Door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Matteüs 2, 1-12
De mensen van vandaag zijn enorm belemmerd in het ontdekken van God. Het is niet dat ze atheïsten zijn. Het is dat ze zichzelf onbekwaam voor God hebben gemaakt. Wanneer een man of vrouw liefde alleen onder decadente vormen tracht te kennen, wanneer hun leven uitsluitend wordt ingegeven door egoïstische belangen van voordeel of gewin, droogt er iets in hun hart op.
Velen leiden tegenwoordig een levensstijl die hen overweldigt en verarmt. Voortijdig oud gegroeid, verhard van binnen, niet in staat zich voor God open te stellen voor een glimp van hun bestaan, lopen ze door het leven zonder het innerlijke gezelschap van iemand.
De theoloog Alfred Delp, geëxecuteerd door de nazi’s, zag in deze innerlijke verharding het grootste gevaar voor de moderne mens: “Zo houdt een persoon op de handen van zijn wezen naar de sterren te heffen. Het onvermogen van de mensen van vandaag om te aanbidden, lief te hebben en te vereren vindt zijn oorsprong in hun buitensporige ambitie en in de verharding van hun bestaan”.
Dit onvermogen om God te aanbidden, heeft ook veel gelovigen gegrepen die alleen een nuttige God zoeken. Ze zijn alleen geïnteresseerd in een God die hun individualistische projecten dient. God wordt zo uiteindelijk omgezet in een consumptieartikel dat moet worden gebruikt in overeenstemming met onze gemakken en interesses. Maar God is iets anders. God is oneindige Liefde, geïncarneerd in ons eigen bestaan. En met het oog op die God is het belangrijkste: aanbidding, viering, dankzegging.
Als we dit vergeten, loopt het christendom het risico een gigantische inspanning van humanisering te worden, en de kerk tot een instelling die altijd gespannen, altijd uitgeput is, altijd met het gevoel dat ze niet het morele succes bereikt waarvoor ze vecht en zich inzet.
Maar het christelijke geloof is vooral de ontdekking van Gods goedheid, een dankbare ervaring die alleen God redt: het gebaar van de wijzen voor het kind van Bethlehem bracht de hoofdhouding tot uitdrukking van elke gelovige tegenover de door God geschapen mens.
God bestaat. God is daar in de diepte van ons leven. We worden beschermd door God. We zijn niet verdwaald in het midden van het universum. We kunnen met vertrouwen leven. Voor een God die we alleen kennen als liefde, is er geen plaats voor vreugde, aanbidding en dankzegging. Daarom “als een christen denkt dat hij niet meer in staat is om te bidden, moet hij ten minste blij zijn” (Ladislao Boros).
Gebed:
Vader, met onderscheidingsvermogen en nederigheid lieten de magiërs zich naar Jezus leiden. Schenk mij dezelfde deugden, opdat ik het pad mag volgen dat mij naar Uw Zoon leidt.
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
OMHOOG Jaargang 65, editie 01, 03 januari 2021
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie