Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Marcus 1, 29-39
Ziekte is een van de moeilijkste ervaringen van mensen. De zieke verdraagt niet alleen dat hij zich bedreigd voelt en lijdt zonder te weten waarom, waarvoor en hoe lang, ook zijn familie, zijn dierbaren en degenen die hem begeleiden, lijden.
Van weinig nut zijn woorden en uitleg. Wat te doen als de wetenschap het onvermijdelijke niet lang kan tegenhouden? Hoe kan men achteruitgang menselijk aanpakken? Hoe moet je zijn naast het familielid dat of de vriend die ernstig ziek is?
Je begint door dicht bij hen te komen. Degene die lijdt, kan van verre niet worden geholpen. Je moet dichtbij zijn, zonder haast, discreet en met volledig respect. Help ze tegen pijn te vechten. Geef ze energie om samen te werken met degenen die ze proberen te genezen.
Dit vereist dat we hen begeleiden in de verschillende stadia van de ziekte en in de verschillende staten van kracht. Bied ze aan wat ze op elk moment nodig hebben. Word niet boos als ze prikkelbaar zijn. Heb geduld. Blijf bij hen.
Het is belangrijk om te luisteren. Laat de zieken vertellen en delen wat er van binnen gebeurt: de gefrustreerde hoop, hun klachten en angsten, hun bezorgdheid over de toekomst. Het is een verademing voor de zieken om te kunnen uitblazen bij iemand die ze vertrouwen. Het is niet altijd gemakkelijk om te luisteren. Het vereist onszelf in de plaats te stellen van degenen die lijden, en aandacht te hebben voor wat ze zeggen met hun woorden en vooral met hun stiltes, gebaren en blikken.
Echt luisteren vereist het verwelkomen en begrijpen van de reacties van de zieken. Misverstanden verwonden degenen die lijden en klagen diep. Het heeft geen zin om raad, redenen of wijze uitleg te geven. Het enige wat hen kan verlichten, is het begrip van degenen die hen met vriendelijkheid en respect begeleiden.
De zieken kunnen een gezonde en positieve houding aannemen als ze met ziekte worden geconfronteerd of ze kunnen zich laten vernietigen door onvruchtbare en negatieve gevoelens. Vaak hebben ze hulp nodig om de aanwezigen te vertrouwen en met hen samen te werken, zodat ze zich niet alleen in de pijn sluiten, maar geduld met zichzelf hebben of dankbaar zijn.
De zieken kunnen ook met zichzelf verzoend worden om wonden uit het verleden te helen, om een diepere betekenis van hun lijden te vinden, om hun relatie met God te zuiveren. De gelovige kan hen dan helpen te bidden, met innerlijke vrede te leven, in Gods vergeving te geloven en op Gods reddende liefde te vertrouwen.
De evangelist Marcus vertelt ons dat mensen hun zieken en bezetenen naar Jezus brachten. Hij wist hen teder te verwelkomen, hun vertrouwen in God te wekken, hun zonden te vergeven, hun pijn te verlichten en hun ziekte te genezen. Zijn manier van handelen ondanks menselijk lijden zal voor christenen altijd het voorbeeld zijn dat ze moeten volgen in hun behandeling van de zieken.
Gebed:
Heer Jezus,
moge ik leven en vrijheid herwinnen,
zodat het Koninkrijk in mijn bestaan mag plaatsvinden.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
Klik hier voor de lezingen van de zondag.
OMHOOG Jaargang 65, editie 06, 7 februari 2021
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie