‘Nee, sorry, je moet je registreren’
In de afgelopen 15 maanden van de COVID-19-pandemie hebben veel katholieke priesters melding gemaakt van een gevoel van verlies van identiteit, volgens een Canadese psycholoog. Het moeten prediken voor lege banken, de toegang van mensen tot de kerk moeten beperken, niet in staat zijn om de zieken te bezoeken of aan huis gebonden, het annuleren van evenementen en het niet horen zingen van een gemeente waren allemaal bijzonder moeilijk voor priesters, zei pater Stephan Kappler, president en hoofdpsycholoog bij Southdown, een in Ontario gevestigde organisatie die ondersteuning geeft aan de geestelijke gezondheid van religieuze mensen en geestelijken. “Velen hebben tegen me gezegd: We hadden nooit gedacht dat we politieagent in de parochie zouden worden”, vertelde pater Kappler aan B.C. Catholic, de krant van het aartsbisdom van Vancouver, British Columbia, Canada. “In plaats van pastorale zorg te geven aan de mensen, is het enige wat we doen : Nee, sorry, je moet je registreren, zeggen.”
Gegrond in Jezus
Daar houdt het echter niet op. De krant meldde: “Anderen hebben de spanning gevoeld om van beide kanten te worden bekritiseerd, door sommige parochianen omdat ze te streng waren en door anderen omdat ze niet ernstig genoeg waren. Daarnaast heeft de enorme aanpassing aan het gebruik van nieuwe technologieën om livestreams en communicatie gaande te houden sinds maart 2020 sommige predikanten enorm uitgeput.” Maar er zijn manieren waarop priesters zichzelf kunnen helpen de stress te overwinnen, zei hij. “Wat ik heb zien werken, is dat mensen echt bewust omgaan met sociale ondersteuning”, vertelde Kappler aan de krant. “Met andere woorden, je moet je inspannen en plannen om mensen te bereiken en verbinding te maken.” Afzondering en eenzaamheid voor langere perioden voeden meestal geen positieve of adaptieve strategieën, zei hij. “Ze voeden zich meestal met dingen die onaangepast zijn, zoals te veel alcoholgebruik of andere verdovende dingen.” Hij moedigde pastores aan om tijd vrij te maken voor goede gesprekken met mensen die ze vertrouwen, elke dag te nemen zoals die zich aanbiedt, dag voor dag, gegrond te blijven in Jezus, en hulp te zoeken wanneer ze die nodig hebben.
Boodschap van bemoediging
“Er is een hoog percentage van ons geestelijken dat perfectionist is,” vervolgde hij. “Perfectionisme is aan de ene kant iets goeds omdat het je efficiënt en verantwoordelijk maakt, en je dingen wilt doen die van een zeer hoog niveau zijn, maar het eist een behoorlijk hoog offer en dat is dat er geen ruimte is voor zwakte.” Terwijl mensen in het algemeen moeite hebben om hulp te vragen, is het probleem erger voor geestelijken, vertelde hij de B.C. Catholic. “Ik heb ervaren dat het met priesters exponentieel uitdagender is om te zeggen: ik heb hulp nodig. Soms worden priesters geplaatst op een voetstuk. Er rust ook nog steeds een stigma op geestelijke gezondheid.” Natuurlijk kunnen leken helpen met gebeden. Maar Kappler stelde ook voor om een kaart of brief te schrijven met een simpele boodschap van bemoediging, verzekering van gebeden en een mogelijk aanbod van steun. “Gewoon om te weten dat er aan je wordt gedacht en dat je hierin niet de enige bent,” zei hij, “dat gaat heel lang mee.”
(aleteia.org)
OMHOOG Jaargang 65, editie 23, 6 juni 2021
Categorieën:geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie