Melvin Mackintosh –
Vereerd
“We zijn bijzonder blij dat de Katholieke Jongeren Suriname (KJS) besloten hebben hun opoyariviering hier in Moengo te houden,” zei Clyde Abiteng in zijn welkomstwoord en bij de introductie van de KJS tegen de volle kerkzaal in de St.-Theresiakerk, Moengo op zaterdag 11 januari jl. “We voelen ons vereerd dat KJS de tijd genomen heeft om naar onze geloofsgemeenschap te komen om hier samen met ons het geloof te beleven en ons te vertellen over haar planning.” Clyde vertelde hoe deze opoyariviering tot stand is gekomen en riep de stuurgroep van de KJS naar voren zodat eenieder kon zien over wie hij het had. De aanwezigen klapten enthousiast.
Gastvrij
Enthousiasme en gastvrijheid zijn de twee kenmerken die aan deze opoyariviering gegeven kunnen worden vanaf het moment toen besloten werd de samenwerking aan te gaan en de St.-Theresiaparochie te vragen om de viering in haar kerk te houden. Parochiepriester Doris Weewee ging gelijk akkoord en wees Clyde aan als coördinator namens de parochie in het voormalige bauxietstadje. Gastvrij was elk lid van de parochie op die 11e januari, vanaf de eerste persoon die binnenliep tot en met de laatkomers die halverwege de dienst binnenkwamen. Eenieder liep af op een ander met een uitgestoken hand, Gods zegen toewensend of een stevige brasa met het woord ‘welkom’. Enthousiast was iedereen, geen een uitgezonderd, gedurende de hele dienst. Of het nu de jonge dienstleider Miguel Pinas was, of Clyde, of pater Doris, de aanwezigen reageerden, er was interactie.
KJS
Het is de tweede keer dat diocesane Katholieke Jongeren Suriname (KJS) een opoyariviering houden. Tijdens deze viering volgens Surinaams gebruik wordt er gebeden voor een goed en succesvol jaar, en wordt bekendgemaakt wat de plannen zijn voor het nieuwe jaar. De viering is ook een van de vele activiteiten die de KJS op haar kalender heeft om jongeren uit bisdom Paramaribo bijeen te brengen en samen het geloof te vieren en te beleven. Om het diocesane zichtbaarder en voelbaar te maken, heeft de KJS besloten om in 2020 meer te doen met en voor de jongeren uit andere parochies dan die in Paramaribo gevestigd zijn. Niet dat zij tot dan uitgesloten waren, maar voor deze jongeren brengt het meedoen met een activiteit wat extra kosten met zich mee. Neem alleen al het bustransport vanuit Marowijne, Nickerie of Para naar Paramaribo dat sowieso meer kost dan binnen Paramaribo.
Zingend en dansend
Het praiseteam bestaande uit vrouwen en twee mannen om de muziekinstrumenten te bedienen, zette aan het begin van de viering de juiste toon in. Op dat moment had de intrede van priester en misdienaars nog niet plaatsgevonden. De zaal was ook nog niet vol. Maar iedereen stond op en begon spontaan mee te zingen en te dansen. De 15 minuten durende intrede gebeurde ook swingend en beloofde veel voor de rest van de avond. Indien je er wat stijfjes bij stond, was je aardig los na dat kwartiertje, of je nu een parochiaan was van de St.-Theresiakerk of uit Paramaribo kwam. Het was aanstekelijk, gezellig en gastvrij. Het zou een woord- en gebedsdienst zijn, maar pater vond een eucharistieviering op zijn plaats, ook omdat het zijn eerste dienst was in 2020 in deze gemeente. Pater was een dag eerder teruggekeerd van een charismatische conferentie in Trinidad.
Houd het vuur brandend
Dit was het thema van deze KJS-opoyariviering. Het devies van de diocesane jongerenbeweging is ‘wees het licht, wees het zout’. De evangelielezing was Matt.5,13-16. In zijn preek ging pater helemaal in op het vuur. Hij begon bij het scheppingsverhaal: toen was er licht. Pater zei dat Jezus het ware licht is en benadrukte het vuur van de heilige Geest. “Maar je bent pas licht als je de weg van Jezus wandelt. Je kan dit vuur niet als een schakelaar aan- en uitmaken, je kan het niet met een aansteker aanmaken,” hield pater Doris zijn geloofsgemeenschap voor. Pater waarschuwde ook voor nepvuur, hij noemde het vreemd vuur. “Hou je vuur brandend door het geloof in Jezus.” De krachtige preek maakte indruk op de aanwezige gelovigen en door het beamen en reageren op hetgeen pater zei, was er interactie tijdens de preek. Sommige mensen, jongeren zijn zich er niet van bewust dat ze licht zijn. Ze beleven Pinksteren niet elke dag! Pater drukte de mensen op het hart om het vuur te zijn en te blijven.
Sing hosanna
Aan het eind van de dienst symboliseerde pater het vuur met een heuse pot met vuur op het altaar. De vlammen flikkerden hoog op, terwijl er samen gebeden en gezongen werd. Het was een hoogtepunt in de al prachtige viering. Er werd vurig gebeden en krachtig gezongen en gedanst. Niemand lette op de tijd. Niemand lette op de tekst. Iedereen zong even hard mee.
Buta oli a mi lampu mbe a sende
Buta oli a mi lampu mi ta begi
Buta oli a mi lampu mbe a sende
Mbe a sende doo a mamanten.
Sing hosanna, sing hosanna, sing hosanna mbe u gafa Gadu
Sing hosanna, sing hosanna, sing hosanna un Gadu.
OMHOOG Jaargang 64, editie 02, 19 januari 2020
Categorieën:geloof en leven, verslag
OMHOOG 
Geef een reactie