door pater Ricardo Carvalho CSsR –
Deze wekelijkse column is een overweging op de lezing van de zondag. Eerwaarde Ricardo Carvalho CSsR is de parochiepriester van Maria Koningin van de Wereld (Latour) en St.-Franciscus (Livorno).
Matteüs 25, 14-30
De gelijkenis van de talenten is een verhaal met een open einde dat zich op verschillende manieren leent om gelezen te worden. In feite hebben commentatoren en predikers het vaak in allegorische zin geïnterpreteerd, in verschillende richtingen gericht. Het is belangrijk dat we ons concentreren op de actie van de derde dienaar, aangezien hij de meeste aandacht en ruimte inneemt in de gelijkenis.
Hij gedrag is vreemd. Terwijl de andere bedienden zich inzetten om de goederen te maken die de meester hun heeft toevertrouwd vrucht te dragen, denkt de derde aan niets anders dan het talent dat hij heeft ontvangen “in de grond te verbergen” om het veilig te houden. Wanneer de meester arriveert, veroordeelt hij hoe de “slechte en luie” dienaar niets heeft begrepen. Hoe zijn gedrag te verklaren?
Deze dienaar voelt zich niet geïdentificeerd met zijn meester of met zijn belangen. Op geen enkel moment handelt hij gemotiveerd door liefde. Hij houdt niet van zijn meester, hij is bang voor hem. En juist die angst brengt hem ertoe zijn eigen veiligheid te zoeken. Zelf legt hij het allemaal uit: “Ik was bang en ik ging weg en verborg je talent in de grond”.
Deze dienaar begrijpt niet waaruit zijn ware verantwoordelijkheid bestaat. Hij denkt dat hij beantwoordt aan de verwachtingen van zijn meester door zijn talent veilig te bewaren, hoewel niet productief. Hij weet niet wat een actieve en creatieve trouw inhoudt. Hij raakt niet betrokken bij de projecten van zijn meester. Als de meester arriveert, zegt de bediende zo duidelijk: “Hier is het, het was van jou, je hebt het terug”. We moeten aandachtig luisteren naar Jezus ‘gelijkenis als het lijkt alsof het christendom voor velen op een punt is aangekomen waarop prioriteit wordt gegeven aan “behoud” en niet zozeer moedig nieuwe wegen zoeken om het project van Gods regering te verwelkomen, uit te leven en aan te kondigen. Vandaag spreekt hij deze gelijkenis tot ons.
Als we ons nooit geroepen voelen om Christus ‘eisen te volgen buiten wat eindeloos is onderwezen en geboden; als we niets riskeren om een kerk te maken die trouwer is aan Jezus; als we ons verre houden van enige bekering die ons leven zou kunnen bemoeilijken; als we niet de verantwoordelijkheid van het koninkrijk op ons nemen zoals Jezus deed, op zoek naar “nieuwe wijn in nieuwe wijnzakken”, dan moeten we des te meer de actieve, creatieve en risicovolle trouw leren waartoe deze gelijkenis ons uitnodigt.
Mediteren over gebed
Wie is de “God” waarin u gelooft? Is het de “god van de wet”, de “god van verdienste”, de “god” die elke cent vraagt of de “God van Jezus”: vader en moeder, bron van barmhartigheid en mededogen? Maken geloof en vertrouwen in God de mogelijk toegang te krijgen tot uw innerlijke rijkdom en deze uit te breiden?
Categorieën:column, geloof en leven
OMHOOG 
Geef een reactie