De bisschop van Paramaribo deed een opmerkelijke uitspraak tijdens de protestdemonstratie op maandag 17 februari. Hij zei: “Ik ben komen protesteren, want dit is een dieptepunt. Voor de derde ( redactie: vierde) keer is de deviezenreserve van het land op. Het is onvoorstelbaar. Dit is wanbeleid. Maar ik protesteer ook tegen het volk dat dit heeft toegelaten, want het volk heeft de NDP zo’n meerderheid gegeven. Het volk moet het dus weer corrigeren”.
Na deze uitspraak van de bisschop die viraal ging, besefte de redactie van Omhoog dat ze tien jarenlang de rubriek redactioneel niet heeft verzorgd. Als redactie waren wij tien jaar geleden na de verziekingen (bedoeld wordt verkiezingen) zodanig gedemotiveerd dat wij letterlijk de bokshandschoenen in de ring hebben gegooid. We vroegen ons af: heeft het wel zin om maatschappij-kritische artikelen te schrijven, terwijl het volk zich laat omkopen met mobieltjes en lege beloften van politici? Tien jaar geleden is de NDP aan de macht gekomen, doordat er twee DNA-leden bij de verkiezing van de voorzitter zich hebben laten omkopen. Wie die twee zijn werd duidelijk door de parafen van Guno Castelen op de stembiljetten. Openlijke omkoping is verfoeilijk, het kiezersvolk wordt bedrogen, maar veel erger was toen ABOP en Pertjaja Luhur de oppositie verlieten en zich aansloten bij de nyan patu. Principeloos stemden zij voor de amnestiewet van 2012. Dezelfde Ronny Brunwijk en Paul Somohardjo omarmden Desi Bouterse en dansten na deze wet een quasi verzoeningsdans op het onafhankelijkheidsplein. Mgr. De Bekker en pater Choennie werden tot volksvijanden nummer een verheven door de president en zijn geestelijke adviseur. Het lot van Brunswijk en Somohardjo is bekend. Als oud vuil werden ze langs de straat gezet, omdat ze volgens de volkspresident geen visie hebben. Als pionnen werden zij opgeofferd op het slagveld van de commandant-president. De president kan immers alleen in oorlogstermen denken. Er is nu een economische aanval op ons. Het antwoord door de pajong-minister van Handel en Industrie is dan om in de tegenaanval te gaan op cambiohouders en winkeliers.
De redactie verloor steeds meer het vertrouwen in het volk dat zo kort van memorie is. Het spreekwoord efu sneki beti yu, yu si worun yu frede bleek totaal onbekend bij het volk. De jeugd werd politiek niet opgevoed. Iedereen was bang om te praten en door de rancune legden veel journalisten en mediahuizen zich een zelfcensuur op. Kritische journalisten verlieten de private media en namen een lucratievere baan aan bij de overheidspropaganda. De vakbeweging was door het verraad van Ronald Hooghart totaal lamgeslagen. De weinige vakbondsleiders zoals Wilgo Valies die een onafhankelijke mening durfden te hebben, werden ruw en mensonwaardig door de mobiele eenheid van politie gearresteerd. Studenten interesseerden zich niet voor het lot van hun docenten en leerkrachten. Over 8 december en de veroordeling door de krijgsraad tot 20 jaar celstraf van Bouterse hadden ze geen mening. Vrije meningsuiting en het lot van hun docenten en leerkrachten kunnen hen niet veel schelen noch minder de bar slechte schoolprestaties. Allemaal zaken waarvan de redactie dacht: moeten wij nog schrijven als het volk, inclusief het jonge volk, zelf bedrogen wil worden of arm en dom wil worden gehouden. Waar blijft de waardigheid van het volk als het pakketten blijft accepteren en zoals de president zelf verzucht: “de pakketten op Facebook te koop aanbiedt’. De volkspresident verzuchtte verder dat het volk het schoolvoedingsprogramma heeft laten mislukken. Met het geld verbrast aan de naschoolse opvang konden alle scholen gerenoveerd worden en van computers voorzien worden. De volkspresident verzuchtte verder dat de goedkope dollars van Chotelal, bestemd om eenmaal per maand huishuur te betalen, door de huishuurders zeven keer per week werden omgewisseld. Als de volkspresident zich afvraagt waarom het volk zo corrupt is, kunnen wij als reactie alleen maar zeggen dat het volk het gedrag van de leiders imiteert. Iedereen wil leningen bij de bank zonder die af te betalen, omdat de regering een leen-kunu heeft. Iedereen wil in grote auto’s rijden op kosten van anderen, in een onafgebouwd huis met airco wonen, en vooral om de haverklap op reis gaan zoals de minister van Financiën om inkopen in Miami te doen. Monkey see, monkey do! Het volk laat zich omkopen, omdat de leiders omkoopbaar zijn. Het volk verliest hoop en de zelfmoorden stijgen, omdat de leiders geen visie hebben. Het volk blijft verdeeld, omdat de leiders iedere dag een nieuwe kerk of een nieuwe politieke partij beginnen. Kleine partijen hebben in Suriname geen kans van slagen. De enige weg is meer democratie in de bestaande partijen, zodat potentiële leiders naar voren kunnen komen.
Jezus heeft twee keer in zijn leven gehuild. Een keer bij de dood van Lazarus en een keer om Jeruzalem. Een keer had hij diep medelijden met het volk dat was als schapen zonder herders. Jezus huilt om Paramaribo, de stad die maar niet wil inzien wat haar tot heil strekt. Jezus voelt diep medelijden (en heri inibere e dray) met het volk van Suriname, want het zijn schapen zonder herders of er zijn herders die de schapen opeten of toelaten dat ze worden geroofd. Dus bisschop, heb ook medelijden met het volk.

OMHOOG Jaargang 64, editie 07, 23 februari 2020

Categorieën:geloof en leven

Tags: Bisschop Karel Choennie, headline, Onafhankelijkheidsplein, protestdemonstratie, redactioneel, vrije meningsuiting