een simpele wilsinspanning, maar als een oprechte uitdrukking van wie we zijn. In de eenheid die we zijn, ontdek ik de gemeenschappelijke wortel: de anderen zijn ik ook. Dan kan ik alleen maar in liefde leven.
Tegelijkertijd, wanneer we onszelf overgeven aan anderen, dan zijn we op onze hoede voor de gevaren van activisme en het ego dat binnensluipt (met zijn verlangen om centraal te staan: ik deed dit en dat). Als we terugkeren naar de stilte, zuiveren we onze intenties, herwinnen we psychologische en spirituele energieën en raken we meer en meer geïntegreerd, waarbij we ook alle ervaringen die we hebben meegemaakt, integreren.
Jezus leefde deze dubbele dimensie heel diep en nodigt ons uit om concrete stappen te zetten in Zijn ervaring. Durf je?
In gebed:
Medelevend zijn impliceert het zoeken en activeren van een bereidheid om buiten de grenzen van het bekende en het gebruikelijke te gaan, van familiecircuits en de meest routinematige dynamiek, om in harmonie te komen met mensen die het slachtoffer zijn van sociale en politieke structuren die ellende, pijn en uitsluiting veroorzaken.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo de Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
OMHOOG Jaargang 65, editie 29, 18 juli 2021
Categorieën:column, Overwegingen
OMHOOG 
Geef een reactie