Pater Martien Noordermeer omi –

Een man klopte hard op de deur van een klooster. Een monnik opende de grote poort. “Deze druiven zijn de mooiste druiven die mijn wijngaard heeft geproduceerd. Alstublieft,” zei de man, “die geef ik aan u.” “Dank u wel,” zei de monnik, “ik zal ze aan vader Abt geven.” “Maar ze zijn voor u. U hebt voor mij de deur geopend, beste monnik.” “Oke, dank u wel!” De monnik bewonderde de hele ochtend de prachtige tros druiven en besloot ze toch aan vader Abt te geven. Vader Abt heeft hem immers altijd aangemoedigd met zijn wijsheid.
Vader Abt was blij met de druiven, maar hij besloot ze door te geven aan een zieke monnik in het klooster. “Het zal hem goed doen.” En de zieke monnik was blij en dankbaar. Hij besloot echter de druiven aan de kok te geven. De kok die hem altijd zo goed verzorgde. En de kok bewonderde de prachtige druiven. Zo mooi, zo diepblauw, zo verleidelijk en waarschijnlijk lekker zoet, zo perfect dat niemand de druiven meer zou waarderen dan de koster.
De koster was op zijn beurt blij met het geschenk. Hij gunde de druiven aan de monnik, die hem bij binnenkomst van het klooster zo welkom had geheten. En dus net voor het donker, gaf hij de druiven aan de monnik bij de poort. “Eet en geniet hiervan.”
De monnik was verbaasd dat deze lekkere tros druiven het hele klooster al was rondgegaan en dat iedereen dacht een ander er een plezier mee te doen, dat hij toen overtuigd was dat de tros echt voor hem was. En hij genoot van elke druif, terwijl hij nadacht over de cirkel van vreugde, het plezier dat ze elkaar hadden gegeven. Het geschenk dat rond was gegaan.

OMHOOG Jaargang 64, editie 16, 26 april 2020

Categorieën:geloof en leven

Tags: klooster, monnik, pater Martin Noordermeer, wijsheidverhaal